Σταχανοβίτες

Του Κώστα Γεωργουσόπουλου

Μπορούν οι εξεγερµένοι ναυτεργάτες να εµποδίζουν θαλαµηγούς, κότερα και άλλα αριστοκρατικά πλεούµενα µεγαλόσχηµων εγχώριων και αλλοδαπών κροίσων να πιάσουν Μύκονο, έρηµες ακτές, κόλπους και παρθενικές παραλίες της Ελλάδας; Αµ! δε.

Αλωνίζουν τη χώρα και συνήθως, αφού περιηγηθούν τα µπαρ, εστιάζονται και κοιµούνται στο κατάστρωµα και στις κουκέτες των σκαφών. Και εις υγείαν των κορόιδων. Οι εξεγερµένοι ναυτεργάτες της Νέας Κροστάνδης εµποδίζουν τους µικροµεσαίους ευρωπαίους συνταξιούχους, υπαλλήλους και τεχνίτες να κάνουν µαζικό τουρισµό µε τα µεγαθήρια πλωτά λαϊκά ξενοδοχεία.

Εµποδίζουν τις γριούλες που επιστρέφουν από τις επισκέψεις στα εγγόνια τους γυρνώντας στο νησί. Τους δασκάλους που εκµεταλλεύονται µια-δυο µέρες αργίας να επισκεφτούν στο χωριό τους γονείς τους. Εµποδίζουν καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς, χειρουργηµένους µε καροτσάκια και πατερίτσες να γυρίσουν στις εστίες τους. Εµποδίζουν τους γνωστούς «Ταχυδρόµους» να φέρουν από τα νησιά τα γνωστά καλούδια, τυράκια Τήνου, µαστίχα Χίου, κεφαλοτύρι Κρήτης, ούζο Μυτιλήνης, ροδέλαιο που στέλνουν συγγενείς στους νοσταλγούς του τόπου τους. Εµποδίζουν τον ανεφοδιασµό µε τρόφιµα, έντυπα, υφάσµατα των µικροµάγαζων των νησιών. Εµποδίζουν τα νεαρά παιδιά που µόλις ξέφυγαν από το τριετές κολαστήριο φροντιστήριο-εξετάσεις-βαθµολογική φάλαγγα να απολαύσουν την ξενοιασιά της φυγής πριν από τα τετελεσµένα αποτελέσµατα, την πιθανή αποτυχία και τα απονενοηµένα σχέδια για ιδιωτικές σπουδές ή φυγή στο εξωτερικό. Εµποδίζουν δεκάδες πούλµαν µε τροφίµους ΚΑΠΗ να βρεθούν για λίγο εκτός της µιζέριας, της φτώχειας, της µοναξιάς, του εγκλεισµού.

Αν όλα αυτά δεν είναι εκµετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τι είναι; Εντέλει, η απόλυτη αλλοτρίωση ονοµάζεται συνδικαλισµός. Νέοι σταχανοβίτες.