KORFIATIS: 2007-03-25

Σάββατο 31 Μαρτίου 2007

ΚΕΡΚΥΡΑ

Τριαντάφυλλο στο στήθος» – Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Πρέπει να ήμουν 10 χρονών όταν σε κάποιο ταξίδι μου στην Αθήνα η αδελφή μου που ήταν φοιτήτρια έμενε στην πλατεία Βαθης αποφάσισε να με πάει στο εθνικό θέατρο που έπαιζε το «τριαντάφυλλο στο στήθος»
(Στο σπίτι ακούγαμε από το ραδιόφωνο τα βράδια το θέατρο της Δευτέρας της Τέταρτης κ.τ.λ. και εκεί μέσα στο μισοσκόταδο γιατί το μόνο φως ήταν από το καντήλι στα εικονίσματα έφτιαχνα της εικόνες μου με όλες αυτές τις μαγικές φωνές)
Το τριαντάφυλλο λοιπόν το είδα στο Εθνικό με τον Παντελή Ζερβό και την Μαίρη Αρωνη καθόμουν στα φτηνά καθίσματα του δευτέρου εξώστη αλλά δεν έχασε τίποτα από την μαγεία του είναι σαν να έγινε χτες ..ναι και ήταν η πρώτη φορά που πήγα θέατρο
… και από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι….

"Τριαντάφυλλο στο στήθος" – Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Γύρω στα Χριστούγεννα του 1949, ο Τεννεσσή Ουίλιαμς είχε τελειώσει το πρώτο σχεδίασμα του έργου που αργότερα θα ονόμαζε «Τριαντάφυλλο στο Στήθος». Αισθανόταν ότι ο «Γυάλινος Κόσμος», «το Λεωφορείο ο Πόθος» και το «Καλοκαίρι και Καταχνιά» είχανε προκύψει από ένα ξέσπασμα προσωπικού λυρισμού, αλλά ότι τώρα γράφοντας σε πιο κωμικό ύφος, έβαζε λιγότερα – αν και καλυμμένα - αυτοβιογραφικά στοιχεία.

Παρόλα αυτά, το έργο περιέχει πολλές προσωπικές νύξεις: ο Φρανκ Μέρλο, στενός φίλος του Ουίλιαμς, ήταν οδηγός φορτηγού πριν εγκατασταθεί στο σπίτι του συγγραφέα, το δε επίθετο του Αλβάρο το πρότεινε ο ίδιος ο Φρανκ: Μαντζακαβάλλο που σημαίνει αλογοφάγος και δεν απέχει πολύ απ’ το παρατσούκλι που είχε ο Φρανκ «Αλογάκι». Μέχρι και η αφιέρωση «Στον Φρανκ σε ανταπόδοση για τη Σικελία», δείχνει ότι ο Ουίλιαμς υμνούσε τη σισιλιάνικη joie de vivre του Φρανκ.

Θεματικά πάντως, το έργο αποτελεί για τον Ουίλιαμς μια στροφή που ο ίδιος θέλησε να κάνει διότι όπως υποστήριζε: «ο καλλιτέχνης έχει το πάθος να δουλεύει με καινούργιες φόρμες». Επιπλέον, πρόκειται για μια ακόμα αποθέωση της σεξουαλικότητας που κατά τον Ουίλιαμς, «όλοι κρύβουμε μέσα μας, η οποία κάποια στιγμή ξυπνάει και απαιτεί κορεσμό».

Ο Ουίλιαμς θέλησε να προσδώσει στην ηρωίδα του ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που να μην έχει η μέση Αμερικανίδα. Τη βάζει να μιλάει σπασμένα αγγλικά, με ιταλική προφορά και πάμπολλες ιταλικές λέξεις. Ένας ακόμα λόγος που θέλησε να γράψει έτσι τον ρόλο είναι ότι μεγάλωνε τις πιθανότητες του να πείσει την Άννα Μανιάνι να τον παίξει: τ’ αγγλικά της Μανιάνι ήταν τόσο φτωχά που σίγουρα θ’ αρνιόταν να υποδυθεί μια ιταλίδα του αμερικανικού Νότου, η οποία θα μιλούσε άρτια τη γλώσσα της δεύτερης πατρίδας της. Ίσως γι’ αυτό τοποθετεί τη δράση του έργου στον Κόλπο του Μισσισσιππή, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι είναι μετανάστες απ’ τη Σικελία.

Σε γράμμα του στον Καζάν, ο ίδιος ο Ουίλιαμς περιγράφει το έργο ως «κωμικό και γκροτέσκο φόρο τιμής στην αρσενική δύναμη», αλλά τονίζει και το γεγονός ότι προχωρώντας στη σύνθεση του έργου, δεν ήξερε που ήθελε να καταλήξει. Και μέσα του αγωνιζόταν μανιωδώς ν’ απελευθερωθεί, αλλά ούτε ο ίδιος ήξερε από τι. «Όταν τελειώνω μια σκηνή», γράφει, «δεν ξέρω τι έχω κάνει».

Η Σεραφίνα ντέλε Ρόζε, μια απλή χωριατοπούλα μετανάστρια στην Αμερική, ζουμερή και πληθωρική -σαν τις ηρωίδες του παλιού, αγαπημένου ιταλικού κινηματογράφου-, ράβει ρούχα για τα προς το ζειν και είναι τρελά ερωτευμένη με τον άντρα της. Η είδηση του ξαφνικού θανάτου του τη γεμίζει με απόγνωση και σαν αντίδραση δεσμεύεται με δια βίου πίστη και εγκράτεια κόντρα στην πληθωρική της φύση. «Αυτοευνουχίζεται» κι αποφασίζει να στερήσει απ’ τον εαυτό της τις χαρές του έρωτα.
Η Σεραφίνα έχει μυθοποιήσει τον άντρα της, ζει με τη στάχτη του και μιλάει μαζί της, ενώ ταυτόχρονα επιβάλλει σκληρούς περιορισμούς στην κόρη της τη Ρόζα αντιδρώντας άσχημα όταν αυτή ερωτεύεται έναν ναύτη. Τα πράγματα όμως αλλάζουν όταν ο μικρόκοσμος της Σεραφίνας διαταράσσεται απ’ τη φήμη ότι ο άντρας της όσο ζούσε διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση κι απ’ την ως μάννα εξ ουρανού εμφάνιση ενός άγνωστου άντρα με το ίδιο, σαν του άντρα της, τριαντάφυλλο στο στήθος…
Όπως και πολλές ηρωίδες του Ουίλιαμς, η Σεραφίνα αναγκάζεται να υποκύψει στα μυστικά κελεύσματα της σάρκας.

Η αρχική πρόθεση του συγγραφέα ήταν να έχει τον ίδιο ηθοποιό – κατά προτίμηση τον Μάρλον Μπράντο- για τον διπλό ρόλο του συζύγου Ροζάριο και του εραστή Αλβάρο.
Ο Αλβάρο, αντιπροσωπευτική περίπτωση αφελούς Ιταλού μετανάστη, καταπιεσμένου από την οικογένεια του, αλλά και εριστικός ως αυθεντικός Σισιλιάνος, μπλέκει σε διάφορες ιστορίες που όλες καταλήγουν εναντίον του.
Καταφέρνει όμως να βγάλει την Σεραφίνα απ’ την κατάθλιψη και την εγκατάλειψη που έχει περιπέσει μετά τον θάνατο του άντρα της, κυρίως όμως μετά τη διαπίστωση ότι κάποια στιγμή εκείνος τον οποίο λάτρευε είχε κι άλλη γυναίκα στη ζωή του. Τελικά ο Ουίλιαμς αποφασίζει να μην εμφανίσει ποτέ στη σκηνή τον Ροζάριο κι απλώς ν’ αναγγελθεί ο θάνατος του στη Σεραφίνα.

Όταν έδειξε το τελειωμένο έργο του στην Ιρέν Σέλζνικ, εκείνη του είπε ότι θα ήταν καλύτερα αν το μετέτρεπε σε λιμπρέτο για όπερα. Παρόλα αυτά, η Τσέριλ
Κρώφορντ ανέλαβε να το ανεβάσει ως θεατρικό έργο.
Παλιά παραγωγός του Μπροντγουαίη, η Κρώφορντ και με μεγάλη πείρα (είχε επανειλημμένα συνεργαστεί με τον Ηλία Καζάν), διαβεβαίωσε τον Ουίλιαμς ότι το «Τριαντάφυλλο στο Στήθος» θα γινόταν μεγάλη επιτυχία, αυτός όμως της απάντησε ότι μπορεί να το θεωρούσε ως το σχεδίασμα του καλύτερου έργου που είχε γράψει, αλλά ότι ήταν πολύ μακριά ακόμα απ’ το καλύτερο έργο που θα έγραφε.
Για το ανέβασμα του και την επιλογή των ηθοποιών, ο ίδιος ο Ουίλιαμς γράφει στα Απομνημονέυματα του: «Ο νεαρός Ελάι Ουάλλας ήταν θαυμάσιος για τον ρόλο Μαντζακαβάλλο και ο φίνος ζεν πρεμιέ Ντον Μάρραιη ήταν τέλειος για τον ρόλο του ναύτη της Ρόζας.
Εγώ ανακάλυψα την Μωρήν Στέηπλετον κι επέμενα να της εμπιστευτούμε τον ρόλο παρά το νεαρό της ηλικίας της, γιατί από τις πρώτες ατάκες που τη βάλαμε να διαβάσει, είδα ότι πλησίαζε το δικό μου πρότυπο για τη Σεραφίνα πιο πολύ από άλλες ηθοποιούς που είχαμε δει[…]
Οι πρόβες ξεκίνησαν στο Σικάγο το 1950 και κάθε φορά ο Ουίλιαμς έκανε αρκετές αλλαγές στο κείμενο.
«Είχαμε κουραστεί ν΄αλλάζουμε τα λόγια μας κάθε βράδυ», θα εξομολογηθεί αργότερα η Στέηπλετον, «αλλά το έργο είχε τόση ζωντάνια που μας ζωντάνευε κι εμάς κάθε φορά, που έπρεπε να το περάσουμε όλο απ’ την αρχή».
Η ίδια ιστορία, όμως συνεχίστηκε και μετά την πρεμιέρα. Όταν ορισμένοι κριτικοί άρχισαν να βρίσκουν αδυναμίες στο έργο, ο Ουίλιαμς, άρχισε να γράφει για τις πρώτες παραστάσεις, διαφορετικό φινάλε κάθε βράδυ.
Παρόαλ αυτά, το έργο έκανε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Δυο μήνες αργότερα μεταφέρθηκε στη Νέα Υόρκη, στο θέατρο Μάρτιν Μπεκ όπου και εκεί υπήρξε συρροή κοινού από τις πρώτες ημέρες. Ορισμένοι κριτικοί, εξέφρασαν κάποιες μικρές αντιρρήσεις, όπως λόγου χάρη για τον υπερβολικό συμβολισμό του τριαντάφυλλου, ή για την υπεραπλουστευμένη ψυχοσύνθεση της Ιταλοαμερικανίδας χήρας.
Γενικά όμως η κριτική, αντιμετώπισε πολύ θετικά το έργο το οποίο κέρδισε 4 Τόνυ: καλύτερου θεατρικού έργου, καλύτερου σκηνικού και καλύτερων ηθοποιών για την Στέηπλετον και τον Ουάλλας.
Τον Σεπτέμβριο του 1954, ξεκίνησαν στο εξοχικό του Ουίλιαμς, στο Κη Γουέστ, τα γυρίσματα της ταινίας «Τριαντάφυλλο στο στήθος με τους: Άννα Μανιάνι,Φρανκ Μέρλο και τον Μπάρτ Λάνκαστερ στον ρόλο του Μαντζακαβάλλο. Παράλληλα, το θεατρικό έργο παίζεται σε πολλές σκηνές των Ηνωμένων Πολιτειών κα της Ευρώπης.

Στην Ελλάδα, το «Τριαντάφυλλο στο στήθος» πρωτοπαρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης το 1956 σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν.
Φέτος, επαναλήφθηκε απ’ το Θέατρο Τέχνης της οδού Φρυνίχου, σε μια παράσταση που διήρκεσε έως τις 14 Ιανουαρίου του 2007.
Συμπτωματικά, ήμουν εκεί την τελευταία μέρα.
Η μεξικανή Esther Andre Gonzales που σκηνοθέτησε την παράσταση, μου έδωσε την εντύπωση ότι στάθηκε κατώτερη των προσδοκιών που γεννιούνται απ’ το συγκεκριμένο έργο. Αντιμετώπισε το κείμενο μονομερώς και με σοβαροφάνεια κι όχι με σοβαρότητα. Διαφωτιστική εξάλλου είναι η δήλωση που κάνει η ίδια:
Πάνε 50 χρόνια από τότε που ο Τέννεσση Ουίλλιαμς είχε ήδη υπογραμμίσει την επιτακτική ανάγκη για μια βαθιά αλλαγή στην ηθική του Homo Sapiens. Η περηφάνια της Σεραφίνα ντέλε Ρόζε θυμίζει τις αυταπάτες μας για ένα τέλειο κόσμο.
Πώς αυτή η απλή, θαρραλέα και παθιασμένη γυναίκα θα καταφέρει να βρει τον άντρα της ζωής της, ύστερα από μια διαμονή στην κόλαση;
Αυτό το γεμάτο σοφία έργο έχει κάτι από την παράδοση των λαϊκών παραμυθιών. Το «Τριαντάφυλλο στο στήθος» είναι η ιστορία της βαθιάς κρίσης που περνάμε όταν οι αυταπάτες μας καταρρέουν.

Διαβαστε Περισσοτερα...

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2007

ΔΡΑΣΗ ΘΕΛΩ

ΔΡΑΣΗ ΘΕΛΩ
17-29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2007 ΚΕΡΚΥΡΑ
ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΤΙΡΙΟ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ
ώρες λειτουργίας: 13.00 - 21.00 καθημερινά

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
17-29 Απριλίου 2007

"ΘΕΛΩ"

Εγκαίνια: Τρίτη 17 Απριλίου 20.00 Τελική Δράση: 29 Απριλίου 14.00

Η Μαριλένα Κοσκινά και ο Νίκος Κόκκαλης μετά την πραγματοποίηση της δράσης «+ΓΝΩΜΗ», συνεχίζουν με τη δράση «ΘΕΛΩ» στο κτίριο «Ιπποκράτης» του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου της Κέρκυρας από τις 17 έως 29 Απριλίου 2007, έχοντας σαν βασικό στόχο, την κινητοποίηση των πολιτών μέσω της Τέχνης.

Τα ερωτήματα που θέτει η δράση είναι: Πως διαμορφώνονται και ιεραρχούνται οι επιθυμίες μας μέσα στους φρενήρεις ρυθμούς της ζωής μας. Πόσο αναγκαίο μπορεί να είναι το «ΘΕΛΩ» σε κάποιες, υπό «εγκλεισμό», κοινωνικές ομάδες και πως ο εγκλεισμός και η απώλεια της ελευθερίας διαμορφώνουν αυτά τα «ΘΕΛΩ». Στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο της Κέρκυρας τα συγκεκριμένα ερωτήματα σε συνδυασμό με τις νέες θεωρίες για την αποασυλοποίηση και το «κλείσιμο» του ιδρύματος αποκτούν νέο ενδιαφέρον. Το ψυχιατρικό νοσοκομείο της Κέρκυρας ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1838 με την ονομασία φρενοκομείο Κέρκυρας και ήταν τότε, το μοναδικό στα Βαλκάνια. Το Ψ.Ν.Κ. με την ένωση των Ιονίων Νήσων το 1864, αποτέλεσε το μοναδικό ειδικευμένο ψυχιατρικό ίδρυμα της χώρας. Σε αυτό, από το 2001 συντελείται η μεταρρύθμιση για τη κατάργηση του ασύλου, μέσα στα πλαίσια του νέου πανελλήνιου προγράμματος για την ψυχική υγεία.

Δράση ΘΕΛΕΙ να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες πάνω στην επανένταξη στην κοινωνία των ανθρώπων με ψυχικά νοσήματα και στη νέα ευκαιρία που τους δίνεται.

δράση περιλαμβάνει τρεις ενότητες:

· Η επαφή Επισκέψεις και γνωριμία/ Φωτογράφηση / Ηχογράφηση

Επαφές με τους νοσηλευόμενους στους χώρους που μένουν , και ηχογράφηση των επιθυμιών τους μετά από γνωριμία, συζήτηση και συλλογική απόφαση του τρόπου που θα γίνει αυτό. Σε αυτή τη φάση ήταν προσκεκλημένοι να συμμετάσχουν, το προσωπικό του Ψυχιατρικού νοσοκομείου της Κέρκυρας , φοιτητές και προσωπικό του Ιονίου Πανεπιστημίου - τμήματα του οποίου στεγάζονται ήδη μέσα στο κτίριο - φίλοι, γείτονες, συγγενείς, κάτοικοι της πόλης.

· Η εγκατάσταση Φωτογραφίες /Ήχοι

Η εγκατάσταση αναπτύσσεται σε όλους τους χώρους του οικήματος Ιπποκράτης .

Στους τοίχους των κοιτώνων καθώς και στην μεγάλη αίθουσα συνεύρεσης τοποθετούνται, φωτογραφίες σε φυσικό μέγεθος αυτών που θέλησαν να φωτογραφηθούν. Οι φωτογραφίες αυτές θα είναι φόρος τιμής για όλους όσοι πέρασαν από τον ίδιο χώρο σε διάφορες χρονικές στιγμές και καταστάσεις.

Από τα ηχεία στους τοίχους ακούγονται οι συμμετέχοντες να μιλούν για τις επιθυμίες τους.

Σε ιδιαίτερο προστατευμένο χώρο ,οι επισκέπτες ηχογραφούν, αν θέλουν, τις επιθυμίες τους.

· Δράση Η ηχογράφηση /Το γεύμα

Την ημέρα του κλεισίματος της έκθεσης, οι πρώην ασθενείς, οι καλλιτέχνες και οι φίλοι τρωνε μαζί σε μεγάλο τραπέζι. Το γεύμα, συμβολική επανένωση των κατοίκων της πόλης και των ασθενών, θέλουμε να συμπίπτει με το κλείσιμο του ψυχιατρικού ασύλου της Κέρκυρας και τη προσπάθεια επανένταξης τους στη κοινωνία.

Επικοινωνία:

Μαριλένα Κοσκινά
T: 6945590964

email: markox@tee.gr

Νίκος Κόκκαλης
T: 6973044878

email: kokkalis@otenet.gr

* ▪ Ο Νίκος Κόκκαλης είναι εικαστικός καλλιτέχνης με σπουδές στην Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.

▪ Η Μαριλένα Κοσκινά είναι αρχιτέκτων με σπουδές στην αρχιτεκτονική σχολή Paris Villemin στο Παρίσι και μεταπτυχιακά στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Ασχολείται με εικαστικές δράσεις και είναι μέλος της πολιτιστικής εταιρείας ΖΕΟΝ.

Οι δύο τους ως Ομάδα ΟΚΚΟ πραγματοποίησαν τον Ιούνιο 2006 στην πόλη και την πινακοθήκη της Κέρκυρας την δράση «+ΓΝΩΜΗ».Στόχος τους ο κοινωνικός προβληματισμός και η συμμετοχή των πολιτών μέσω της τέχνης.

Διαβαστε Περισσοτερα...

Η Χορωδία του Χαρίτωνα

Διαβαστε Περισσοτερα...

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2007

World Photo -Winners 2007

World Press Photo : Winners 2007

Διαβαστε Περισσοτερα...

Έρευνα για τους Έλληνες Bloggers

Μια μεγάλη -με τη μορφή ερωτηματολογίου- on-line έρευνα για τους ελληνόφωνους bloggers βρίσκεται σε εξέλιξη αυτό το διάστημα με αξιομνημόνευτη ανταπόκριση. Φαίνεται και αυτή μια αξιοθαύμαστα σοβαρή προσέγγιση ,με σεβασμό προς τους bloggers, που ίσως μας δώσει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα από τα ρεπορτάζ των εφημερίδων. Πάρε μέρος κι εσύ

Διαβαστε Περισσοτερα...

Σταμάτησα να παίζω σκάκι

Σταμάτησα να παίζω σκάκι γιατί δε θέλησα ποτέ να θυσιάσω την βασίλισσα, θυσίασα αντί αυτής τον βασιλιά…

Διαβαστε Περισσοτερα...

Κυριακή 25 Μαρτίου 2007

....Αχ... αυτές οι Ξανθιές

Αυτά τα καλά…… και δεν θα ξαναβάλω άλλα (μάλλον)

1.Μια ξανθιά πάει στον πάγκο δανεισμού της Βιβλιοθήκης και λέει :- Δανείστηκα ένα βιβλίο την προηγουμένη βδομάδα, αλλά ήταν το πιο βαρετόβιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ. Δεν είχε καθόλου υπόθεση, αλλά είχε υπερβολικάπολλούς χαρακτήρες.- Ώστε εσείς λοιπόν μας πήρατε τον τηλεφωνικό κατάλογο!!!!!!!!!

2.Τι διαφορά έχει μια ξανθιά και ένα κουνούπι;Το κουνούπι όταν το κτυπάς σταματάει να ρουφάει....

3.Η μάνα μιας ξανθιάς:-Έλα μέσα χιονίζει-Σιγά και έξω χιονίζει

4.Λέει η πρώτη ξανθιά στην δεύτερη:"Εγώ θα πάω στο φεγγάρι..."Λέει η δεύτερη:"Και εγώ θα πάω στον ήλιο..."Λέει η πρώτη :"Helloo, ο ήλιος καίει..."Και απαντάει η δεύτερη:"Helloo, ΘΑ ΠΑΩ ΒΡΑΔΥ!!!"

5.Μια ξανθιά πηγαίνει για σουβλάκι...-Μου δίνετε ένα σουβλάκι παρακαλώ ...λέει στον σουβλατζή.Ο σουβλατζής ρωτά...καλαμάκι θέλετε;-Και η ξανθιά... μπα, ποτέ βγήκε σουβλάκι σε ρόφημα ;

6.Ήταν μια ξανθιά μέσα σε ένα λεωφορείο και ήρθε η ώρα να κατέβει στη στάσητης. Οπότε φωνάζει στον οδηγό:-Στάση, καλέ στάση, στάσηΦώναζε όλο και πιο δυνατά.Και ο οδηγός της λέει:-Πατήστε το κουμπί.Πατάει η ξανθιά το κουμπί και λέει:-Τώρα ακούγομαι;

Διαβαστε Περισσοτερα...

Olympus Marathon

Olympus Marathon είναι ένας μοναδικός αγώνας ορεινού τρεξίματος. Η διαδρομή του αναβιώνει μια ιερή πορεία από τα αρχαία χρόνια, τότε που οι προσκυνητές της ιερής πόλης του Δίου ανηφόριζαν κάθε καλοκαίρι στις κορυφές του Ολύμπου για να τιμήσουν τον υπέρτατο θεό τους, το Δία. Σήμερα, ο Olympus Marathon μετουσιώνει αυτή την πορεία σε υπέρτατο αθλητικό γεγονός, με τους αγωνιζόμενους να ακολουθούν τα ίχνη της ιστορίας στο θρυλικό «βουνό των θεών»

Διαβαστε Περισσοτερα...