First 8K Video from Space - Ultra HD
Πριν από 5 χρόνια
Σάββατο 23 Απριλίου 2011
Παρασκευή 22 Απριλίου 2011
Πέμπτη 21 Απριλίου 2011
Κερκυραϊκοί "Ποδηλατόδρομοι" (Cycle Lanes in Corfu...)
Ιστοριούλες καθημερινής τρέλας , στους Κερκυραϊκούς ποδηλατόδρομους...
Μην σας κάνει εντύπωση η απουσία ποδηλάτων από το βιντεάκι , συναντήσαμε πολλά απ' αυτά σε διάφορα σημεία της διαδρομής, στιβαγμένα ανάμεσα από λαμαρίνες , πεζοδρόμια και ανθρώπους , παντού εκτός από τη φυσική τους θέση. Εκεί είχαν "προλάβει" τα λαμαρινοειδή τετράποδα κ δίποδα...
Και φυσικά για όλο αυτό το χάος δεν είναι μόνο ο Δήμ(ι)ος Κερκυραϊων ο φταίχτης αλλά κ όλοι οι ασυνείδητοι πολίτες που η όποια "κουλτουρέ" διαφορετικότητα τους σταματά στις φιλαρμονικές και στην παστιτσάδα!
Πραγματικά βασανίστηκα πολύ όταν έπρεπε να καταχωρήσω το βίντεο αυτό σε κάποια κατηγορία! Τελικά επέλεξα την κατηγορία "αυτοκίνητα και οχήματα" , όμως η πραγματική του θέση ήταν σε αυτή της κωμωδίας!
Σε πείσμα όμως όλων αυτών που καθημερινά μας βασανίζουν κ μας φρικάρουν , συνεχίζουμε να επιλέγουμε το ποδήλατο ως μέσο μετακίνησης σε αυτή την ταλαιπωρημένη από διαφόρων ειδών λαμαρίνας , Κέρκυρα...
Το ποδήλατο και οι πεζοδρομήσεις αργά ή γρήγορα θα γίνουν κτήμα μας! Συνεχίζουμε :)
Λυπάμαι τα παιδιά μας
Λυπάμαι τα παιδιά μας
Φοβάμαι πως η ζωή μας, όσο πάει, χάνει τους χυμούς της και πλαστικοποιείται. Το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό. Έχει σχέση με την ψυχή μας την ίδια. Που, χρόνο με το χρόνο, τυλίγεται από ένα λεπτό φύλλο κρούστας και δεν δέχεται τους κραδασμούς που δεχόταν άλλοτε. Ή, αν τους δέχεται, δεν αντιδρά και δεν ανταποκρίνεται, θετικά ή αρνητικά.
Τα παιδιά λυπάμαι. Που δύσκολα,..............
Τετάρτη 20 Απριλίου 2011
Με λένε Ελλάδα...
Σου μιλάω ψιθυριστά να μην μας ακούσουν. Θα σου πω και εγώ την ιστορία της καταστροφής μου.
Με λίγα λόγια...
Κάποτε είχα μια συναίσθηση της ιστορικής αξίας μου, ήμουν πτωχή πλην τίμια.
Πολέμαγα για να μεγαλώσω.
Πολέμαγα για τους Βαλκανικούς.
Πολέμαγα για τη μεγάλη ιδέα στη Μικρά Ασία.
Έστω και αν έσπασα τα μούτρα μου δεν το έβαλα κάτω.
Πολέμαγα στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και αντιστεκόμουν.
Ξυπνούσαν μνήμες που με συνέδεαν με το παρελθόν.
Μετά άρχισε ο ξεπεσμός μου.
Έστω και αν έσπασα τα μούτρα μου δεν το έβαλα κάτω.
Πολέμαγα στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και αντιστεκόμουν.
Ξυπνούσαν μνήμες που με συνέδεαν με το παρελθόν.
Μετά άρχισε ο ξεπεσμός μου.
Η ανοικοδόμηση με τις γελοίες πολυκατοικίες, η πιο άσχημη πρωτεύουσα σε όλη την Ευρώπη.
Η Χούντα.
Η ΝΔ.
Το ΠΑΣΟΚ.
Τα λαμόγια στην εξουσία.
Το Τσοβόλα δώσ' τα όλα.
Ο Κοσκωτάς.
Ο Μητσοτάκης.
Οι κοριοί.
Το χρηματιστήριο του '99.
Όλοι αυτοί που δεν μπήκαν φυλακή.
Μαζί και οι παπαγάλοι.
Ο Σημίτης με τον Κόκκαλη και τον Μπόμπολα.
Οι λιμουζίνες και τα μπουζούκια σε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα.
Τα δανεικά. Τα δανεικά. Τα δανεικά.
Οι λαϊκιστές στην εξουσία.
Πράσινοι, μπλε και κόκκινοι.
Διορίστε, διορίστε, χώστε, φάτε, με ξεσκίσανε φιλαράκι.
Οι συνδικαλιστές.
Οι ληστοτραπεζίτες.
Οι χουλιγκάνοι και τα επεισόδια.
Οι κουκουλοφόροι και οι κουλτουριάρηδες της πλάκας υποστηρικτές τους.
Οι υπουργοί και οι μίζες.
Η Siemens, ο Τσουκάτος, ο Αλογοσκούφης.
Οι εισαγγελείς που δεν έβαλαν κανέναν στη φυλακή.
Οι τρομοκράτες που έπιασαν τη 17Νοέμβρη η οποία ήταν λιγότερο τρομοκρατική από
το σύστημα που με τρομοκρατεί φιλαράκι.
Είμαι μία βιασμένη τρομοκρατημένη.
Μου κλωτσάνε τα ομόλογα λες και είναι σκατά, με έχουν κάνει σκουπίδι.
Με κράζουν οι Γερμανοί, με κράζουν σε όλα τα κανάλια της γης, ο υπουργός
οικονομικών της Πορτογαλίας δήλωσε "μην μας συγκρίνετε, εμείς δεν είμαστε
Ελλάδα"! Πιάνουν το όνομά μου στο στόμα τους όλοι, διότι εγώ έγινα η πιο
βρωμιάρα απ'όλους.
Είναι να τρελαίνεσαι, να παραληρείς..
Θα σου έγραφα κι άλλα, είχα πολλά να σου πω, αλλά θέλω να δω τώρα
τηλεόραση των εργολάβων και των εφοπλιστών που με αποβλάκωσε τελείως. Το μεσημέρι βλέπω τα κουτσομπολίστικα διότι εκεί δεν μιλάνε για μένα και ξεχνιέμαι. Αποβλακώνομαι
ακόμα πιο πολύ.
Έχω τα ωραιότερα στήθη που είναι σαν νησιά, τα ωραιότερα μάτια που είναι σαν
θάλασσες, τα ωραιότερα οπίσθια που είναι σαν βουνά, αλλά δεν με γουστάρει πια
κανένας. Διότι είμαι βρώμικη, με βίασαν όλοι.
Και δεν υπάρχει ΕΝΑΣ αρσενικός, ΕΝΑΣ πολιτικός να τους διαολοστείλει όλους
αυτούς που με βιάσανε και να τους κλείσει φυλακή. Δεν υπάρχει ΕΝΑΣ
εισαγγελέας.Με ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΟΛΑ τα παιδιά μου, που είναι οι μανάδες που ΑΠΑΙΤΟΥΝ μέλλον για τα παιδιά τους, που είναι οι ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ που απαιτούν την συνέχεια τους απο τα παιδιά τους; που είναι οι διαννοούμενοι, οι Νομικοί, οι Δικαστές, οι Καθηγητές. Σαν μάνα τα αγαπώ αλλά................
Τι να σου λέω άλλο φίλε, είμαι εξουθενωμένη.......
Αφιερωμένο σε όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1943 -1985
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.Είμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία
περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές
έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα
ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες
ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα
σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής
θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και
μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα
ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν
φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.........
Πώς τιμωρούσαν το μοιχό και τη μοιχαλίδα στην αρχαιότητα;
του Θ. Καρζή*
Τι ήταν η ραφανίδωσις; Γιατί έβαζαν στα οπίσθια του μοιχού τη ραφανίδα (: ραπανάκι); Ποιοι ήταν οι εύπροικτοι; Πως ήταν το κούρεμα ” μοιχόν”; Ποια ήταν η ονοβάτιδα;
Στην αρχαία Αθήνα, όταν ο σύζυγος έλειπε – και, έλειπε τις περισσότερες ώρες – η γυναίκα του δεν είχε το δικαίωμα να δεχτεί άντρα στο σπίτι. Μερικές βέβαια θα το ήθελαν, αν τυχόν ήταν αηδιασμένες από το σύζυγο ή ερωτευμένες με άλλον· αλλά στην αρχαία Αθήνα η μοιχεία ήταν έγκλημα βαρύτατο και η τιμωρία των μοιχών αφηνόταν στην διάκριση του δικαστή – αν έφταναν τελικά ως εκεί, γιατί οι παλιότεροι νόμου του Δράκοντα τους παρατούσαν στο έλεος εκείνου που τους έπιανε αυτόφωρα, ενώ οι νεώτεροι του Σόλωνα πρόσφεραν στο σύζυγο τρεις εναλλακτικές λύσεις: είτε να τους σκοτώσει και τους δύο, είτε να ευνουχίσει το μοιχό, είτε να τον εξαναγκάσει με...
βασανιστήρια να εξαχοράσει τη ζωή του στην τιμή που ήθελε ο απατημένος. Συχνά η εκτέλεση του μοιχού γινόταν με λιθοβολισμό, από πολλούς μαζί πολίτες, που πρόστρεχαν στις κραυγές του συζύγου. Αν ωστόσο αποδειχνόταν ότι ο ένοχος είχε χρησιμοποιήσει βία για να συνευρεθεί με τη σύζυγο, τότε ο σύζυγος δε δικαιούταν παρά μιαν αποζημίωση, που το ύψος της οριζόταν από τους δικαστές και ήταν συνήθως μια μνα (100 δραχμές). Όπως γίνεται φανερό, ο νομοθέτης, συντάσσοντας τον περίεργο τούτο νόμο, θεώρησε πιο επικίνδυνη για την κοινωνική τάξη της αποπλάνηση από το βιασμό.
Από δίκη περνούσαν οπωσδήποτε οι μοιχοί στην περίπτωση που δεν υπήρχε αυτόφωτο αδίκημα· και τότε ο δικαστής, εφόσον τους έκρινε ένοχους, τους καταδίκαζε σ’ οποιαδήποτε ποινή εκτός από θάνατο. Μια από τις ποινές των μοιχών ήταν η ραφανίδωσις ή παράτιλμος, δηλαδή το μπήξιμο μιας ραφανίδος μεγέθους καρότου στον πρωκτό τους, οπότε στο εξής τους αποκαλούσαν ονειδιστικά ευπροίκτους. Άλλη ποινή ήταν το κούρεμα, γι’ αυτό και το είδος του κουρέματος που εμείς το λέμε «σύριζα», οι αρχαίοι Αθηναίοι το αποκαλούσαν μοιχόν. Το δικαστήριο μπορούσε να επιβάλει και πρόστιμο, τα μοιχάγρια. Όπως είπαμε και σε προηγούμενες σελίδες, η τελευταία αυτή ποινή είχε ταξικό χαρακτήρα, αφού μονάχα οι πλούσιοι μπορούσαν να ξεμπλέξουν εξαγοράζοντας την ποινή τους. Αν η γυναίκα που πιανόταν αυτόφωρα σε παράνομη σεξουαλική πράξη ήταν ανύπαντρη ή κόρη, ο αδερφός ή ο πατέρας είχε δικαίωμα να την πουλήσει σκλάβα. Ένας μεταγενέστερος νόμος, που φαίνεται ότι επιχειρεί να περιορίσει κάπως τις καταχρήσεις του αρσενικού πληθυσμού σε βάρος του θηλυκού, δεν επέτρεπε στον Αθηναίο να πουλήσει την κόρη του ή την αδερφή του, κάτι που μέχρι τότε ήταν νόμιμο, παρά «μόνο» εφόσον αποδειχνόταν πως είχε έρθει σε σεξουαλική επαφή πριν από το γάμο της. Σε περίπτωση βιασμού παρθένας, το δικαστήριο επέβαλλε στο βιαστή πρόστιμο 10 μνων (1.000 δραχμών), δεκαπλάσιο δηλαδή από το πρόστιμο για το βιασμό παντρεμένης. Μετά την καταδίκη της, η μοιχαλίδα διωχνόταν αμέσως από το σπίτι και στο εξής της απαγορευόταν να μετέχει σε θρησκευτικές τελετές· ενώ, αν παρουσιαζόταν μ’ εμφάνιση εξεζητημένη, ο καθένας μπορούσε να την προσβάλει, να της ξηλώσει τα κοσμήματα, να της σκίσει τα ρούχα, να τη βρίσει, να την εξευτελίσει**…
Το πιο ακριβό κυνηγετικό όπλο στον κόσμο!
Η σουηδική εταιρεία VO Vapen, κατασκευάζει αποκλειστικά και μόνο κυνηγετικά όπλα. Αλλά όχι ότι κι ότι όπλα. Παράγει τα πιο πολυτελές κυνηγετικά τουφέκια τα οποία είναι κατασκευασμένα εξ' ολοκλήρου με το χέρι. Ο αριθμός των κομματιών τους είναι πολύ περιορισμένος, κάτι που αυξάνει και την τιμή τους. Η τιμή αυτού του μοναδικού όπλου είναι 820.000(!) δολάρια, καθιστώντας το, το πιο ακριβό όπλο στον κόσμο.συνέχεια
Το Τροπάριο της Κασσιανής
Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων, ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας, ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας, αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου; Μη με την σήν δούλην παρίδης, Ο αμέτρητον έχων το έλεος.
πολλά, θολά, βαριά τα κρίματά μου.
Μα, ω Κύριε, πως η θεότης Σου μιλά,
μέσ’ στην καρδιά μου!
Κύριε, προτού σε κρύψ’ η εντάφια γη
από τη δροσαυγή λουλούδια πήρα
κι απ’ της λατρείας την τρίσβαθη πηγή
σου φέρνω μύρα.
Οίστρος με σέρνει ακολασίας…Νυχτιά
σκοτάδι, αφέγγαρο, ανάστερο με ζώνει,
το σκοτάδι της αμαρτίας, φωτιά
με καίει, με λιώνει.
Εσύ που από τα πέλαα τα νερά
τα υψώνεις νέφη, πάρε τα Έρωτά μου,
κυλάνε, είναι ποτάμια φλογερά
τα δάκρυά μου.
Γείρε σ’ εμέ. Η ψυχή μου πως πονεί!
Δέξου με Εσύ που δέχτηκες και γείραν
άφραστα ως εδώ κάτου οι ουρανοί
και σάρκα επήραν.
Στ’ άχραντά Σου πόδια, βασιλιά
μου Εσύ, θα πέσω και θα στα φιλήσω
και με της κεφαλής μου τα μαλλιά
θα στα σφουγγίσω.
Τάκουσεν η Εύα μέσ’ στο αποσπερνό
της παράδεισος φως ν’ αντιχτυπάνε,
κι αλαφιασμένη κρύφτηκε…Πονώ,
σώσε, έλεος κάνε.
Ψυχοσώστ’ οι αμαρτίες μου λαός
τ’ αξεδιάλυτα ποιός θα ξεδιαλύσει;
Αμέτρητό Σου το έλεος, ο Θεός!
Άβυσσο η κρίση».
Μετάφραση Κ. Παλαμά
Διαβαστε Περισσοτερα...
Μποϊκοτάζ στις εφημερίδες που θα "πουλήσουν" Νίκο Παπάζογλου!
Τρίτη 19 Απριλίου 2011
Ο Πλάτων σκέφτεται και γράφει: Πάσχα στην Κέρκυρα
 |  |
| Ο μικρός μαθητής Πλάτων βλέπει με τη δική του σατιρική ματιά το Πάσχα στην Κέρκυρα: Πάσχα στην Κέρκυρα Εμένα η καλύτερη γιορτή μου είναι τα Χριστούγεννα, γιατί τρώμε μελομακάρονα. Αλλά η δασκάλα μας στο σχολείο μάς ανάγκασε να γράψουμε έκθεση για το Πάσχα στην Κέρκυρα. Η έκθεση θα πρέπει να αρχίζει με τη φράση "Καλύτερο Πάσχα στον κόσμο από εκείνο της Κέρκυρας δεν υπάρχει" και να τελειώνει με "Πόσο πολύ μ' αρέσει το Πάσχα στην Κέρκυρα". Γι' αυτό κι εγώ αρχίζω από τη μέση. Την Κυριακή των Βαΐων στην Κέρκυρα γίνεται μεγάλη λιτανεία με τον Άγιο Σπυρίδωνα που απάλλαξε το νησί από τη Σπιναλόγκα ή κάποια άλλη μεταδοτική ασθένεια. Τότε οι άνθρωποι δεν είχαν MEGA, και δεν ήξεραν πώς να γιατρευτούν. Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, κάνουν λιτανεία όλα τα σχολεία και οι φιλαρμονικές, ενώ οι υπόλοιποι κάθονται στο Λιστόν και τους βλέπουν. Η αδελφή μου πρέπει να πάει από τις 9 το πρωί για να βρει τραπέζι, ενώ φέτος έκαναν και κρατήσεις με e-ticket. Από πίσω έρχονται οι επίσημοι, αλλά αυτοί δεν έχουν καλό βήμα κι ο κόσμος τους βρίζει.  Τις επόμενες 5 μέρες δεν έχει λιτανείες. Όσοι είναι θρήσκοι, πάνε εκκλησία. Όσοι είναι άθεοι και έχουν λεφτά, πάνε στον Πέτρο Γαϊτάνο. Το κλίμα είναι πολύ καλό, και περιμένουμε να έρθουν οι τουρίστες από την άλλη Ελλάδα. Αυτοί συνήθως έρχονται κατά τη Μ. Πέμπτη, γι' αυτό μέχρι την Μ. Τετάρτη όλοι γυρίζουν στα καντούνια για να περάσει η ώρα. Όσοι έχουν λεφτά, τρώνε νηστίσιμο γύρο. Όσοι δεν έχουν λεφτά, πουλάνε cd και μπαλόνια στην πλατεία.Η πόλη είναι πάντα καθαρή τις ημέρες του Πάσχα. Μέχρι τη Μ. Τετάρτη μπαλώνονται οι λακούβες, αδειάζουν οι κάδοι και η πόλη είναι χαρά Θεού. Η γιαγιά μου που είναι ημιανάπηρη βρίσκει αυτές τις ημέρες ευκαιρία να περπατήσει στην πόλη. Την προηγούμενη φορά που είχε κατεβεί εκτός Μεγάλης εβδομάδας, παραπάτησε, έπαθε ρήξη λεκάνης και την είχαμε 3 μήνες στο χειρουργείο. Από τότε βγαίνει έξω μόνο τις Άγιες ημέρες του Πάσχα. Τη Μ. Πέμπτη όλες οι οικογένειες βάφουν τα αβγά κόκκινα. Εγώ δεν ήθελα να βάψω κομμουνιστικά αβγά, αλλά η μαμά μου είπε ότι αν δεν το κάνω, θα φέρει άλογα να τα βάψω πράσινα. Έτσι κι εγώ θα βγω στην πλατεία με τα αβγά και άλλους φίλους μου να τραγουδήσουμε καντάδες του Χατζηγιάννη. Ελπίζω να βγάλουμε περισσότερα απ' όσα μαζέψαμε στα κάλαντα των Χριστουγέννων. Τη Μ. Παρασκευή απαγορεύεται να μαγειρεύουν όσοι κάνουν νηστεία, και όλοι τρώνε απέξω. Στην Κέρκυρα το απόγευμα έχουμε πολλούς επιταφίους που γυρνούν στην πόλη, οι καμπάνες ηχούν πένθιμα και τα club φέρνουν τον Armin van Buuren, τον CJ Jeff και άλλους γνωστούς dj. Τότε έχουμε κυκλοφοριακά μέτρα, και απαγορεύεται τα αυτοκίνητα να μπαίνουν στην πόλη. Όσα αυτοκίνητα μπαίνουν μέσα, τα βάζουν στους ποδηλατόδρομους. Το Μ. Σάββατο έχουμε πάλι λιτανεία πολύ νωρίς το πρωί γύρω στις 9. Μερικοί νομίζουν ότι τότε θα σπάσουν τα κανάτια, αλλά αυτό είναι λάθος. Μέχρι να γεμίσουν τα κανάτια με 6άδες νερό από το supermarket κάνουν ώρα και δεν προλαβαίνουν. Γι' αυτό κάνουν πρώτα τη λιτανεία, και κατά τις 11 πετάνε και τα κανάτια. Παλιά τα κομμάτια τα ρίχνανε στη θάλασσα, και το καλοκαίρι τα βλέπαμε όταν κάναμε μπάνιο. Τώρα ευτυχώς τα παίρνουν οι τουρίστες για φυλαχτό. Όσοι μαζεύουν πολλά κομμάτια, τους παίρνει μετά ο δήμος εποχικούς στην υπηρεσία καθαριότητας. Το Σάββατο απόγευμα όλοι περιμένουν την Ανάσταση στην πάνω πλατεία που γίνεται με πολύ μεγαλοπρέπεια. Όταν ο Μητροπολίτης πει το Χριστός Ανέστη, ο δήμαρχος και οι 18 αντιδήμαρχοι αμολούν παρά πολλά πυροτεχνήματα. Τα πυροτεχνήματα στην Κέρκυρα είναι πολύ εντυπωσιακά, γι' αυτό και όσα περισσέψουν, τα χρησιμοποιούμε συνέχεια μέχρι την Πρωτομαγιά. Οι επισκέπτες εντυπωσιάζονται πολύ, και μετά πάνε για φαΐ. Το πρωί της Κυριακής μαζεύονται στο Λιστόν οι ταμένοι, όσοι έχουν τάμα να βρεθούν εκεί κάθε Πάσχα. Φέτος θα είναι και ο υπουργός Οικονομικών, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, για δικούς του, προσωπικούς λόγους. Την Κυριακή το μεσημέρι και το απόγευμα όλοι κοιμούνται, και πάνε στην εξοχή. Στην Κέρκυρα δεν έχει πολλά αρνιά, γι' αυτό έρχονται από τα Γιάννινα με το φερυ-μπωτ, και τα περιμένουν οι κρεοπώλεις στο λιμάνι. Όταν αργεί το φερυ, οι κρεοπώλεις πηγαίνουν στα κρουαζιερόπλοια. Γι' αυτό και στην Κέρκυρα τρώμε πολλά τσουρέκια (ή φογάτσες) το Πάσχα. Χριστός Ανέστη! |
Δευτέρα 18 Απριλίου 2011
Γεια σου ρε Νικόλα
Υπάρχουν καλλιτέχνες και καλλιτέχνες. Υπάρχουν αυτοί που σα διάττοντες αστέρες, εμφανίζονται από το πουθενά, εκρήγνυνται εντυπωσιακά καθώς μπαίνουν στην ατμόσφαιρα της γης και χάνονται.
Υπάρχουν και οι άλλοι. Αυτοί που αναρριχώνται ήσυχα κι αθόρυβα και μένουν πάντα εκεί. Για όσους μπορούν να τους διακρίνουν, για όσους αντέχουν να κοιτάνε για ώρα ψηλά και μακριά.
Είναι αυτοί που ρίχνουν γέφυρες πάνω από τις γενιές, της ηλικίες, τους ανθρώπους.......
Αυτοί που τρυπώνουν μέσα σου χωρίς να το καταλάβεις. Που ξεπετάγονται απρόσμενα δίπλα σου, στις λύπες και τις χαρές σου.
Που γράφουν και τραγουδάνε αυτά που ένιωσες κι αυτά που θες να νιώσεις.
Που είναι πάντα «κάπου εκεί», σε όλες τις φάσεις της ζωής σου.
Που σε κάνουν να κλείνεις τα μάτια και να ταξιδεύεις, σε ξυπνούν από το λήθαργο που έπεσες χωρίς να καταλάβεις, σε χαστουκίζουν και δέχεσαι τον πόνο..........
Ψευδαισθήσεις με σουβλιστό αρνί
Για ακόμη πιο λίγο βάλαμε φωτιά στα κρεβάτια μας για να επαναστατήσουμε και μείς, σύμφωνα με το ρεύμα των καιρών. Απαγγείλαμε δε τον Εθνικό μας Ύμνο αρκετές φορές σηκώνοντας το Εθνικό μας φρόνημα στα ύψη. Η πτώση ήταν ηχηρή. Όλα ξαφνικά, σχεδόν μαγικά, ξεχάστηκαν. Νοικοκυρέψαμε τη συνείδησή μας, τη βολέψαμε κάπου ανάμεσα στο «πού πάει ο πλανήτης;» και στο «δεν είναι χώρα αυτή». Μα, το χαρακτηριστικό της αμόρφωτης μάζας, πάντα ήταν οι γενικότητες. Όπως και οι πιο εξιδανικευμένες περισπούδαστες φράσεις κάποιων διανοουμένων που έχουν ρίξει άγκυρα στο λιμάνι του ναρκισσισμού τους.
Πάλι χτίσαμε πάνω σε κάποιες ψευδαισθήσεις που μας κατατρέχουν εδώ και κάποιους αιώνες σαν φυλή. Ξεχνάμε εύκολα σαν φυλή. Ξεχνιόμαστε εύκολα σαν φυλή.
Πρωταρχική μας υπαρξιακή αγωνία είναι, πλέον, η σούβλα και αν σκούριασε από πέρυσι. Γράψαμε στο στήθος μας: «Ωχ αδερφέ, θα ξεσκάσω» και μαζί με το αρνί θα θυσιάσουμε και τη σκέψη μας. Θα πιούμε και θα χορέψουμε και θα τραγουδήσουμε και θα γλεντήσουμε και, όταν «ξυπνήσουμε», θα είμαστε το ίδιο φτωχοί μέσα μας όπως πριν λίγο καιρό που θυμόμασταν και αγωνιζόμασταν.
Άντε! Και καλό Πάσχα!
Το ελληνικό λούνα παρκ τελείωσε.....(Να Διαβαστεί αργά να το απολαύσετε )
|
Η ΣΩΣΤΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
| Θα πρέπει να δοθεί ένα βραβείο στην υπάλληλο που ήταν στο γκισέ της αεροπορικής εταιρείας Virgin στο Σίδνεϋ πριν από μερικούς μήνες για την εξυπνάδα, την ετοιμότητα και το χιούμορ που αντιμετώπισε ένα επιβάτη που μάλλον θα του άξιζε να μεταφερθεί με τις αποσκευές. Μια πτήση με 767 της Virgin με πολλούς επιβάτες ακυρώθηκε λόγω βλάβης του αεροσκάφους. 'Έτσι η υπάλληλος στο γκισέ προσπαθούσε να εξυπηρετήσει, τοποθετώντας σε κάποια άλλη πτήση, μια μακριά ουρά από ενοχλημένους από την ταλαιπωρία επιβάτες. Ξαφνικά ένας εξαγριωμένος επιβάτης έσπρωξε τους άλλους έφτασε στο γκισέ και βαρώντας το εισιτήριο του επάνω σε αυτό δήλωσε φωνάζοντας πώς πρέπει να είναι στην επόμενη πτήση και ότι πρέπει να είναι και στην πρώτη θέση. Η υπάλληλος του είπε : *Λυπάμαι κύριε ,θα είναι χαρά μου να σας εξυπηρετήσω αλλά θα πρέπει πρώτα να Ο επιβάτης όμως ήταν ανυποχώρητος και φωνάζοντας δυνατά για να τον ακούσουνεξυπηρετήσω πρώτα όλους αυτούς που περιμένουν στην σειρά, αλλά είμαι σίγουρη πως δεν θα υπάρξει πρόβλημα σε αυτό που ζητάτε. όλοι είπε: *Ξέρεις ποιός είμαι εγώ; Χωρίς να διστάσει η υπάλληλος χαμογελώντας πήρε το μικρόφωνο που είχε μπροστά της και είπε ακουόμενη σε όλο τον χώρο του αεροδρομίου: *Μπορώ να έχω την προσοχή σας παρακαλώ, μπορώ να έχω την προσοχή σας... Είναι εδώ ένας επιβάτης που δεν γνωρίζει ποιός είναι. Παρακαλώ πολύ όποιος τον γνωρίζει να προσέλθει στο deck της Virgin. Με όλη την ουρά που περίμενε να έχει ξεκαρδιστεί στα γέλια ο αγροίκος έτριξε τα δόντια του και είπε στην υπάλληλο: *Θα σε γα.....!!! Χωρίς αυτή να χάσει το χαμόγελο της του απάντησε: *Λυπάμαι κύριε, και γι´ αυτό θα πρέπει να περιμένετε στην ίδια ουρά.Προηγούνται άλλοι! |
Κυριακή 17 Απριλίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
