Πράγματι, η παρούσα συγκυρία μας δίνει την πελατεία της Βόρειας Αφρικής στο πιάτο. Ας «ελπίσουμε» ότι η κρίση εκεί θα κρατήσει για πάντα και ότι οι Βρετανοί θα έρχονται κάθε χρόνο στο νησί, πληρώνοντας κάθε χρόνο και λιγότερα, προς τέρψη συγκεκριμένων tour operators. Ας ελπίσουμε ότι μπορούμε να πουλάμε ότι πουλούσαμε πάντα, με λίγο χαμηλότερους μισθούς, λίγο χαμηλότερη κερδοφορία, λίγο χαμηλότερη ποιότητα και λίγο υψηλότερη φορολογία.
Ας ελπίσουμε ότι θα διπλασιάσουμε τους τουρίστες και θα μειώσουμε το όφελος για την τοπική κοινωνία στο μισό. Ας ελπίσουμε ότι αυτό δε θα έχει καμία επίπτωση στο περιβάλλον. Ας ελπίσουμε ότι η αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση, η ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου και του λιμανιού, δε θα έχουν καμία επίπτωση στο κόστος της επίσκεψης.
... και χείρα κίνει!
Ας τα ελπίσουμε όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Στο μεταξύ, εκτός από προσευχές στον Άγιο Σπυρίδωνα, ίσως να πρέπει να κάνουμε κάτι περισσότερο ουσιαστικό: να αλλάξουμε τη δομή και το περιεχόμενο του κερκυραϊκού τουρισμού, επειδή ήδη είναι προς πώληση πολλές ξενοδοχειακές μονάδες - ορισμένες αληθινά κοσμήματα - που δεν βρίσκουν αγοραστή. Ίσως, ακριβώς αυτές οι προς εκποίηση μονάδες, να πρέπει να αναζητήσουν την πελατεία τους ανάμεσα στο 30% της παγκόσμιας αγοράς με υψηλά εισοδήματα που ψάχνουν - αυτόνομα και εκτός γραφείων - τον τουριστικό τους προορισμό. Φυσικά αυτό απαιτεί μια αλλαγή, γιατί όπως επισημαίνουν παράγοντες του νησιού σε αυτούς τους τουρίστες δεν απευθυνόμαστε και δεν είμαστε σίγουροι εάν έχουμε ένα προϊόν που να αντιστοιχεί στις ανάγκες και απαιτήσεις τους.
Η αλλαγή αυτή απαιτεί πολλές ταυτόχρονες κινήσεις. Απαιτεί την αξιοποίηση κοινοτικών πόρων, αλλά απαιτεί κυρίως περισσότερη συνεργασία μεταξύ των παραγωγικών φορέων του νησιού. Με άλλα λόγια πρέπει να δούμε τους πόρους μας - υλικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς και ανθρώπινους - και να τους εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Αυτό είναι κάτι που είναι περισσότερο από μια ελπίδα: είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε.
Η πρόταση
Πριν δυο εβδομάδες, σε εκδήλωση στο Φαληράκι υπό την αιγίδα της ομάδας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καταθέσαμε μια πρόταση. Προτείναμε τη συνέργεια αγροτοδιατροφικού τομέα και τουρισμού, η οποία θα εξειδικευτεί. Είναι προφανές ότι αυτή η πρόταση είναι αφετηρία και όχι απάντηση στην κρίση. Μια επιλογή είναι να μην ασχοληθεί κανείς με αυτήν την πρόταση, να επισημάνει της αδυναμίες της, να επικεντρωθεί στη δουλειά που κάνει όπως την κάνει, όπως την έκανε πάντα και, φυσικά, να συνεχίσει να ελπίζει. Έχει ο Θεός.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα ίσως με αυτήν την πρόταση είναι ότι υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι κάθε ένας ξεχωριστά μπορεί να γλυτώσει από την κρίση. Αλλά σε αυτό δεν πρέπει να ελπίζουμε. Εάν η ατμομηχανή του τουρισμού εκτροχιαστεί, θα συμπαρασύρει όλα τα βαγόνια. Ας πάρουμε λοιπόν το λιγοστό χρόνο που μας έδωσε η Βόρεια Αφρική, γιατί ο Άγιος Σπιρίδωνας μπορεί να χάσει την υπομονή του και να μη κάνει άλλο θαύμα.
* Είναι ευρωβουλευτίς του ΠΑΣΟΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου