ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΚΟΠΠΑ*
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ. Στον πρόσφατο προβληματισμό για την κυριαρχία των αγορών έναντι της πολιτικής ας προσθέσουμε άλλον ένα. Πρόσφατη πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έθεσε ζήτημα μονομερούς περικοπής εκ μέρους της Ε.Ε. των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 30% έως το 2020 (με χρόνο αναφοράς το 1990).
Η Γερμανία και η Γαλλία αντέδρασαν αρνητικά. Ο Γάλλος Υπουργός Βιομηχανίας Christian Estrosi επέμεινε στη θέση της «αμοιβαιότητας», δηλαδή στην απαίτηση του να προχωρήσει η Ε.Ε προς μία πιο πράσινη κατεύθυνση μόνον από κοινού με άλλες ανεπτυγμένες και αναδυόμενες οικονομίες (βλ. Κίνα, ΗΠΑ, Βραζιλία, κ.ο.κ.). Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομίας Rainer Bruederle απλά υιοθέτησε την άποψη του Γάλλου ομολόγου του.
Οι απόψεις των δύο υπουργών απηχούν τις απόψεις των βιομηχανικών λόμπι, όπως της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Χάλυβα, που ανησυχούν για το αυξημένο κόστος παραγωγής και την ανταγωνιστικότητά τους. Το επιχείρημα είναι απλό: η παραγωγή της βαριάς βιομηχανίας και οι θέσεις εργασίας που τη συνοδεύουν μπορεί να μεταφερθούν σε περιοχές πιο «φιλικές» (ή αρκετά βρώμικες). Γι' αυτό άλλωστε και η Business Europe, δηλαδή το λόμπι των εργοδοτών, έστειλε ανοικτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της Επιτροπής για να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη. Στην παρούσα συγκυρία ο εκβιασμός είναι σαφής.
Αντίθετα, η Eυρωβουλή υιοθετεί την πρόταση της Επιτροπής αφού η προγραμματισμένη μείωση των εκπομπών αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου κατά μόλις 20% δεν επαρκεί για να καταστεί «ελεγχόμενη» η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας. Και «ελεγχόμενη» σημαίνει να μην υπερβεί η αύξηση της θερμοκρασίας τους 2 βαθμούς κελσίου. Δηλαδή, το πιο φιλόδοξο σενάριο εργασίας βασίζεται στην κυνική παραδοχή ότι ολόκληρες χώρες στον Ειρηνικό θα εξαφανιστούν και εκατομμύρια κλιματικοί πρόσφυγες από χώρες, όπως το Μπαγκλαντές, θα κατακλύσουν την Ευρώπη. Όμως, κατά την άποψη των εργοδοτών, μόνον τα δημοσιοοικονομικά ελλείμματα πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα: τα περιβαλλοντικά και, τελικά, συνειδησιακά ελλείμματα μπορούν να περιμένουν.
Η Επιτροπή επιμένει ότι μία περαιτέρω μείωση της τάξης του 10% θα είχε στην πραγματικότητα ένα πρόσθετο κόστος μόλις 11 δις Ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, η πρόταση της Επιτροπής θα κριθεί αρχικά στο επίπεδο του Συμβουλίου των Υπουργών στις 17-18 Ιουνίου.
Το πραγματικό πολιτικό ερώτημα βέβαια δεν είναι ποιο είναι το κόστος αλλά πώς αυτό επιμερίζεται. Σε αναφορά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2003 επισημάνθηκε ότι ανάμεσα στους φορείς άσκησης πίεσης - σ.σ. τα λόμπι - που επηρεάζουν τη νομοπαρασκευαστική διαδικασία της Επιτροπής, το 70% εκπροσωπούν εταιρικά συμφέροντα και μόλις 30% άλλους κοινωνικούς εταίρους (ΜΚΟ, συνδικαλιστικό κίνημα, κ.ο.κ.). Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι παρόμοια είναι τα στατιστικά στοιχεία όσον αφορά την εθνική νομοπαρασκευαστική διαδικασία στη «Γαλλογερμανία».
Όταν λοιπόν ο Έλληνας και ο Κροάτης νησιώτης δουν την περιουσία τους να χάνεται, όταν οι κάτοικοι των αστικών κέντρων από την Κολωνία έως την Αθήνα δουν τη γειτονιά τους να γεμίζει από εξαθλιωμένους πρόσφυγες, όταν οι Ολλανδοί φορολογούμενοι πληρώσουν μερικά ακόμα δις για να κρατήσουν τη θάλασσα έξω από το σπίτι τους, θα κοιτούν πίσω στο 2010 ψελλίζοντας το άσκοπο «να είχαμε και εμείς ένα λόμπι;».
*Η Μαριλένα Κοππά είναι ευρωβουλευτίς του ΠΑΣΟΚ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου