Να πώς περιγράφει τις εκτιμήσεις και τα συναισθήματά του ο Οφέρ Σελάχ στην μεγάλη Ισραηλινή εφημερίδα του Τελ-Αβίβ: Maariv
… Ημουν στο εξωτερικό όταν έμαθα την επίθεση εναντίον του στόλου της Ειρήνης και έτσι μπορώ να έχω μία πιο αποστασιοποιημένη κρίση αλλά και μία καλύτερη πληροφόρηση για το πώς ο κόσμος μας βλέπει. Στην χώρα μας, σαν να επρόκειτο για απλό πρόβλημα τακτικής, συζητάμε για το «λυντσάρισμα», που γλύτωσε ένας στρατιώτης μας και για τις στολές, που πρέπει να φοράνε οι κομμάντο μας σε τέτοιες επιχειρήσεις. Στο εξωτερικό, σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια και σε όλους τους ιστότοπους κυριαρχεί η εικόνα ενός αλαζονικού κράτους, που ανεξάρτητα από το πρόβλημα γνωρίζει να επιδιώκει λύσεις τύπου «Εντεμπε» (Ισραηλινή επιχείρηση κομμάντο στην Σομαλία για την απελευθέρωση των ομήρων ενός αεροπλάνου της Ελ-Αλ. Τα κράτη, που επιθυμούν να ανήκουν στην παγκόσμια κοινότητα των εθνών πολύ απλά δεν προχωρούν σε τέτοιες πρακτικές. Δεν επιτίθενται στρατιωτικά σε σκάφη φορτωμένα με πολίτες έστω και αν αυτοί απειλούν να σπάσουν τον «ιερό» αποκλεισμό της Γάζας. Δεν προχωρούν σε μία «αστυνομική» επιχείρηση εναντίον ξένων πολιτών στη θάλασσα με αποτέλεσμα έναν τέτοιο αριθμό νεκρών… Τέτοιες αντιδράσεις δεν μπορεί να στηρίζονται σε πολιτικά κριτήρια. Μόνον απόλυτα τυφλοί πολιτικά μπορούν να θεωρούν, ότι η είσοδος τροφίμων στη Γάζα μπορεί να αποτελεί απειλή κατά της ύπαρξής μας. Τέτοιες αντιδράσεις δεν μπορεί παρά να καθοδηγούνται παρά από μία συμμορία λαϊκιστών, που έχουν καταλάβει, ότι η κοινή τους γνώμη είναι ευαίσθητη στο σλόγκαν: «Ολος ο κόσμος είναι εναντίον μας».
Ξέρω, ότι η λογική δεν έχει καμία σχέση με αυτές τις ιστορίες. Πολλοί άνθρωποι στην εξουσία καθώς και στα ΜΜΕ επενδύουν σε αυτό το κοινό το κλαψιάρικο, το παιδαριώδες και ανεύθυνο. Για μας εδώ υπάρχει μία υπαρξιακή απειλή πιο ισχυρή από εκείνη της Χαμάς. Οι απτές συνέπειες αυτής της μαζικής αλλοτρίωσης είναι η νομιμοποίηση κάθε ισραηλινής στρατιωτικής δράσης, κάθε επιχείρησης καταπίεσης και φυσικά της παράτασης του αποκλεισμού της Γάζας. Μία άλλη συνέπεια αυτής της «ΝοτιοΑφρικανοποίησης» θα είναι η κατακόρυφη πτώση του εξωτερικού εμπορίου της χώρας ακόμη και ο αποκλεισμός από διεθνή αθλητικά γεγονότα.
Δυστυχώς, οι σκέψεις αυτές δεν υπάρχουν στα μυαλά των ανθρώπων, που μας κυβερνούν. Αντί να αφήσουν το Mavi Marmara να ρίξει την άγκυρά του στην γάζα, προτίμησαν να αποφασίσουν μία «τολμηρή» Ισραηλινή επίθεση. Μία επίθεση, που παρουσίασε ο κυβερνητικός επίτροπος σαν μία τέλεια χορογραφία ενώ ένας λαός ευχαριστεί τον Θεό, που διαθέτει τον πιο ηθικό στρατό του κόσμου…
Το σημείωμα αυτό του Οφέρ Σελάχ δεν είναι το μόνο, που γράφτηκε αυτές τις μέρες στο Ισραήλ. «Αν ο αποκλεισμός της Γάζας ήταν για μας καταστροφή, η επίθεση στον στόλο της ειρήνης είναι ο Τιτανικός μας», έγραψε άλλος ισραηλινός δημοσιογράφος στην πολύ έγκυρη εφημερίδα Yediot Aharonot. «H Γάζα θα είναι το Βιετνάμ μας» γράφει η Ha’Atetz.
Χαρακτηριστικό και το εξώφυλλο του τεύχους της 3/6/2010 του Courrier International, απ’ όπου μεταφράσαμε το παραπάνω κείμενο.
Αυτές οι ηρωϊκές, κατά τη γνώμη μας, φωνές, που προέρχονται από μέσα από το Ισραήλ, είναι βάλσαμο στη ψυχή της πληγωμένης από την ανείπωτη βαρβαρότητα του Ισραηλινού κράτους ανθρωπότητας και ανθρωπιάς. Είναι ταυτόχρονα ηχηρή απάντηση σε συγκαλυμένες ή και ανοιχτές κραυγές αντισημητισμού, που δεν χάνουν ευκαιρία για να κλωσήσουν το αυγό του φιδιού…
/http://faiakas.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου