Τότε ήταν δεκαοκτώ χρονών. Στα επόμενα χρόνια μεχρι σήμερα ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος ασχολείται με τη φωτογραφία, πειραματίζεται, μαθαίνει. Στις φωτογραφίες του πολύ συχνά φωτογραφίζει την περιοχή της κοινής καταγωγής μας, τις γύρω αλλα και πιο μακρινές περιοχές περιοχές, τοπία, τους φίλους του (στην βραβευμενη φωτογραφία κάτω, ο δρομέας που μοιαζει να κυνηγάει τρεχοντας στον/τον/με τον εαυτό του είναι παιδικός του φίλος) και οι κολλητοί του ξερουν πως καποιες μέρες θα φωτογραφηθούν οπωσδήποτε όσο εκείνος θα δοκιμάζει τοπία, ιδέες, καινούριους φακούς και φλας, φώτα και συνθηκες φωτογράφισης - και ξερουν βεβαια ότι ετσι εχουν βγει μερικές απο τις ωραιότερες και πιο αληθινές φωτογραφίες τους.
Στιγμές, βλεμματα, κινήσεις, σε φωτογραφίες που όσο τις βλεπω και ξερω πως όλα τα κανει ο ίδιος (δεν είναι ευκολο να οργανωθεί και να υλοποιηθεί από εναν άνθρωπο μια φωτογράφιση) τον θαυμαζω κι ακόμα περισσότερο όταν σκεφτομαι ότι είναι αυτοδίδακτος και τόσο νεος ώστε να μπορεί να μάθει και τόσα πολλά ακόμη.
Μεχρι σήμερα δημοσίευσε φωτογραφίες του σε ηλεκτρονικό περιοδικό μουσικής, πήρε δύο βραβεία φωτογραφίας σε διαγωνισμούς (Φυσικό περιβάλλον-ΠΕΛΛΑ NEWS, Capture the moment Επετειακός διαγωνισμός για τα 2500 χρόνια του μαραθωνίου-NIKE Hellas). Έχει σπουδάσει εφαρμοσμένη πληροφορική στην διοίκηση και την οικονομία ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας. Αυτήν την περίοδο παρακολουθεί σεμινάρια φωτογραφίας.
Αυτή η φωτογραφία του βραβευτηκε στον επετειακό για τα 2500 χρόνια του μαραθωνίου διαγωνισμό φωτογραφίας της NIKE. Αυτήν είδα το Πασχα κι ενώ μέχρι τότε τον ήξερα μονάχα κολλητό φίλο του ανηψιού μου τον γνώρισα και ως φωτογράφο και έτσι ήθελα να σας τον γνωρίσω κι απο δω.
Περισσότερες φωτογραφίες του μπορείτε να δείτε κλικάροντας εδώ
(αυτό το φράγμα ήταν άραγε που κάποτε έσπασε
και πλημμυρήσαμε όλοι στον καμπο, κατω απο την Έδεσσα;
να θυμηθώ να ρωτήσω)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου