Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Επειδή σαν σήμερα, 16 Απριλίου 1834, κάποιοι παρείσακτοι του νεότερου Έθνους των Ελλήνων, φρόντισαν να στείλουν σε δίκη το μεγαλύτερο παλικάρι, που έβγαλε ποτέ η Νεότερη Ελληνική Ιστορία, τον «Γέρο του Μοριά», μαζί με τον Πλαπούτα, και μάλιστα με την κατηγορία της συνωμοσίας κατά του βασιλιά Όθωνα, ας θυμηθούμε κάτι από τη περίφημη Δίκη του θρυλικού Στρατηγού, που έγινε στο Ναύπλιο:

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς ονομάζεσαι;

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόθεν κατάγεσαι;

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: Από το Λιμποβίσι της επαρχίας Καρυταίνης.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσων ετών είσαι;

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: Εξήντα τεσσάρων. Εγγενήθηκα εις το 1770, Απριλίου 3.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι επάγγελμα έχεις;

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: Στρατιωτικός. Κρατώ εις το χέρι μου τον σουλντάδον (τουφέκι) και πολεμώ υπέρ της Πατρίδος.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ειπέ τι απολογείσαι, δια την κατηγορίαν η οποία σου αποδίδεται;

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: ….(σε πολλές ερωτήσεις και απαντήσεις, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης τεκμηρίωσε ότι ουδεμία σχέση είχε με την κατηγορία).

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχεις τίποτε άλλο να προσθέσεις εις την κατηγορίαν;

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: Δύο λόγια ακόμη. Μετά τον φόνον του Κυβερνήτου η πατρίδα μας ήταν χωρισμένη εις δύο. Εγώ άμα έμαθα τον διορισμόν του Βασιλέως μας έκαμα την σημαία του, αμέσως δε εγώ και οι φίλοι μου εκάμαμε αναφοράν εις την Βαυβαρίαν και εδείχναμε την αφοσίωσίν μας. Μόλις δε ήλθε ο Βασιλέας εσκόρπισα τους ανθρώπους μου και ησύχασα εις το περιβόλι μου. Τώρα με κατηγορούν. Αλλά διατί; Εγώ ν’ αντενεργήσω εις τον Βασιλέα μου και εις την Αντιβασιλείαν; Αλλά δεν γνωρίζετε και εσείς οι ίδιοι, κύριοι δικασταί, και όλοι οι Έλληνες τας προσπαθείας μου εις όλον αυτό το διάστημα της επαναστάσεως δια ν’ αποκτήση το έθνος κεφαλήν και να μου λείψουν οι φροντίδες; Τώρα όπου ο Θεός μας έδωσε Βασιλέα, εγώ είπα εις όλους τους φίλους μου: Τώρα είμαι ευτυχής. Θα κρεμάσω την κάππαν μου εις τον κρεμανταλά και θα πλαγιάσω εις την καλύβα μου δια να πεθάνω ήσυχος και ευχαριστημένος

Και ειπών ταύτα ο Κολοκοτρώνης εκάθησεν εις το εδώλιον του κατηγορουμένου, εν μέσω γενικής συγκινήσεως…».

Δεν νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερα. Και γιατί άλλωστε να πούμε περισσότερα αφού αντί να μαθαίνουμε μερικά διδακτικά πράγματα για τον Θοδωρή Κολοκοτρώνη, μαθαίνουμε μόνο για την … Πετρούλα, η οποία ασφαλώς και δεν φταίει σε τίποτε, αφού, όπως έχω ξανατονίσει, έχει γίνει κι αυτή, όπως όλοι οι άνθρωποι, ένα θύμα της παγκόσμιας κρεατομηχανής, που αλέθει τους ανθρώπους σαν κιμά;

Ασφαλώς και δεν φταίει η Πετρούλα (και η κάθε Πετρούλα), που κάνει τη δουλειά της και βγάζει το ψωμάκι της (με τον τρόπο που το βγάζει). Και όποιος νομίζει ότι είναι ηθικολόγος ή είναι … διορισμένος από τον Θεό για να κρίνει τους ανθρώπους, ας κοιτάξει πρώτα τον εαυτό του. «"Mη κρίνετε κατ' όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε", είχε πει ο Χριστός (Ιω. 7, 24).

Εμείς, όμως, οι μεγαλύτεροι τι κάνουμε για να «ξεστραβωθούμε» από την ιστορική μας άγνοια – με πρώτο τον γράφοντα – και αντί να κρίνουμε τους άλλους να βάλουμε ένα λιθαράκι ώστε να σηκώσουμε αυτή την έρμη την Ελλάδα λίγο ψηλότερα, που λέει ο ποιητής;;

Μήπως (λέω: μήπως) αντί να ανοίξουμε κανένα βιβλίο και να διαβάσουμε, για παράδειγμα, τα «Απομνημονεύματα» του Θοδωρή Κολοκοτρώνη, κοιτάζουμε πότε θα πάει η ώρα 9 παρά πέντε το βράδυ για ν’ ανοίξουμε την τηλεόραση και να δούμε την …Πετρούλα;

Αν όλα αυτά έχουν, όπως τα περιγράφουμε, τότε πολύ σύντομα ή περίφημη επιγραφή: «Έφιππος χώρει, Γενναίε Στρατηγέ, ανά τους αιώνας διδάσκων τους λαούς πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι», θα γράφει πλέον «υπό τας ζητωκραυγάς και επευφημίας των πάντων»:

«Έφιππος χώρει, Πετρούλα Κωστίδου, ανά τους αιώνας διδάσκουσα τους λαούς, πώς οι ελεύθεροι γίνονται δούλοι των αισθήσεων»!..