και η ARTηρια το 2006 στη Λευκαδα
ανοιγουν διαυλο επικοινωνιας μεταξυ των ζωντανων καλλιτεχνικων δυναμεων
των νησιων του Ιονιου και δημιουργουν προϋποθεσεις για συγχρονους πειραματισμους.
Συναντωνται ως συμπαραγωγοι της θεατρικης παραστασης
« η νυχτα μολις πριν απο τα δαση » του Bernard – Marie Koltes
την οποια παρουσιαζουν για τεσσερις παραστασεις στο
BOOZE( 24-25-26-27 Φεβρουαριου ) και στη συνεχεια την κοινωνουν
και στα αλλα νησια του Ιονιου αρχιζοντας απο
τη Λευκαδα ( 6 Μαρτιου )
_________________________________________________________
ταυτοτητα παραστασης
η νυχτα μολις πριν απο τα δαση
του Bernard – Marie Koltes
μεταφραση: Μαγια Λυμπεροπουλου
με τον Πετρο Αυγερινο
σκηνοθεσια: Πετρος Αυγερινος
ενδυματολογικη επιμελεια : Δωρα Παπανικολαου.
μουσικη επιμελεια: Ειρηνη Δουβιτσα
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Το κείμενο δεν είναι παρά ένας .......
μακρύς Μονό-λογος.
Λόγος Μοναχικός, Λόγος Μόνος.
Ένας τύπος μιλάει μόνος του. Κάτι που, κατά το κοινώς αποδεκτό,
θα μπορούσε και να θεωρηθεί «παρέκκλιση».
Παρέκκλιση από τι όμως;
Απευθύνεται σε κάποιον άλλο. Πραγματικό ή φανταστικό,
πάντως εμείς δεν τον βλέπουμε.
Δε βοηθούν άλλωστε και τα φώτα: «αυτό το φως
που μας κάνει όλους ίδιους» ή που συμβάλλει
να παραμείνουμε κρυμμένοι στο μισοσκόταδο.
Τι λέει; Τι του λέει;
Πώς απευθύνεται κάποιος σε κάποιον άλλο
που τον συναντάει τυχαία στο δρόμο;
Αυτός ο άλλος δεν του απαντά. Έτσι ο Λόγος
παραμένει ανεπίδοτος.
Για την ακρίβεια ξαναγυρνάει στον ίδιο. Ακολουθώντας
μια ξεκάθαρη τώρα θεατρική διαδρομή,
που όση ασάφεια και να δείχνει στην αρχή,
σταδιακά αποκτάει Ένταση, Παλμό, Χρώμα, Θερμοκρασία,
Ποίηση, Γλώσσα.
Σκληρότητα, κυνισμό, ευαισθησία, θυμό.
Δηλαδή, ξεκάθαρη Δράση. Ο Λόγος εδώ δεν είναι
παρά το ίδιο το Σώμα της Δράσης. Σχεδόν απροκάλυπτα.
Και, μάλιστα, σε συνθήκες σχεδόν ανυπαρξίας πλοκής,
σε συνθήκες απόλυτης μοναξιάς-αποξένωσης,
ήγουν σ’ ένα ανελέητο καθεστώς απόλυτης, άγριας,
εσωτερικής ελευθερίας.
Ο χρόνος που γίνεται όλο αυτό, δε μπορεί παρά να είναι νύχτα.
Σε μια γωνία μιας πόλης, πάνω από δημόσιες τουαλέτες,
πάνω από κάποιο σταθμό του μετρό.
Μιας αχανούς μεγαλούπολης.
Την ώρα εκείνη, η πόλη αδειάζει προς τα προάστια.
Στην καρδιά δηλαδή μιας άδειας μεγαλούπολης,
μιας πόλης «φάντασμα»
που οι κάτοικοι βιάστηκαν να εγκαταλείψουν.
Φόβος και επισφάλεια. Νύχτα…
Υ.Γ. 1: Πίστεψα στην αρχή, ότι το συγκεκριμένο κείμενο ήταν ένα πολιτικό
μανιφέστο. Δραματικά επίκαιρο μάλιστα, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Κι όπου, το πιο πιθανό, ο καθένας από μας να κοιτάξει πώς θα τη βγάλει καθαρή,
αποσείοντας γι ακόμη μια φορά το όποιο ποσοστό της προσωπικής του ευθύνης.
Στην πορεία και, σε μια σώμα με σώμα, όχι ανώδυνη αναμέτρηση μαζί του, αναγκάστηκα
να αναθεωρήσω: το κείμενο αυτό ήταν κάτι πολύ περισσότερο…
Υ.Γ. 2: Ευχαριστίες πολλές προς την Κυρία Μάγια Λυμπεροπούλου, για την ευγενική
παραχώρηση των μεταφραστικών δικαιωμάτων της.
Π.Α.
BOOZE - Κολοκοτρωνη 57
(24-25-26-27 Φεβρουαριου) ωρα 21.00
( 211.4000863 )
ΑRTηρια μαρινα Λευκαδας
( 6 Μαρτιου ) ωρα 21.30
( 26450.22820)
(www.theatrotouioniou.gr)
( www.artiria.gr)
( www.boozecooperativa.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου