Ο Ανδαλουσιανός προπονητής έχει αντιληφθεί τι σημαίνει ΑΕΚ. «Είναι ένας σύλλογος με απίστευτο συναίσθημα. Τα τελευταία 16 χρόνια δεν έχει κατακτήσει κανένα πρωτάθλημα και η πορεία της ήταν καθοδική. Έχει όμως μεγάλη περηφάνια, προσπαθεί να ανακάμψει και τα καταφέρνει. Η ΑΕΚ είναι ένας σύλλογος που ιδρύθηκε από μετανάστες, με μία ιστορία που αξίζει να την αφηγείσαι και οι φίλαθλοί της ζουν τα πάντα με μεγάλο πάθος. Και στη Σεβίλλη ζουν το ποδόσφαιρο με μεγάλο πάθος, αλλά στην Αθήνα με ακόμη περισσότερο. Ήμουν οπαδός της Σεβίλλης και την υπερασπιζόμουν μέχρι να μου βγει η ψυχή. Δεν ήμουν ποτέ φίλαθλος της ΑΕΚ, αλλά η προσπάθεια που κάνω εδώ αξίζει για να δώσω την ψυχή μου και όλες μου τις δυνάμεις».
«Είναι πολλά αυτά που πρέπει να δουλέψουμε, αλλά το κάνω με μεγάλη ευχαρίστηση. Στο πρωτάθλημα η ΑΕΚ βρισκόταν πολύ χαμηλά και τώρα είμαστε τέταρτοι. Δεν είναι εύκολο το έργο μας, γιατί υπάρχουν δυνατές ομάδες, όπως οι δύο, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, που κάνουν τη διαφορά στο πρωτάθλημα. Εμείς είμαστε στη μάχη του υψηλού επιπέδου. Στο Κύπελλο αποκλείσαμε μία ομάδα της πρώτης κατηγορίας και στο Europa League μείναμε έξω από τους ‘32’ την τελευταία αγωνιστική αντιμετωπίζοντας τη Ζενίτ, μία από τις καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης. Είχαμε δύσκολο έργο στον όμιλο με τη συγκεκριμένη ομάδα και την Άντερλεχτ. Νικήσαμε με 3-0 τη Χάιντουκ στο Σπλιτ και κόντρα στη Ζενίτ κάναμε ένα καλό πρώτο ημίχρονο, αλλά στη συνέχεια οι αντίπαλοί μας κυριάρχησαν», τόνισε ο Χιμένεθ.
Τις προηγούμενες ημέρες είχε την ευκαιρία να συναντήσει μετά από δυόμισι μήνες τους δικούς του. «Μπόρεσα να αγκαλιάσω την οικογένειά μου και τα παιδιά μου που μου λείπουν περισσότερο, όπως και η καθημερινότητα δίπλα στους φίλους μου», τόνισε, αλλά πρόσθεσε πως στην Ελλάδα «… όλοι έχουν σταθεί στο πλευρό μου και μου φέρονται πολύ καλά, κάνοντας πιο ευχάριστη την παραμονή μου τόσο μακριά από την πατρίδα μου και τους δικούς μου ανθρώπους. Γι’ αυτό τους είμαι πολύ ευγνώμων».
Όσο για τα ελληνικά, είναι μία… πονεμένη ιστορία για τον 46χρονο τεχνικό. «Τα ελληνικά είναι πολύ δύσκολη γλώσσα, τόσο να τη μιλήσεις όσο και να τη γράψεις. Ευτυχώς οι παίκτες ξέρουν περισσότερο τα ισπανικά από ό,τι εγώ τα ελληνικά. Έτσι και με τα λίγα αγγλικά που ξέρω συνεννοούμαστε καλά. Οι ποδοσφαιριστές διευκολύνουν το έργο μου με τη βοήθειά τους. Μου είναι δύσκολο να σχηματίσω προτάσεις και απλώς χρησιμοποιώ κάποιες λέξεις, για να ευχαριστήσω, να χαιρετήσω ή να ζητήσω κάτι».
Με το ελληνικό φαγητό τα πάει καλύτερα. «Το γιαούρτι και ο μουσακάς είναι καταπληκτικά, αλλά το ζαμπόν είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου», τόνισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου