Ο ΠΑΟΚ γίνεται αφορμή και αιτία για να γραφτεί ένα θεατρικό
ΤΗΣ ΧΡΥΣΑΣ ΝΑΝΟΥ
Στην ιστορική κάθοδο 2.500 οπαδών του ΠΑΟΚ σιδηροδρομικώς στην Αθήνα για τον αγώνα της ομάδας τους με τον Ολυμπιακό, συμμετείχαν και δύο νεαρές κοπέλες οπαδοί, για να συναντήσουν στο Σταθμό Λαρίσης διάσημο Ελληνα ποπ τραγουδιστή από τον οποίο η μικρότερη είχε ζητήσει ραντεβού.
Ο Σταύρος Τσιώλης, σκηνοθέτης με πορεία 40 και πλέον χρόνων στο ελληνικό σινεμά, γράφει το πρώτο ελληνικό θεατρικό έργο αφιερωμένο σε ποδοσφαιρική ομάδα. Πελοποννήσιος, ο ίδιος, Τριπολιτσιώτης, έγραψε ένα έργο για βορειοελλαδίτικη ομάδα. Τίτλος του, «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ». Το έργο θα ανεβεί το Φεβρουάριο από το «Θέατρο Τέχνης» σε σκηνοθεσία Κ. Καπελώνη στην Αθήνα, ενώ στη συνέχεια η παράσταση θα έρθει και στη Θεσσαλονίκη. Στη διανομή συμμετέχει κι ο Αργύρης Μπακιρτζής, σε ρόλο... τρελο-αεκτσή.....



Αφορμή για το θεατρικό στάθηκε «μια μακρινή αλήθεια, πάνε 20 χρόνια τώρα», όπως λέει ο Σταύρος Τσιώλης στον «ΑτΚ». Αλήθεια που θα μπορούσε να είναι φαντασία ή το αντίστροφο: στο έργο, ο ΠΑΟΚ, στον οποίο παίζει ακόμη ο Ζαγοράκης, ισοφαρίζει 1-1 στο 68' στην έδρα του Ολυμπιακού, για να γνωρίσει την ήττα με ψεύτικο πέναλτι μόλις στο 90'.
«Ενώ βλέπεις, η ιστορία του έργου είναι τόσο απλή, είναι δύσκολο και να σου μιλήσω για το έργο, για τα δύο κορίτσια, για τον ΠΑΟΚ», λέει ο Σταύρος Τσιώλης. «Ολα ήρθαν από μόνα τους. Είδα τα δύο κορίτσια μακριά, καθισμένα στις μεταλλικές καρέκλες του Σταθμού, που εκείνη την ώρα ήταν εντελώς έρημος. Ακουγόντουσαν οι πυρετικές αναμεταδόσεις του αγώνα Ολυμπιακού - ΠΑΟΚ από τα ραδιόφωνα, ακουγόντουσαν κραυγές απειλητικές ή αποδοκιμασίες για τη διαιτησία από κόσμο αόρατο, που υπήρχε όμως κάπου εκεί κοντά, στα πέριξ του Σταθμού Λαρίσης. Τα δύο κορίτσια ήταν τυλιγμένα με κασκόλ του ΠΑΟΚ και η πιο μικρή κρατούσε και μία μεγάλη σημαία με το Δικέφαλο. Ο Σταθμός ήταν αφιλόξενος και εχθρικός και δεν μπορούσα να καταλάβω την αλλόκοτη παρουσία των δύο κοριτσιών, μία στιγμή αντιλήφθηκα πως η μικρή έκλαιγε. Δεν τόλμησα να τα πλησιάσω, γιατί δηλαδή να με εμπιστευτούν; Εμεινα μακριά, και τώρα, μετά από χρόνια, σκέφτομαι πως έμεινα για να τα προστατεύσω αν υπήρχε η ανάγκη».
Το ποδόσφαιρο γίνεται εδώ όχι απλώς αφορμή, αλλά αιτία για το θεατρικό, ενώ ο Σταύρος Τσιώλης κάνει «ντρίμπλα» επιλέγοντας σε ένα αντρικό θέμα δύο γυναίκες ηρωίδες και δίνει «ανταπόκριση» έξω από το γήπεδο: «Η ήττα του ΠΑΟΚ φαίνεται πως ήταν άδικη. Ηδη τα ραδιόφωνα μετέδιδαν πως τα τρένα του Ηλεκτρικού πλησίαζαν το Σταθμό της Πλατείας Αττικής και μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις θα προστάτευαν τους οπαδούς του ΠΑΟΚ από τις επιθέσεις με τούβλα και πέτρες οπαδών του Ολυμπιακού. Οταν έφτασαν στο Σταθμό Λαρίσης τα πρώτα κύματα των παιδιών με ύμνους και ιαχές, τα δύο κορίτσια ενώθηκαν μαζί τους με απίστευτη χαρά σαν να υποδέχονταν τους νικητές πολύχρονων και αιματηρών πολέμων. Φύγαν οι συρμοί για τη Θεσσαλονίκη και τα τραγούδια και οι ύμνοι κατακυρίευαν το Σταθμό Λαρίσης κι εγώ αναρωτιόμουν γιατί τα δύο κορίτσια δεν πήγαν στο γήπεδο μαζί με τους 2.500 φίλους τους; Γιατί έμειναν μόνα σε ένα χώρο εχθρικό, αφιλόξενο και κρύο; Οταν πήγα κοντά στα μεταλλικά καθίσματα, μία αφημένη φωτογραφία μου έδωσε μία εξήγηση, πενιχρή, αλλά εξήγηση. Υπήρχε στο ένα κάθισμα η φωτογραφία ενός γνωστού τραγουδιστή της ποπ μουσικής με αφιέρωση: στη φίλη μου Ιωάννα, με πολλή αγάπη, Σάκης». Πέρασαν τα χρόνια, εκείνα τα δύο κορίτσια κάθισαν στην ψυχή μου. Τι απέγιναν; Είναι καλά; Πράγματι κατέβηκαν για κείνον τον Σάκη; Μια μέρα κάθισα σε δύο κόλλες χαρτί κι έγραψα. Τι μπορούσαν να έλεγαν όταν μιλούσαν; Γιατί η μικρή έκλαιγε; Γέμισα μία σελίδα, από τη δεύτερη σελίδα έπαψαν να με υπακούν. Με αγνόησαν παντελώς. Μιλούσαν για το δικό τους κόσμο, έναν κόσμο που δεν γνώριζα, που τον αποδέχτηκα όμως με ευγνωμοσύνη. Το ''Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ'' ανήκει σ' αυτά τα δύο κορίτσια. Το πνευματικό δικαίωμα είναι δικό τους. Γιατί για να γράφεις για γυναίκες, πρέπει ο Θεός να σου έχει δώσει το χάρισμα. Εμένα δεν μου έδωσε το χάρισμα. Οπου είναι όμως αυτά τα κορίτσια, να τα έχει καλά. Να μην αφήσει κανέναν να λεηλατήσει τη ζωή τους».