Η «βροχή» των Λεοντιδών διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες (7 έως 28 Νοεμβρίου), αλλά κορυφώνεται στο διήμερο 17 και 18 Νοεμβρίου.
Κάθε διάττοντας αστέρας είναι συνήθως μικρότερος από έναν κόκκο ρυζιού, γίνεται όμως ορατός καθώς εισέρχεται στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα 71 χιλιομέτρων ανά ώρα και αναφλέγεται.
Ο ρυθμός πτώσης των φωτεινών μετεώρων υπολογίζεται σε 15 ανά ώρα κατά μέσο όρο.
Οι Λεοντίδες ξεχωρίζουν επειδή η τροχιά του κομήτη Tempel-Tuttle, από τον οποίο προέρχονται, έχει αντίθετη φορά από αυτήν της Γης, με συνέπεια τα θραύσματά του, να συγκρούονται με τον πλανήτη μας μετωπικά, με ταχύτητα σχεδόν διπλάσια από αυτή άλλων διαττόντων.
Αναπτύσσεται, έτσι, μια μεγαλύτερη θερμοκρασία λόγω της τριβής κατά τη διέλευση των μετεώρων μέσω της γήινης ατμόσφαιρας, με αποτέλεσμα τα «πεφταστέρια» να καίγονται πιο έντονα και να εκπέμπουν περισσότερη λάμψη κατά την πτώση τους.
Η μεγαλύτερη καταιγίδα διαττόντων που παρατηρήθηκε ποτέ ήταν η Καταιγίδα των Λεοντιδών στις 12 προς 13 Νοεμβρίου του 1833, όταν το φαινόμενο θύμιζε εκρήξεις πυροτεχνημάτων από μία ροή δεκάδων μετεώρων κάθε δευτερόλεπτο που διήρκεσε επί ώρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου