Δυστυχώς εκεί βαδίζουμε

Τελικά κοιτάζουμε το δέντρο και δεν βλέπουμε τα δάσος.

Ασχολούμεθα, για παράδειγμα, με το αν θα φύγει ή θα μείνει ο κ. Ρουσόπουλος στο Μαξίμου και παραβλέπουμε την άγρια κόντρα εξουσίας που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στον ίδιο και στον κ. Αγγέλου, με τον πρώτο να προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη για το Βατοπέδι στον δεύτερο.
Και θα ρωτήσει ο οποιοσδήποτε: Καλά αν το επίπεδο σχέσεων μεταξύ των δύο κορυφαίων στελεχών του Πρωθυπουργού βρίσκεται σ’ αυτό το σημείο, εμείς περιμένουμε να διοικηθεί η χώρα;
Η απάντηση είναι ότι η χώρα δεν διοικείται γιατί αυτές ακριβώς είναι οι σχέσεις μεταξύ των κορυφαίων στελεχών.Η Ν.Δ. έχει καταντήσει συνάθροιση αντιμαχόμενων παραγόντων σε συσκευασία κόμματος.
Η μεγαλύτερη δε απόδειξη είναι ότι σ΄ αυτό το αλαλούμ που ζούμε εδώ και πολύ καιρό, το κόμμα δεν έχει καμία δυνατότητα παρέμβασης.
Μεμονωμένες φωνές και τίποτε περισσότερο.

Καίγονται καθημερινά όλα τα στελέχη, επιδεικνύοντας την αδυναμία τους να παρέμβουν και να αρθρώσουν λόγο πειστικό.
Όταν όμως ένα αστικό κόμμα με αδιάλειπτη λειτουργία από το 1974, με κυβερνητικές θητείες, με στελέχη που πραγματικά τίμησαν την αποστολή τους, δεν μπορεί να στείλει στον Καιάδα ούτε τον Θ. Ρουσόπουλο, ούτε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ή τον Μιχάλη Λιάπη (για να αναφερθούμε μόνο στα δυο πιο πρόσφατα σκάνδαλα), τότε οι υποψήφιοι της επομένης ημέρας δεν θα παραλάβουν παρά ένα πτώμα.
Και δυστυχώς εκεί βαδίζουμε.

Η Νέα Δημοκρατία μάλλον ολοκλήρωσε τον κύκλο της.
Και δεν απομένει παρά να δούμε αυτά που θα αρχίσουν την επομένη των εκλογών, όποτε και με όποιες συνθήκες θα διεξαχθούν αυτές.
Έχουν αργήσει όλοι και σε όλα.