Μαριλένα Κοσκινά, συναίσθηση για το δημόσιο χώρο

Kόντρα στην εσωστρέφεια της ατομοκρατίας και στην απερίσκεπτη στάση για όσα συμβαίνουν πλάι μας, υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που νοιάζονται και αγωνίζονται για την ισορροπία μας με ό,τι μας περιστοιχίζει. Μια νέα γυναίκα, με νέα ματιά, η αρχιτέκτων Μαριλένα Κοσκινά, σκέπτεται, προτείνει, ερευνά και ανταλλάσσει απόψεις και ιδέες για την ανατροπή της μίμησης, της ομαδοποίησης, του κομφορμισμού και κυρίως της αδιαφορίας μας. Φέρνει στο προσκήνιο τον επαναπροσδιορισμό της έννοιας «δημόσιος χώρος». Γιατί δυστυχώς, οι περισσότεροι από μας, ήτοι οι πολίτες αυτής της χώρας και ιδιαίτερα αυτής της πόλης, με διάφορους τρόπους και για μεγάλο χρονικό διάστημα εκπαιδευτήκαμε να μη σκοτιζόμαστε και εμμέσως πλην σαφώς να διαπράττουμε μικρά καθημερινά εγκλήματα κατά του δημόσιου χώρου. Αυτή τη νοοτροπία μάχονται η Μαριλένα Κοσκινά και η μη κερδοσκοπική πολιτιστική εταιρεία ΖΕΟΝ. Ο δημόσιος χώρος είναι το σπίτι όλων μας και η ευπρέπεια σ’ αυτόν είναι εξίσου σημαντική με αυτή του ιδιωτικού χώρου. .....

Το 2006 μαζί με το συνάδελφό της αρχιτέκτονα Μαρίνο Σορίλο δημιουργούν σε ένα βιοτεχνικό χώρο της οδού Σαχτούρη, στην πλατεία Κουμουνδούρου, το χώρο του ΖΕΟΝ ως μη κερδοσκοπικό κέντρο έρευνας και δημιουργίας για την αρχιτεκτονική και την τέχνη. Στο μαλακό υπογάστριο της πόλης, ακριβώς στο σημείο κοχλασμού και αναταραχής, ιδρύουν ένα χώρο δράσης, έρευνας, επικοινωνίας και διαλόγου. Αμισθί προσωπική εργασία, μεράκι, όραμα, ενδιαφέρον για την ευημερία του συνόλου και όνειρα συντηρούν αυτό το χώρο. Ο αλτρουισμός, η αγάπη για το περιβάλλον και για τον άνθρωπο, η φιλαλληλία, η ανιδιοτέλεια και ο ουμανισμός είναι αξιώματα ηθικής. Η Μαριλένα, μια γυναίκα επιστήμων, που δεν μένει φυλακισμένη στον κλοιό των προσωπικών της συμφερόντων, αλλά συμμετέχει, μοχθεί και συνεργάζεται, φέρει δικαιωματικά αυτά τα αξιώματα. Γιατί γνωρίζει πως η ζωή μεταμορφώνεται σε απείρως ωραιότερη όταν το εγώ γίνεται κάποτε κάποτε εμείς.

Διαβάστε τη συνέντευξη.

* Γεννήθηκα στην Κέρκυρα και έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από τον τόπο μου, όσον αφορά το περιβάλλον που καθημερινά πορευόμουν. Δεν θα ξεχάσω την αίσθηση ελευθερίας και συγχρόνως ασφάλειας που είχα μεγαλώνοντας σε μια τέτοια πόλη.

Πώς και πότε ήρθε στη σκέψη σας η ιδέα για τη δημιουργία του ΖΕΟΝ;

* Από όταν πλησίαζα στο τέλος των σπουδών μου στην αρχιτεκτονική στο Παρίσι είχα την επιθυμία της δημιουργίας ενός χώρου - εργαστηρίου, όπως το φανταζόμουν τότε. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα και δη στην Κέρκυρα η ιδέα ήταν πάντα εκεί, ώσπου μου έδωσε την ευκαιρία το 2006 ο συνάδελφος αρχιτέκτονας Μαρίνος Σορίλος να πραγματοποιήσουμε σε ένα βιοτεχνικό χώρο στην οδό Σαχτούρη στην πλατεία Κουμουνδούρου, το χώρο του ΖΕΟΝ ως μη κερδοσκοπικό κέντρο έρευνας και δημιουργίας για την αρχιτεκτονική και την τέχνη.

Ποιος ήταν ο λόγος που επιλέξατε τη λέξη ΖΕΟΝ, η οποία σημαίνει κάτι που κοχλάζει, αναβράζει αλλά έχει και μια εκκλησιαστική έννοια σχετική με τη Θεία Κοινωνία, για να ονομάσετε την πολιτιστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που εμπνευστήκατε;

* Ήταν κυρίως εξαιτίας της πρώτης έννοιας που αναφέρατε, αυτής της αναβράζουσας ενέργειας. Επίσης η περιοχή στην οποία βρίσκεται το ΖΕΟΝ (πλατεία Κουμουνδούρου) θεωρούμε ότι «κοχλάζει» καθώς επίσης και η εποχή που ζούμε. Αυτό διαφαινόταν ήδη από την εποχή που επιλέξαμε να δώσουμε το όνομα αυτό σε έναν ανοιχτό χώρο διαλόγου, έρευνας και επικοινωνίας. Νονός πάντως του ΖΕΟΝ είναι ο Μαρίνος Σορίλος και εγώ συμφώνησα με ενθουσιασμό διότι βρίσκω τη λέξη αυτή εξαιρετικά επιτυχημένη γι’ αυτό που θέλουμε να κάνουμε.

Ποια είναι τα άμεσα μελλοντικά σας σχέδια; Τι δράσεις πρόκειται να μας παρουσιάσετε;

 * Το ΖΕΟΝ διοργανώνει για το 2011 και το 2012 μία νέα δράση με γενικό τίτλο Δημόσιος Χώρος. Το πρώτο στάδιο έχει ολοκληρωθεί με τη συλλογή περίπου 500 φωτογραφιών μέσα από ένα φωτογραφικό δρώμενο με θέμα «Τι σας ευχαριστεί ή σας ενοχλεί περισσότερο όταν κινείστε καθημερινά στο δημόσιο χώρο της πόλης σας». Η έκθεση όλων αυτών των εικόνων θα γίνει τον Ιανουάριο του 2012 (εγκαίνια 10 Ιανουαρίου στο ΖΕΟΝ).
Επίσης, στο πλαίσιο της δράσης Δημόσιος Χώρος, μόλις ολοκληρώθηκε το Νοέμβριο η εγκατάσταση της εικαστικού Αννέτας Σπανουδάκη με τίτλο 1/1250, η οποία προέκυψε στο χώρο του ΖΕΟΝ με την περφόρμανς που η ίδια πραγματοποίησε στις 24 Οκτωβρίου 2011, «κεντώντας» ένα μεγάλο χάρτη του κέντρου της Αθήνας.
Στόχος της συνολικής δράσης Δημόσιος Χώρος είναι να αναδείξει μερικά τουλάχιστον από τα καθημερινά ζητήματα χρήσης του δημόσιου χώρου στις σύγχρονες πόλεις, στις σύγχρονες συνθήκες ζωής με έμφαση στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Αθήνα και στο ιστορικό της κέντρο και να καταλήξει με συλλογική προσπάθεια μέσα από αναλύσεις, εκθέσεις, συναντήσεις, ομιλίες και workshops σε απλές προτάσεις βελτίωσης της καθημερινότητάς μας.

Ποιο είναι το όραμά σας για το μέλλον του ΖΕΟΝ;

* Δύσκολη απάντηση σε δύσκολους καιρούς. Το όραμα μπορεί να είναι εδώ αλλά η πραγματοποίησή του είναι εξαιρετικά δύσκολη. Δεδομένου ότι το ΖΕΟΝ είναι ένας χώρος με μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα, δύσκολα επιβιώνει σε καιρούς που οι χορηγοί «πολιτισμού» σχεδόν δεν υπάρχουν πια. Η αμισθί προσωπική εργασία, το μεράκι και τα όνειρα, μάς συντηρούν ακόμα. Το όραμά μας για το ΖΕΟΝ περιγράφεται καλά στους στόχους για τη δημιουργία του χώρου. (Βλέπε www.zeon.gr).

Ποιοι σας συμπαραστάθηκαν στη δημιουργία του;

* Σημαντική στήριξη στην πραγματοποίηση της πρώτης έκθεσης με τίτλο «Το καθημερινό χρηστικό αντικείμενο» που έγινε το 2008 στο ΖΕΟΝ, ήταν το Υπουργείο Πολιτισμού της Κύπρου. Και μας ξαναστήριξε όταν μετά τη μεγάλη επιτυχία της έκθεσης, η έκθεση ολόκληρη μεταφέρθηκε στη Λευκωσία. Επίσης χρωστάμε ευχαριστώ σε εταιρείες χορηγούς όπως η Carteco, η Vimar, η Ελληνοτεχνική και σε πολλούς φίλους και συνεργάτες χρόνων από την Αθήνα και την Κέρκυρα, που κατέληξαν να γίνουν υποστηρικτές των δράσεων του ΖΕΟΝ σε Αθήνα, Κέρκυρα, Παξούς, Βιέννη.

Εσείς προσωπικά, εκτός από την αρχιτεκτονική, που βεβαίως είναι και τέχνη, έχετε δελεαστεί από κάποια άλλη τέχνη;

* Από το 2005 έχουμε συνεργαστεί με τον πολύ καλό μου φίλο εικαστικό Νίκο Κόκκαλη σε εικαστικές δράσεις με συμμετοχή κοινού για την ενεργοποίηση των πολιτών μέσω της τέχνης. Η πρώτη δημόσια δράση ήταν η δράση «+γνώμη», η οποία ζητούσε τη συμμετοχή του κοινού μέσα από μια πολύ προσωπική πτυχή, τη στιγμή της «συγγνώμης». Ήταν, κατά τη γνώμη μου, ένα πολιτικό έργο.
Η επόμενη ήταν η δράση «θέλω», η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Κέρκυρας με θέμα την επανένταξη στην κοινωνία των ανθρώπων με ψυχικά νοσήματα. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία.
Αυτή τη χρονική περίοδο δουλεύουμε πάνω σε μία νέα δράση με θέμα το φόβο. Έχουν ξεκινήσει οι ηχογραφήσεις και οι βιντεοσκοπήσεις με τον κόσμο που εθελοντικά συμμετέχει να απαντάει σε τρεις καίριες και απλές ερωτήσεις γύρω από το φόβο.
Οι δύο πρώτες δράσεις έχουν καταγραφεί σε καταλόγους και βίντεο και το ίδιο φιλοδοξούμε να γίνει και με αυτήν.

Οι εικαστικές εγκαταστάσεις και οι performances είναι ένα είδος τέχνης που ενδιαφέρει τους Έλληνες;

* Πρέπει να σας πω ότι με έκπληξη διαπίστωσα από το 2005 μέχρι και τώρα, μέσα από τις εικαστικές δράσεις που σας περιέγραψα πριν από λίγο, ότι ο κόσμος έχει μια πολύ έντονη ανάγκη συμμετοχής και ομιλίας. Τονίζω το δεύτερο γιατί αυτό είναι που με εντυπωσιάζει περισσότερο και δείχνει πόσο έξω από τα «κοινά» είναι ο μέσος άνθρωπος, αν θέλετε ο μέσος Έλληνας και πόση ανάγκη έχει να έχει άποψη και αυτή να ακούγεται.
Η ερώτησή σας όμως είναι πιο γενική και σε αυτήν πρέπει να απαντήσω πιο γενικά. Πιστεύω ότι σιγά σιγά το ενδιαφέρον αυξάνεται και ο κόσμος αρχίζει να εκπαιδεύεται σε αυτά τα είδη τέχνης.

Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε η τέχνη είναι καταφύγιο;

* Η τέχνη ήταν, είναι και θα είναι πάντα καταφύγιο και γι’ αυτόν που την «πράττει» και για το πιθανό κοινό του. Όπως η φύση θα είναι πάντα καταφύγιο. Δεν τα αναφέρω τυχαία μαζί. Πιστεύω βαθιά μέσα μου ότι αυτά τα δύο έχουν άμεση σχέση, με τη φύση να διδάσκει την τέχνη και την τέχνη να γίνεται όλο και πιο αναγκαία στον άνθρωπο, όσο αυτός απομακρύνεται από τη φύση.

Η δημιουργική κίνηση στην τέχνη αποτελεί βαρόμετρο για την ακμή ή την παρακμή μιας εποχής;

* Νομίζω ότι πάντα η τέχνη αποτελεί βαρόμετρο πριν και μετά από έντονες κοινωνικές κρίσεις. Δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη παρακμή γι’ αυτό που ζούμε όλοι μας σήμερα, αλλά κλείσιμο ενός κύκλου εποχής και αφετηρία απαραίτητων αλλαγών στη νοοτροπία μας.

Η Ελλάδα διαφημίζεται στο εξωτερικό ως ταξιδιωτικός προορισμός με επίκεντρο τον αρχαίο πολιτισμό της. Δεν υπάρχει, κατά τη γνώμη σας, κάτι σύγχρονο που αξίζει να επιδείξουμε;

* Προφανώς και υπάρχει και πολύ κακώς κάνουμε αν δεν προωθούμε επαρκώς τη σύγχρονη ελληνική δημιουργία, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από οποιαδήποτε σύγχρονη δημιουργία άλλων χωρών. Εξάλλου είναι πολύ σημαντικό να έχεις παρελθόν και να διδάσκεσαι από αυτό, αλλά είναι ακόμα πιο σημαντικό να έχεις παρόν και μέλλον. Η προώθηση του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού είναι μία πολύ έξυπνη και απαραίτητη πολιτική πράξη.

Τι σημασία έχει για τον Αθηναίο και για τον Έλληνα γενικότερα η έννοια του δημόσιου χώρου; Ο πολίτης αυτής της χώρας νοιάζεται για το δημόσιο χώρο; Τον πονάει;

* Πολύ καίρια η ερώτησή σας για μένα, διότι αυτή την περίοδο ασχολούμαι ανελλιπώς με τη νέα δράση του ΖΕΟΝ για το Δημόσιο Χώρο. Την απάντηση τη βιώνουμε όλοι δυστυχώς κάθε μέρα στο πετσί μας. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ σε αναπτυσσόμενη κοινωνία τέτοια απαξίωση του δημόσιου χώρου. Είναι λυπηρό να μην κατανοούμε το προφανές. Ότι δηλαδή ο δημόσιος χώρος (το λέει και η λέξη) ανήκει σε όλους μας, ο δημόσιος χώρος είμαστε εμείς, είναι το εξωτερικό μας σπίτι. Ο πολίτης αυτής της χώρας και ιδιαίτερα αυτής της πόλης, με διάφορους τρόπους και για μεγάλο χρονικό διάστημα, εκπαιδεύτηκε να αδιαφορεί και εμμέσως να διαπράττει και ο ίδιος μικρά καθημερινά εγκλήματα κατά του δημόσιου χώρου. Είμαι όμως σίγουρη ότι επειδή γενικώς και ειδικώς δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω, ότι ο κόσμος ο ίδιος θα απαιτήσει την αλλαγή αυτής της κατάστασης και νοοτροπίας.

Τι αγαπάτε στην πόλη;

* Τη δυναμική της, τη νοσταλγία που μου εμπνέει, τον ήλιο της.

Τι σας ενοχλεί σ’ αυτήν;

* Αν σας πω σχεδόν τα πάντα θα θεωρηθώ υπερβολική και θα ανήκω και εγώ στην κατηγορία που δεν «πονάει» το δημόσιο χώρο. Με ενοχλεί πάντως πρωτίστως η βρωμιά και κατά δεύτερον η απόλυτη έλλειψη σεβασμού στους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα συμπεριλαμβανομένων των ηλικιωμένων και των παιδικών καροτσιών. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι αδύνατον να κυκλοφορήσουν στην πόλη των Αθηναίων. Επίσης με θλίβει εντονότατα η έλλειψη ασφάλειας που κάποτε ήταν καμάρι για τους Αθηναίους το ότι η πόλη αυτή ήταν ασφαλής, ζωντανή και φιλική.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στην Αθήνα, τι θα ήταν;

* Καταρχάς θα έκανα τα πάντα για να την καθαρίσω και να δημιουργήσω στους κατοίκους της και στους χρήστες τη νοοτροπία ότι η καθαριότητα στο δημόσιο χώρο είναι εξίσου σημαντική με αυτή του ιδιωτικού χώρου. Ο δημόσιος χώρος είναι το σπίτι όλων μας. Μετά θα ασχολούμουν με τη βελτίωση των μικρών καθημερινών πραγμάτων που αφορούν όλους μας. Επισκευή και σωστή χρήση των πεζοδρομίων, π.χ. Δεν είναι δυνατόν να φτιάχνεις δήθεν πεζοδρόμια για τους τυφλούς και να φυτρώνουν κολόνες της ΔΕΗ, πινακίδες, σκουπιδοτενεκέδες, ακόμα και περίπτερα στη διαδρομή τους. Θα φώτιζα σωστά τους δρόμους. Θα προσπαθούσα να μειώσω το θόρυβο και πολλά άλλα απαραίτητα στην καθημερινότητά μας. Πάνω από όλα όμως θα φρόντιζα οι χρήστες του χώρου να έχουν τόπους να περπατήσουν.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στη νοοτροπία του γείτονά σας, ποιο θα ήταν;

* Κινδυνεύοντας να γίνω μονότονη, αυτό που μόλις απάντησα στην προηγούμενη ερώτηση. Θα δίδασκα επίσης, αν ήταν δυνατόν στα σχολεία, το σεβασμό στον άλλο. Οι Έλληνες είμαστε ατομιστές και συχνά πιστεύουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου. Η συνεργασία και ο σεβασμός είναι δύναμη.

Ποια δημόσια κτήρια στην πρωτεύουσα ξεχωρίζετε για την αρμονία τους και ποια απεχθάνεστε;

* Δεν απεχθάνομαι κτίρια, απεχθάνομαι την έλλειψη συντήρησης, την έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη κλίμακα, την προχειρότητα, τα ακατάστατα δίκτυα που τρέχουν παντού, τις τεράστιες και άθλιες πινακίδες, τη βρωμιά, τα κακοποιημένα και επικίνδυνα πεζοδρόμια, την έλλειψη πράσινου… Εν τέλει την έλλειψη γνώσης και αρχιτεκτονικής παιδείας. Πάντα όταν κινούμαι στην Αθήνα, ψάχνω την Ακρόπολη -φαντάζομαι ότι όλοι το κάνουμε- και με συγκινεί πολύ όταν συναντώ γειτονιές που δεν καταστράφηκαν τελείως και θυμίζουν κάτι από άνθρωπο.

Πίσω από τις εκθέσεις που επιμελείστε κρύβεται και μια ελπίδα για ποιότητα και επικοινωνία;

* Έχω την εντύπωση ότι πίσω από ό,τι προσπαθώ να κάνω κρύβεται ελπίδα για ποιότητα και επικοινωνία. Αισθάνομαι περίεργα όταν μου μιλούν για επιμέλεια εκθέσεων γιατί δεν είναι η δουλειά μου αυτή και εγώ ονειρεύομαι να είμαι μόνο από την πλευρά του δημιουργού. Όσον αφορά λοιπόν τις δικές μου εκθέσεις δεν νομίζω ότι μπορώ να κάνω αλλιώς. Όσον αφορά τις εκθέσεις στο ΖΕΟΝ θα ήθελα πάρα πολύ να μην επιμελούμαι τίποτα και αυτό να το αναλαμβάνουν επαγγελματίες του χώρου, αλλά η έλλειψη σοβαρών χορηγιών με αναγκάζει να κάνω τα πάντα, και την οργάνωση και το τρέξιμο και το σχεδιασμό. Ευτυχώς που και που έχω βοήθεια από επίσης ρομαντικούς ανθρώπους, όπως η συνάδελφος Άρτεμις Θεοδωρίδη που μαζί κάνουμε το Δημόσιο Χώρο και η φωτογράφος Μαρία Στέφωση που με βοηθάει στο σχεδιασμό των εντύπων.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας προορισμός στην Ελλάδα;

* Θεωρώ ολόκληρη την Ελλάδα ένα μαγικό τόπο, συχνά όμως κατεστραμμένο από την έλλειψη παιδείας και γνώσης των σύγχρονων Ελλήνων. Μου αρέσουν όλα τα νησιά, όλα τα βουνά, όλα τα αυθεντικά χωριά, οι πόλεις με ιστορία, η θάλασσα, ο ήλιος, ο αέρας. Η Ελλάδα έχει μία πολύ ανθρώπινη κλίμακα και είναι ένα πολύ βασικό στοιχείο της γοητείας της.

Σε ποια χώρα θα ζούσατε ευχαρίστως και γιατί;

* Σε πολλές χώρες ευτυχώς θα μπορούσα και θα ήθελα να ζήσω σαν εμπειρία. Στη Γαλλία που έχω ήδη ζήσει 7 - 8 χρόνια, στην Αργεντινή, στην Πορτογαλία, στην Κύπρο και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα θα μπορούσα νομίζω να πάω παντού, εκτός απολυταρχικών καθεστώτων, αλλά πάνω από όλα θα ήθελα να γυρίσω και να ζήσω με αξιοπρέπεια και όχι με τόσο καθημερινό κόπο στην Ελλάδα. Νομίζω ότι όλοι οι Έλληνες το νιώθουμε αυτό τώρα και παρόλο που μας πονάει, είναι καλό αυτό το συναίσθημα γιατί από εμάς οφείλει να αρχίσει η πραγματική αλλαγή σε αυτήν τη θαυμάσια χώρα μας.

Η Αθήνα έχει πολλά αδέσποτα ζώα. Ίσως περισσότερα από κάθε άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Τι θα προτείνατε για την ευζωία τους;

* Αγάπη και συναίσθηση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν παίρνουμε ένα ζώο αν δεν είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να το κρατήσουμε, δεύτερον σημαίνει συστηματική στείρωση των δυστυχώς πολυάριθμων υπαρχόντων αδέσποτων και άμεση και απόλυτη απαγόρευση της πώλησης και της εκμετάλλευσης ζώων από τα pet shop.

Εσείς έχετε κατοικίδιο;

* Πέσατε στην περίπτωση. Έχω υπάρξει στο σπίτι με τρία σκυλιά και δέκα κουτάβια. Τώρα είμαστε πια μόνο δύο, η αειθαλής και κουρασμένη Πάκο των 14 ετών και ο υπέροχος μεγάλος Μπελάς, ετών επτά. Μπορώ να μιλάω ώρες για το τι υπέροχα πράγματα μου έχουν διδάξει τα κατά καιρούς κατοικίδιά μου και τα ευχαριστώ βαθιά γι' αυτό.

Το βιογραφικό της Μαριλένας Κοσκινά

Η Μαριλένα Κοσκινά γεννήθηκε στην Κέρκυρα.    
Σπουδές:
٠ 1984: Δίπλωμα Τεχνολόγου Μηχανικού ΤΕΙ ΑΘΗΝΑ.
٠ 1990: Αρχιτέκτων D.P.L.G. Αρχιτεκτονική σχολή Paris–Villemin, Παρίσι. Δίπλωμα μετά συγχαρητηρίων. Τίτλος πτυχιακής «Το νέο μουσείο της Ακρόπολης».
٠ 1998-2000: Μεταπτυχιακό στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο με θέμα "Ιστορία της πόλης και της κτιριοδομίας μετά τον 16ο αιώνα". Τίτλος πτυχιακής «Οχυρώσεις της Κέρκυρας την περίοδο των Γάλλων».
Εργασίες 1990 - 2010:        
Παρίσι (1985-1993) - Ελλαδα (1993-2011).
Μελέτες - κατασκευές - επιβλέψεις - διαρρυθμίσεις παλαιών και νέων κατασκευών κατοικιών, μουσείων, ξενοδοχείων, café bar, εστιατορίων,  καταστημάτων και γραφείων. Σχεδιασμός και κατασκευές επίπλων. Εγκατάσταση στην Ελλάδα το 1993 και δημιουργία του αρχιτεκτονικού γραφείου “Ατλαντίδα” με τον  Damien Ballard, αρχιτέκτονα D.P.L.G. έως το 2000. Το γραφείο συνεχίζει να λειτουργεί σε ατομική βάση στην Κέρκυρα έως και σήμερα. Από το 2003 συνεργασία με το γραφείο του αρχιτέκτονα Μαρίνου Σορίλου στην Αθήνα, πλατεία Κουμουνδούρου.
Αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί:
Συμμετοχή σε οκτώ διεθνείς και πανελλήνιους αρχιτεκτονικούς και πολεοδομικούς διαγωνισμούς.
* Πανελλήνιος διαγωνισμός για το εργοστάσιο της ΚΑΪΡ στη Ρόδο. Γραφείο Ατλαντίδα. Ελλάδα,1992.
*  EUROPAN 3 Campi Bisenzio. Ιταλία (Γραφείο  Ατλαντίδα), 1993
*  Πανελλήνιος πολεοδομικός και αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την Ανάβατο στη Χίο. Ελλάδα. (Γραφείο  Ατλαντίδα και Δ. Λεβέντης), 1993.
* Διεθνής Διαγωνισμός για την Πανεπιστημιούπολη της Κύπρου. Κύπρος, 1993.
* EUROPAN 4 Δήμος Ηρακλείου. Ελλάδα (Γραφείο Ατλαντίδα), 1995.
* Μελέτη σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Μαρίνο Σορίλο για τον πανελλήνιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για τη βελτίωση των όψεων του Δημοτικού Θεάτρου Κέρκυρας, 2010.
*  2003: 2ο Βραβείο σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Μαρίνο Σορίλο στον πανελλήνιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την αξιοποίηση της νησίδας Λαζαρέτο στην Κέρκυρα.
*  1991: Πρώτο βραβείο αρχιτεκτονικού και πολεοδομικού διαγωνισμού Tony Garnier - Παρίσι, Γαλλία.
Εκθέσεις και projects:
٠ Οργάνωση, επιμέλεια και παραγωγή της όπερας «Donne Abbandonate» από το ΖΕΟΝ. Παρουσίασή της σε Αθήνα, Κέρκυρα, Παξούς, Βιέννη 2008 - 2009
٠ Οργάνωση και επιμέλεια της έκθεσης "το καθημερινό χρηστικό αντικείμενο, ερμηνεία και χρήση" από 18 Ιανουαρίου 2008 έως 21 Μαρτίου 2008 στο χώρο του ΖΕΟΝ. Μεταφορά της έκθεσης στην Κύπρο τον Οκτώβριο 2008.
٠ Συμμετοχή με το video ΘΕΛΩ στην Biennale Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2007 και στην Biennale της Τασκένδης τον Νοέμβριο 2007.
٠ Απρίλιος 2007: Δημιουργία με τον Νίκο Κόκκαλη του project ΘΕΛΩ, δρώμενο κινητοποίησης πολιτών με θέμα την επανένταξη στην κοινωνία των ανθρώπων με ψυχικά νοσήματα. Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Κέρκυρας.
٠2006: Σύσταση, με τον αρχιτέκτονα Μαρίνο Σορίλο, της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας «ΖΕΟΝ» με έδρα στην Αθήνα στην οδό Σαχτούρη 8-10, πλατεία Κουμουνδούρου.
٠ Ιούνιος 2006: Δημιουργία, οργάνωση και επιμέλεια του project +ΓΝΩΜΗ, με τον Νίκο Κόκκαλη, δρώμενο με συμμετοχή του κοινού στη δημιουργία του έργου. Δημοτική Πινακοθήκη Κέρκυρας.
٠ Δεκέμβριος 2005: Συμμετοχή στην Cheap-art, Αθήνα. Φωτογραφία.
٠ Οκτώβριος 2003: Δημοτική Πινακοθήκη Κερκύρας με θέμα νερό και αλάτι. Φωτογραφία.
٠ Σεπτέμβρης 2003: Συμμετοχή LOOKOUT  e-φως Αθήνα. Φωτογραφία.
٠ Ιούνιος 2003: Συμμετοχή στη διεθνή έκθεση «acqua & sale», Ιταλία. Φωτογραφία.
٠ Μάιος 2002: Ατομική έκθεση φωτογραφίας στο Art Café, ανάκτορα Κερκύρας.
٠ 1998: Επιμέλεια και σχεδίαση της έκθεσης «Σ. Βούλγαρης, ο πρώτος Έλληνας πολεοδόμος».
٠ 1998: Επιμέλεια, σχεδίαση και συμμετοχή στην έκθεση «Καλλιτεχνική Δημιουργία Μηχανικών Κερκύρας». 
٠ 1997: «Κάθε τι ορατό είναι σημαντικό», γκαλερί Χαβάνη, Κέρκυρα. Έκθεση design.

Η ταυτότητα του ΖΕΟΝ

Το ΖΕΟΝ είναι μια πολιτιστική αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, η οποία συστάθηκε το 2006, με έδρα στην Αθήνα. Σκοπός του ΖΕΟΝ είναι να αποτελέσει τόπο έρευνας, διαλόγου και δημιουργίας, για τη διαμόρφωση της ποιότητας του χώρου.
Oι κυριότεροι από τους στόχους της εταιρείας είναι:
● Η παρουσίαση της αρχιτεκτονικής σαν φορέα πολιτισμού και η δράση της στη διατύπωση σχέσεων και εφαρμογών κατάλληλων για την ανάπτυξη του περιβάλλοντος.
● Η καταγραφή και επιμέλεια της λαϊκής και παραδοσιακής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς.
● Η παρουσίαση του έργου αρχιτεκτόνων και η οργάνωση εκθέσεων αρχιτεκτονικού και πολεοδομικού ενδιαφέροντος.
● Η προσέγγιση και ερμηνεία της εξέλιξης και μετάλλαξης του αστικού πλαισίου.
● Η διοργάνωση σεμιναρίων και διαλέξεων επί θεμάτων τέχνης και αρχιτεκτονικής.
● Η έρευνα και ανάπτυξη της συνεργασίας τέχνης και αρχιτεκτονικής σαν αρωγός της ποιοτικής έκφρασης του χώρου.
● Η διερεύνηση της διαζευκτικής σχέσης μεταξύ ιδέας και ύλης, θεωρίας και προϊόντος.
● Η προβολή του έργου δημιουργών πρωτότυπων χειροποίητων κατασκευών εφαρμοσμένης τέχνης, καθώς και η παρουσίαση και προβολή πρότυπων κατασκευών.
● Η παρουσίαση και προώθηση ομάδων νέων αρχιτεκτόνων και καλλιτεχνών μέσα από πειραματικές θεματικές εργασίες.
● Η έκδοση και παρουσίαση βιβλίων και καταλόγων με θέματα τέχνης και αρχιτεκτονικής.
ZEON, www.zeon.gr 
Σαχτούρη 8-10, πλατεία Κουμουνδούρου, 10553, Αθήνα.