Της ΝΕΦΕΛΗΣ ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΥ
Σε πεδίο έντονης επιχειρηματικής αναμέτρησης και σκληρού ανταγωνισμού των μεγάλων κυρίως πετρελαϊκών εταιρειών μετατρέπεται η Λιβύη με την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στη χώρα, καθώς Αμερικανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Ρώσοι, Κινέζοι, Βραζιλιάνοι, Καναδοί, Βρετανοί, αλλά και Τούρκοι κοιτάζουν να αδράξουν ευκαιρίες, υφαρπάζοντας τους φυσικούς της πόρους.
Ηδη η πρώτη αντίδραση της «κατάργησης» του Μουαμάρ Καντάφι ήταν η πτώση στις διεθνείς τιμές του πετρελαίου και η ταυτόχρονη αύξηση της αξίας των μετοχών των μεγάλων ενεργειακών κολοσσών (της ιταλικής ΕΝΙ, της γαλλικής Total, της αυστριακής OMV) που δραστηριοποιούνταν στη χώρα.
Την ίδια στιγμή, σημαντική αύξηση της παραγωγής πετρελαίου μέχρι το τέλος του 2012 λόγω της επικράτησης των αντικαθεστωτικών βλέπει η Goldman Sachs, αναθεωρώντας τις αρχικές προβλέψεις της, και παρά το γεγονός ότι θα χρειαστεί να περάσουν δύο τουλάχιστον χρόνια προκειμένου να αποκατασταθούν οι υποδομές και η παραγωγή να αγγίξει τα επίπεδα του Φεβρουαρίου.
Πρώτη άνοιξε τον χορό η ιταλική ΕΝΙ, τα συμφέροντα της οποίας, σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη της αμερικανικής Citi και της ιαπωνικής Nomura, επλήγησαν περισσότερο από την «αναταραχή» στην περιοχή, καθώς από τη Λιβύη αντλούσε σχεδόν το 15% της ημερήσιας παραγωγής της.
Από τις αρχές όμως της εβδομάδας επέστρεψε στη Λιβύη, ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα των αντι-κανταφικών δυνάμεων, οι οποίες δεν παρέλειψαν να προειδοποιήσουν, εγκαίρως, τις ρωσικές και τις κινεζικές εταιρείες ότι θα έχουν πολλά να χάσουν εάν δεν εκφράσουν και εκείνες με τη σειρά τους τη στήριξή τους στο νέο καθεστώς.
Συνολικά, 75 κινεζικές εταιρείες ήταν παρούσες στη Λιβύη μέχρι και τον Μάρτη (μεταξύ των οποίων οι δύο μεγαλύτερες CNOOC και PetroChina), ενώ όσον αφορά τη Ρωσία, η παρουσία της δεν περιοριζόταν μόνο στην Gazprom, που είναι ίσως η πιο γνωστή.
Εντονη δραστηριότητα ανέπτυσσαν και οι εταιρείες Tatneft και Lukoil, μερικές από τις μεγαλύτερες κατασκευα- στικές ρωσικές επιχειρήσεις, όπως οι Tekhnopromexport και Monolitspetsstrooi, αλλά και η ρωσική κρατική εταιρεία σιδηροδρόμων, με συμβόλαια της τάξης των 2,2 δισ. ευρώ.
Το 2008, μάλιστα, η Μόσχα διέγραψε μέρος του χρέους της Λιβύης, ύψους 4,5 δισ. δολαρίων, με αντάλλαγμα την ενεργότερη συμμετοχή στις επιχειρηματικές δραστηριότητες της χώρας ρωσικών επιχειρήσεων, ενώ το 2010 οι δύο πλευρές συνήψαν συμφωνία για την αγορά από την Τρίπολη εξοπλισμών αξίας 2,15 δισ. δολαρίων.
Σήμερα, ωστόσο, τα πράγματα φαίνεται πως αλλάζουν, καθώς σύμφωνα με δηλώσεις του γενικού διευθυντή του ρωσο-λιβυκού εμπορικού επιμελητηρίου, Αραμ Σέγκουντς, «η Ρωσία έχασε τα πάντα, το ΝΑΤΟ θα παρεμποδίσει τη λειτουργία των εταιρειών της στη Λιβύη».
Οσο για την Τουρκία, όπως έσπευσε να δηλώσει ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας, Τανέρ Γιλντίζ, η κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων ΤΡΑΟ αναμένεται, ενδεχομένως πολύ σύντομα, να επαναδραστηριοποιηθεί, ύστερα από έξι μηνών διάλειμμα, και συγκεκριμένα στην περιοχή Fezzan.
Προς τον σκοπό αυτό, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, θα μεταβεί εκ νέου προσεχώς στην Τρίπολη για να συζητήσει με αντιπροσωπεία του νέου καθεστώτος ζητήματα που αφορούν την ενέργεια και την ασφάλεια, αποσκοπώντας παράλληλα στην εδραίωση του «ρυθμιστικού» ρόλου της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
300 εκατ. η Τουρκία
Σημειώνεται πως η Αγκυρα παρείχε, όπως αποκαλύφθηκε, σημαντική χρηματική βοήθεια στους Λίβυους αντικαθεστωτικούς, ύψους 300 εκατ. δολαρίων, στηρίζοντας την προσπάθειά τους για τον σχηματισμό κυβέρνησης και καλώντας στο μεταξύ τη διεθνή κοινότητα να «ξεπαγώσει» τα λιβυκά κεφάλαια, ει δυνατόν πριν από το τέλος του Ραμαζανιού.
Η πτώση, ωστόσο, του Καντάφι αφήνει το περιθώριο και σε άλλους νέους παίκτες να κάνουν την εμφάνισή τους, όπως στην κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων του Κατάρ, στην ολλανδο-βρετανική Shell ή σε μία από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες εμπορίας πετρελαίου και των παραγώγων του στον κόσμο, τη Vitol.
Σε κάθε περίπτωση, επιθυμία όλων, η οποία εκφράζεται ποικιλοτρόπως, είναι η επίτευξη σταθερότητας στη χώρα και το τέλος των ένοπλων συρράξεων, ώστε το έδαφος για την ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας να είναι πρόσφορο.
Το μέλλον όμως θα δείξει, εάν «πρόσφορο έδαφος» σημαίνει μετατροπή της Λιβύης σε μια χώρα τύπου Ιράκ ή Αφγανιστάν.
Αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες, όπως οι Marathon Oil, ConocoPhillips, Hess, Occidental, Apache και Anadarko Petro, δεν δηλώνουν πρόθυμες να επιστρέψουν άμεσα στη χώρα, δεσμευόμενες από τις συστάσεις των Ηνωμένων Εθνών...
Δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστές οι προθέσεις της ΒΡ, η οποία έκανε την εμφάνισή της μόλις τον Φεβρουάριο στη Λιβύη για την πραγματοποίηση διερευνητικών γεωτρήσεων στα ανοικτά της χώρας, στη θαλάσσια περιοχή της Μεσογείου, και της Chevron.
«Προπολεμικά», όπως σημειώνεται στα διεθνή πρακτορεία, την περίοδο δηλαδή πριν από τον Φεβρουάριο, η Λιβύη, μέλος του οργανισμού πετρελαιοπαραγωγών χωρών, του ΟΠΕΚ, από το 1962, ήταν σε θέση να καλύψει το 2% της παγκόσμιας ζήτησης, με καλής ποιότητας πετρέλαιο, το 85% του οποίου απορροφούσε η ευρωπαϊκή αγορά, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα μπορούσε να διατηρήσει σε αυτά τα επίπεδα την παραγωγή της για ακόμη 80 χρόνια.
enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου