Η Νεφέλη γεννήθηκε σε μια φτωχογειτονιά της Αθήνας. Το βρεφικό της κλάμα δεν πρωτοακούστηκε στο θάλαμο κάποιου αποστειρωμένου νοσοκομείου αλλά σε ένα βρώμικο σκουπιδοντενεκέ. Αυτό το κλάμα ήταν που την έσωσε και της κατέστρεψε την ζωή συνάμα. Ήταν αυτό, που έκανε την Γιάννα του Μητσάρα του μπακάλη που είχε πάει να πετάξει τα σκουπίδια να την ακούσει και να την μαζέψει. Δεν το έκανε από καλοσύνη. Ίσως όμως ένα αποπαίδι να φαινόταν χρήσιμο στην οικογένεια. Όταν γύρισαν σπίτι την έβγαλε στο μπαλκόνι και την καθάρισε με το πιεστικό. Ύστερα την έβαλε να κοιμηθεί στην απλώστρα και την σκέπασε με μια πετσέτα ποδιών.Η οικογένεια είχε άλλα δύο παιδιά: Την Ευανθία και την Φρεδερίκη. Φοιτούσαν και οι δύο στο Μωραίτη αλλά από το σπίτι δεν έλειπαν οι καθηγητές των ιδιαιτέρων που μπαινόβγαιναν όλο το απόγευμα. Όταν οι κοπέλες τελείωναν τα μαθήματα τους και πριν αρχίσει η Ζωή της Άλλης, έπαιζαν τραβώντας τις κοτσίδες και χλευάζοντας την μικρή ορφανή.....
Η Νεφέλη έμενε όλη μέρα κλεισμένη μέσα και καθάριζε τα παρκέ του σπιτιού. Κάθε πρωί ξυπνούσε πριν από όλους για να ετοιμάσει πρωινό, να μαζέψει το σπίτι και να καθαρίσει τις κουρτίνες (η Γιάννα είχε εμμονή με τις κουρτίνες που συχνά χαρακτήριζε «βιτρίνα του σπιτιού»). Όταν οι άλλοι έφευγαν ετοίμαζε το φαγητό και ύστερα καθόταν στους δερμάτινους καναπέδες και έβλεπε Μενεγάκη. Αυτή ήταν η καλύτερη ώρα της ημέρας για τη μικρούλα Νεφέλη που στην ζωή της δεν βίωσε άλλες χαρές. Παρακολουθούσε τη μαγειρική, τα ζώδια αλλα κυρίως τα κοσμικά. Αυτή τη ζωή, τη γεμάτη λάμψη που ο Θεός δεν της επετρέψε να ζήσει. Είχε όμως συνηθίσει. Είχε αποδεχτεί ότι αυτή ήταν η μοίρα της και υπηρετούσε με υπακοή τα αφεντικά της.
Το μεσημέρι που η οικογένεια γύριζε, η Νεφέλη σέρβιρε το φαγητό. Η ίδια γευμάτιζε στο μπαλκόνι μιάς και ακόμα και η πιο σκοτεινή και απόμερη γωνιά του σπιτιού της ηταν κατειλημμένη από το σκυλί της οικογένειας. Το απόγευμα το μικρό κορίτσι συμμάζευε και εξυπηρετούσε την οικογένεια σε ότι χρειαζόταν. Πολλά δειλινά αναγκαζόταν μάλιστα να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές ορέξεις του θετού της πατέρα, αυτού του άξεστου σατράπη που εξαθλίωνε την εφηβική της ψυχή με τον μαλλιαρό του φαλλό. Στις 8 η Νεφέλη έπεφτε αποκαμωμένη στο σκυλόσπιτο που της είχε αγοράσει η κυρά της και ονειρευόταν ένα καλύτερο μέλλον. Καμιά φορά μαλιστα στα πιο τολμηρά της όνειρα τρύπωναν η δόξα και η επιτυχία που αμέσως έδιωχνε από το μυαλό της σκεπτόμενη πόσο θα εξόργιζαν τους γονείς και τις πανούργες αδερφές της.
Κάπως έτσι κυλούσε η ζωή της Νεφέλης μέχρι τα 16 όταν είδε στην τηλεόραση την διαφήμιση του Greek Idol. «Μπορεί να είσαι εσύ» είπε ο εκφωνητής και η μικρούλα δάκρυσε αφού ήταν η πρώτη φορά που απευθυνόνταν σε εκείνην χωρίς να την εξευτελίζουν ή να την προστάζουν. Αμέσως τηλεφώνησε και δήλωσε συμμετοχή. Οι παραγωγοί της έκλεισαν ραντέζ βους για το επόμενο πρωί. Η φωνή της τους μάγεψε αμέσως αλλά αυτό που τους εντυπωσίασε περισσότερο ήταν πως αυτό το σεμνό και ταπεινό κορίτσι μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα αδίστακτο ξέκωλο ορμώμενο από τη φιλοδοξία του.
Έτσι, η μικρή Νεφέλη που κάποτε ούρλιαζε άναρθρα μέσα σε ένα κάδο σκουπιδιών, βρέθηκε να τραγουδά δίπλα στη Ρούλα. Δεν κέρδισε στο σόου αλλά έπιασε δουλειά και βγάζει το ψωμί της αξιοπρεπώς. Είναι τρίτο όνομα στην Εμπατή. Ορισμένες φορές αναγκάζεται να παίρνει και καμιά πίπα του αφεντικού αλλά έχει πετύχει τον στόχο της. Είναι ελεύθερη. Είναι διάσημη.
lifo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου