Γρηγόρης Αν. Σταμούλης
Πώς συμβαίνει καμιά φορά, ένα τυχαίο γεγονός, να στέκεται η αφετηρία ενός χειμάρρου σκέψεων! Δεδομένα από χρόνια μπολιασμένα στο σκληρό δίσκο του μυαλού μας, που έτσι, «εξ αίφνης», αποφάσισε μία μέρα η μοίρα, να τα συνδέσει με ένα καρμικό αρμό. Θέλετε να δείτε που το πάω;
Λοιπόν. Όλα άρχισαν ένα πρωινό λίγες ημέρες πριν. Ακούγοντας μία εκπομπή στο ραδιόφωνο, μία ακροάτρια, ξεστόμισε στο αέρα μία φράση, που κλόνισε συθέμελα την πρωινή μου ρέμβη. «Εγώ είμαι νεοδημοκράτισσα μέχρι κόκκαλο». Δήλωσε η κυρία. Ο χρόνος πάγωσε. Μέχρι να χωνέψω τί ακριβώς ειπώθηκε,..........


μου πήρε λίγο. Αλλά συνήλθα. Και τότε που λέτε, σαν ένας διακόπτης να έκανε ένα ηχηρό τσακ! και άρχισε μία αλληλουχία σκέψεων, να δημιουργεί επιτέλους νόημα, σαν κομμάτια ενός παζλ που από καιρό αγωνιζόμουν μάταια να ολοκληρώσω.
Αρχικά αναρωτήθηκα, πώς είναι δυνατόν, να υπάρχουν σκεπτόμενοι άνθρωποι, το 2010, που όλοι αντιλαμβανόμαστε τον βούρκο στο οποίο έχουμε βυθιστεί, εξαιτίας της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ ή του όποιου κομματικού, να δηλώνουν με τέτοια βεβαιότητα, φανατισμό και πάθος, ότι είναι «μέχρι κόκκαλο» το άλφα ή το βήτα κόμμα!
Μου φαινόταν ΠΑ ΡΑ ΛΟ ΓΟ.
Μα θεέ μου, τί βλάκας είμαι καμιά φορά. Η απάντηση ήταν μπροστά στα μάτια μου. Απλά εγώ δεν παρατήρησα την πιο κραυγαλέα λεπτομέρεια.
Η ψήφος και η στήριξη των νεοελλήνων στις παρατάξεις τους, δεν είναι προϊόν μία έλλογης διαδικασίας. Με λίγα λόγια δεν το σκέφτονται και πολύ. Τα κίνητρά τους είναι βαθύτατα συναισθηματικά. Μέχρι αηδίας.
Για να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο. Ένας άνθρωπος που δηλώνει ότι πιστεύει ή ότι στηρίζει ή ότι αγαπάει μία οποιαδήποτε παράταξη «μέχρι κόκκαλο», προφανώς άγεται και φέρεται υπό την ισχυρότατη επιρροή του άλογικου πάθους. Εν ολίγοις μιας βαριάς, ανερμήνευτης και διαβρωτικής καψούρας.
Το οπαδικό σύνδρομο που κατατρέχει τον Ελληνισμό από τις αλάνες και τα γήπεδα, μέχρι τα καφενεία, τα σχολεία και τις μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις, πρέπει να είναι κληρονομικό χαρακτηριστικό που διαβιβάζεται γονιδιακά από γενιά σε γενιά. Βέβαια και οι κατάλληλες περιβαλλοντικές συνθήκες του Ελλαδικού χώρου (εμφύλιος, μεταπολίτευση, φτώχεια, ρουσφετολογία, αναξιοκρατία, φαυλοκρατία, χαμηλή αυτοεκτίμηση), έχουν βοηθήσει αποφασιστικά ως διαδικασίες φυσικής επιλογής, ώστε η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, να φέρει ανεξάλειφτα και να διαιωνίζει το γενετικό στίγμα. Ποιος θα λησμονήσει το σύνθημα του Διονύση Παπαγιαννόπουλου: «Γκόρτσος, Γκόρτσος!» και την ανταπάντηση της διερχόμενης κυνοπομπής: «Μάντας, Μάντας!». Υπέροχες ταινίες με την κουκλάρα και πάντα ακαταμάχητα γοητευτική Τζένυ Καρέζη.
Μα όμως αγαπημένοι μου αναγνώστες, επικαλούμενος όση λογική σας έχει απομείνει μέσα στο παράλογο του νεοελληνικού βαρβαρισμού, σας ζητώ να δείτε την κατάσταση κατάματα.
Ασθενείτε. Είστε παθιασμένοι σφόδρα, με μία «αναίσθητη γυναίκα και κοινή» όπως έλεγε και ο ποιητής.
Το εν λόγω γύναιο, είναι επιπλέον πρόστυχη, ψεύτρα, φιλήδονη [όχι μόνο μαζί σας (καλά θα ήταν τότε, κυρίως με άλλους) και σας απατά κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή με όποιον της κάτσει, επειδή έχει και αυτή τη «σκοτεινή της πλευρά» (μάλλον μόνο τέτοια πλευρά έχει). Εσείς αγαπητέ, είστε καψούρης «μέχρι κόκκαλο». Αν νομίζετε ότι η άφεση αμαρτιών που της παράσχετε, θα τη σωφρονίσει και θα τη φέρει στον ίσιο δρόμο, μάλλον σας φτύνουν ομαδόν και εσείς υποστηρίζετε ότι ψιχαλίζει.
Τέτοια ξετσίπωτα θηλυκά, καλό είναι να τα στέλνετε στο διάολο νωρίς. Αλλιώς το μέλλον σας διαγράφεται δυσοίωνο. Ουαί τοις ηττημένοις αγαπητοί. Γι’ αυτό σας λέω, κερατώστε την όσο είναι νωρίς.
Μη νομίζετε, και η μοιχεία μία διαδικασία ωρίμανσης είναι. Σίγουρα μετά θα τη δεις με άλλο μάτι... Με το σωστό..
Συνεπώς, πριν την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Πιείτε λίγο αλκοόλ. Δε βλάπτει μία φορά. Έτσι θα χαλαρώσετε και θα σπάσετε τον πάγο πιο εύκολα. Επίσης, πάρτε ότι βρείτε από αγχολυτικά και οπιοειδή για να ξεπεράσετε τις αναστολές. Και τελικά αναγνώστες μου, απατήστε με βεβαιότητα και βάλτε για μία φορά την ψήφο σας αλλού, έστω και σε άγνωστη διερχόμενη.
Μην υποτιμάτε την αίγλη του one night stand. Θα δείτε, είναι εμπειρία απελευθερωτική. Λυτρωτική. Και η μόνη γνήσια πολιτική και ερωτική πράξη.