αυτοδυναμία

Αυτοδυναμία έχει κάποιος όταν στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις και ικανότητες, προκειμένου να ανταποκριθεί σε ένα έργο, χωρίς να χρειάζεται «έξωθεν» βοήθεια.

Ειδικότερα, όταν μιλάμε για εκλογική αυτοδυναμία, αναφερόμαστε στην αυτοδυναμία που επιτυγχάνει ένα κόμμα ή συνδυασμός που πλειοψήφησε στις εκλογές, δηλαδή στη δυνατότητά του να σχηματίσει μόνο του κυβέρνηση, χωρίς τη σύμπραξη με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Σύμφωνα με το άρθρο 37 παράγραφος 2 του Συντάγματος «Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος που διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών», δηλαδή 151 έδρες (300:2=150+1). Ο ισχύων εκλογικός νόμος ευνοεί την αυτοδυναμία, αφού πριμοδοτεί το πρώτο κόμμα με 40 έδρες σε βάρος του δεύτερου. Με τη ρύθμιση αυτή αρκούν στο πρώτο κόμμα 111 έδρες για να μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση (111+40=151). Επομένως, η διαφορά στο ποσοστό των δύο κομμάτων δε φαίνεται να έχει καμιά σημασία, θεωρητικά τουλάχιστον, αφού αρκεί και μια ψήφος διαφορά για να εξασφαλίσει στο πρώτο κόμμα την αυτοδυναμία. Όμως, επειδή με τις ρυθμίσεις του νόμου η αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος είναι απόλυτα συσχετισμένη με το λεγόμενο αδιάθετο ποσοστό, αυτό δηλαδή που θα συγκεντρώσουν τα μικρά κόμματα που δε θα συγκεντρώσουν το 3% και θα μείνουν εκτός βουλής, ο νικητής θα πρέπει αναγκαστικά να ξεπεράσει ένα συγκεκριμένο ποσοστό, το οποίο εξαρτάται από το αντίστοιχο ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός βουλής. Έτσι, όσο μεγαλύτερο είναι αθροιστικά το ποσοστό των εκτός βουλής κομμάτων, τόσο μικρότερο είναι το ποσοστό που χρειάζεται το πρώτο κόμμα για να κερδίσει την αυτοδυναμία.