Ο Εκλεκτός λαός του Θεού, ο Ρατσισμός, και η Θεραπεία (Με αφορμή τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα στον Λίβανο)

Ο Εκλεκτός λαός του Θεού, ο Ρατσισμός, και η Θεραπεία.
(Με αφορμή τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα στον Λίβανο)


Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, τόσα χρόνια τώρα, πάντα έβλεπα την ίδια εικόνα και άκουγα την ίδια είδηση στην τηλεόραση.
"Χαμός στην Μέση Ανατολή.
Ισραηλινές δυνάμεις έκαναν επιδρομή στα κατεχόμενα με αεροπλάνα, βαπόρια, πυραύλους, τανκς και συνάντησαν σθεναρή αντίσταση από Παλαιστίνιους
με σφεντόνες και ξυλίκι.
Περίπου 45 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν ενώ ένας Ισραηλινός σκόνταψε
και σκονίστηκε ο μπερές του."
" Χαμός στον νότιο Λίβανο.
Ισραηλινά στρατεύματα εισέβαλαν στην χώρα σε αντίποινα για τον σκονισμένο μπερέ του στρατιώτη βάλλοντας κατά σχολικών και νοσοκομείων.
Φανατικοί ισλαμιστές απάντησαν με ροχάλες εδάφους αέρος με θαυμαστή ευστοχία. Περίπου 60 άμαχοι σκοτώθηκαν εκ των οποίων οι μισοί γυναικόπαιδα ενώ ο σκονισμένος Ισραηλινός στρατιώτης έφαγε ροχάλα στη μάπα με αποτέλεσμα δραματική μείωση στην αυτοπεποίθηση του και ενδοοικογενειακές διαμάχες οι οποίες επηρεάζουν το χρηματιστήριο του Ισραήλ, τις τιμές του πετρελαίου και την βενζίνα που θα βάλετε στο αμάξι σας"
Τώρα , εύλογα ερωτήματα αναβλύζουν μέσα μου ψάχνοντας διέξοδο :
1. Καλά, αυτοί οι Παλαιστίνιοι δεν τελειώνουνε ποτέ;
2. Τι σόι game boy είναι αυτό όπου σκοτώνεις, σκοτώνεις και δεν περνάς πίστα;
3. Αν έχουμε κατά μέσο όρο 50 νεκρούς ανά μέρα και καμιά 200αριά τραυματίες θα έχουμε 1550 και 6000 αντιστοίχως το μήνα και άρα 18.600 και 72.000 το χρόνο συνεπώς στα 50 περίπου χρόνια που τραβάει αυτό το βιολί θα έχουμε 930.000 νεκρούς και 3.600.000 τραυματίες. Αυτά χωρίς να λογαριάζουμε περιόδους ανοιχτών διενέξεων όπου οι αριθμοί αυξάνονται γεωμετρικά.
Και ερωτώ :
4. Που στο καλό βρίσκονται και άλλοι άντρες ή αγόρια
σε ένα κρατίδιο 4-5 εκατομμυρίων;
Να δεις που είναι χαλασμένο το game boy....
5. Είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στο γαλαξία μας που πιστεύουν πως ο κίνδυνος και οι τρομοκράτες είναι οι Ισλαμιστές;
6. Ποιοί είναι τέλος πάντων αυτοί οι Εβραίοι που μπορούν επί δεκαετίες
να γενοκτονούν δύο λαούς και να μην μπορεί να τους αγγίξει κανείς;
Που ενώ έχουν καταπατήσει κάθε έννοια ανθρωπιάς και δικαιοσύνης προσπαθούν να μας βιδώσουν στο κεφάλι πως αυτοί είναι που έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες δυστυχίες, γενοκτονίες και αδικίες στην Ιστορία;
Που όποτε πας να μιλήσεις για το προφανές άδικο που επιβάλλουν
αμέσως σε κατηγορούν ως ρατσιστή;
Που όλοι έχουν μασήσει το παραμύθι τους και ρετουσάρουν στο μυαλό τους τις κτηνωδίες που κάνουν χρόνια και χρόνια τώρα;

Πριν καιρό είχε έρθει ένας φίλος στο σπίτι, συγκλονισμένος.
"Είδα μία φοβερή ταινιάρα μου λέει
“Η λίστα του Σίντλερ.”
Ρε συ, αυτός ο λαός έχει περάσει του Χριστού τα πάθη και όμως δεν λύγισε
και τους κατηγορούν όλοι ακόμη και τώρα.
Να πας να την δεις. Εγώ συγκλονίστηκα
και άμα μου πει κανείς κάτι κακό για τους Εβραίους θα τον βρίσω"
Τον ρώτησα αν έχει διαβάσει για την γενοκτονία των Αρμενίων,
των Ελλήνων,
αν έχει δει τον πίνακα του Ντελακρουά "Η σφαγή της Χίου",
αν άκουσε τίποτα για τους Ίνκας, τους Αζτέκους,
τους αντιρρησίες συνείδησης στην Τουρκία, στην Χιλή,
στην πάλε ποτέ Σοβιετική Ένωση επί Στάλιν,
για το Βιετνάμ και την Κορέα,
για το δουλεμπόριο και αποικιοκρατία Ευρωπαίων και Αμερικάνων στην Αφρική,
για χιλιάδες άλλες ιστορίες με ξεκληρίσματα λαών
οι οποίες δεν είχαν κανένα Σπίλμπεργκ να τις σκηνοθετήσει
και κανένα Εβραϊκό λόμπι να τις χρηματοδοτήσει,
προμοτάρει και σερβίρει.
"Μα ο λαός δεν φταίει, οι κυβερνήσεις φταίνε.
Και βασικά είσαι ρατσιστής",
είναι το ρεφρέν που απαντάει ο φίλος και κάθε συνομιλητής που ακούει την άποψή μου.
Συγνώμη αλλά ο στρατός δεν είναι λαός;
Σημειωτέον πως μία από τις καλύτερες και πιο καλοπληρωμένες δουλειές στο Ισραήλ είναι το φανταριλίκι.
Ένα μεγάλο ποσοστό των ανδρών εργάζονται
ως μάχιμες ή υποστηρικτικές δυνάμεις στρατού.
Οι γυναίκες και τα παιδιά των φαντάρων δεν είναι λαός;
Οι πνευματικοί ηγέτες που υποστηρίζουν την πολιτική ηγεσία και οι πιστοί που τους ακολουθούν δεν είναι λαός;
Δεν είναι το Ισραήλ ένα στρατιωτικό κράτος όπου οι κυβερνήτες του απολαμβάνουν τεράστιες πλειοψηφίες
ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ;
Έχετε μιλήσει ποτέ με κάποιον Εβραίο ο οποίος να μην υποστηρίζει την πολιτική
που ακολουθεί το κράτος του Ισραήλ;
Σίγουρα θα υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι, φαντάζομαι, αλλά εγώ δεν έτυχε ως τώρα να συναντήσω κάποιον.
Και τι κάνουν οι έχοντες τα μέσα να μιλήσουν - δηλαδή οι Εβραίοι καλλιτέχνες,
οι άνθρωποι που κατέχουν τα μικρόφωνα και την δύναμη
να επηρεάσουν την κοινή γνώμη;.
Την πάπια ή προπαγάνδα υπέρ της πατρίδος!
Εκτός και αν θεωρείται κριτική το "Τζουράσικ Πάρκ"
ή οι σαξοφωνικές παραφωνίες του Γούντυ Άλλεν
ο οποίος χρειάστηκε το Μέγαρο Μουσικής για να ξεδιπλώσει
τις ψυχαναλυτικές του ανησυχίες με νότες,
βγάζοντας τρελό παραδάκι..
Ζούμε την καθημερινή παραποίηση της αληθινής καθημερινότητας.
Το δίκαιο ανήκει σε όσους έχουν την εικόνα, το μικρόφωνο και την σπουδή
να πείθουν πως έχουν δίκιο.
Εφαρμόζουν τον νόμο της ζούγκλας
αλλά το παρουσιάζουν σαν το νόμο του Κυρίου για το δίκαιο.
Ξέρουν πως αυτό που χρειάζονται είναι να κοιμόμαστε και πληρώνουν πολλά για να μας χορηγούν καθημερινά τα υπνωτικά τους :
"ΟΘΟΝΗ , ΟΘΟΝΗ
είσαι ναρκωτικό…
που δεν παίρνει μεθαδόνη"
Όμως η νάρκωση δεν είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου.
Κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε όταν θα έχουν ήδη μπει μέσα στο σπίτι μας
και θα έχει ξεκινήσει ο βιασμός,
τον οποίο θα παρακολουθούμε live από την τηλεόραση.
Μόνο που θα πρόκειται
για τον δικό μας βιασμό…!
Δεν υπάρχει υγεία του μέρους χωρίς την υγεία του συνόλου.
Ένα κύτταρο δεν μπορεί να είναι υγιές όταν όλα τα γύρω του είναι άρρωστα.
Όταν οι κοινωνίες χάνουν την αίσθηση της πραγματικότητας, του δίκαιου, όταν χάνουν το μέτρο σύγκρισης και μπερδεύουν τον θύτη με το θύμα τότε η ασθένεια σε όλα τα επίπεδα είναι αναπόφευκτη.
Γιατί η υγεία και η ασθένεια είναι μία συνολική κατάσταση :
Χρειάζεται ισορροπία στο περιβάλλον, στην τροφή, στην ψυχή, στο μυαλό, στην γειτονιά, στην κοινωνία, στους λαούς.
Η ασθένεια και η υγεία δεν είναι άσχετη της πολιτικής, της οικονομίας, της σχέσης μεταξύ των φίλων, και των φύλλων, της ηθικής, της θρησκείας, της αίσθησης και αντίληψης που έχουμε για την κοινωνία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Όταν ανεχόμαστε την παραποίηση της πραγματικότητας και Ιστορίας και την καταπίεση και γενοκτονία των λαών ανεχόμαστε μία μορφή πόνου που κάπου, κάποια στιγμή θα ξεσπάσει.
Είναι καιρός να κοιτάξουμε με άλλα μάτια και να αποκτήσουμε πάλι την συνοχή και την επι-κοινωνία που χρειάζεται ένας οργανισμός να λειτουργήσει
αρμονικά και σε υγεία.
Είναι καιρός να εκτονώσουμε τον πόνο που φέρνει η κοινωνική και δια-κρατική ανισορροπία.
Καλύτερος κόσμος, καλύτερες πόλεις,
καλύτερες κοινωνίες, καλύτερο σώμα,
αληθινότερη ανέλιξη.

ΜΠ