Γιγαντοκρουαζιέρες

 

 

 

 

Ολο αυτό το διάστημα στα έντυπα και τις εφnμεpίδες παρουσιάζεται μια επιδερμικά αισιόδοξη τουριστική εικόνα εκατομμυρίων επισκεπτών και μια θύελλα προσέγγισης μαστοδοντικών κρουαζιερόπλοιων. Ολα ρόδινα και όλα ευτυχισμένα.

H βαθύτερη όμως ουσία είναι τελείως διαφορετική. Ο παλιότερος παραδoσιακός nεριηγητικός τουρισμός ξnράς έχει περιοριστεί σnμαντικά. Τα τουριστικά πούλμαν, ελλnνικά και ξένα, που άλλοτε γέμιζαν τα -κλειστά πια-ξενοδοχεία της  Aθήvας είναι μακρινή αvάμvηση.

Ετσι οι νύχτες στους κλασικούς αρχαιολογικούς  προορισμούς  της  ηπειρωτικής  Ελλάδας -τον περισσότερο καιρό- μάλλον ερημικές. Δεν μιλάω βέβαια για τη διαρκή τουριστική ευτυχία τnς Kpήτης, της Ρόδου και κύρια της Σαvτopίvης.  Ετσι τις τελευταίες δεκαετίες ζούμε το φαινόμενο τnς γιγαvτοκρουαζιέρας. Tεράστιες  πολυτελείς  κιβωτοί του Νώε με αισθητική  Ντίσνεϊλαντ και Λας Bέγκας που διαθέτουν vερoτσoυλήθpες, πισίvες, τοίχους αvαρρίχησης, μαγαζιά, θεάματα, μπoυφέδες ανακυκλούμενους, καμπίνες με προβολές τοπίων σε εικονική πραγματικότητα. Evα προστατευτικό κέλυφος που σε σώζει από διαδηλώσεις, πορείες, αστικές μάχες και πολλά άλλα. Μια μήτρα όπου τα παιδιά της οικογένειας είναι απασχολημένα - και προστατευμένα και που δεν έχεις να κάνεις πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα και να φτιάχνεις τη βαλίτσα σου κάθε πρωί.

Αγοράζεις την απόλαυση του γιγαντοπλοίου με φαινομενικά πολύ χαμηλή τιμή και τις επισκέψεις σαν xαπάκι τουριστικής κατανάλωσης. Οι κλασικές σπουδές έχουν εξαφανιστεί και οι αρχαιολογικές  ανησυχίες έχουν εξατμιστεί. Αν η φωτογραφημένη κολόνα ανήκει στην Ακρόπολη, στην Εφεσο ή στη Λέπτις Μάγκνα, δεν έχει πια καμία απολύτως σημασία. Το παρδαλό λαϊκό κοινό της κρουαζιέρας αποβιβάζεται ξοδεύοντας όσο λιγότερο γίνεται σε αντίθεση με τα παλιά περιηγητικά πολυήμερα τουρ ξηράς. Παράλληλα, με περίεργη λογιστική, το πλήθος του ίδιου κρουαζιερόπλοιου αθροίζεται σε κάθε λιμάνι προσέγγισης φτάνοντας έτσι στους μαγικούς αριθμούς των 17 εκατομμυρίων και άνω.

Η αφίσα της πολυεθνικής γράφει: «Γιατί να ταξιδεύεις στην ξηρά όταν η θάλασσα είναι τόσο απολαυστική». Και όταν η εταιρεία το θελήσει για γεωπολιτικούs ή οικονομικούς λόγους μεταφέρει τον στόλο της σε άλλο σημείο του πλανήτη. Εξάλλου αυτή είναι που κερδίζει. Τελεία και παύλα. Οσο για την Αθήνα τη δύστυχη, πέρα από το τουριστικό γκέτο της Πλάκας, του Μοναστηρακίου και της Ακρόπολης -σε στραγγαλισμό ανθρωποπλημμύρας- το υπόλοιπο είναι ένα σκηνικό κλειστών μαγαζιών, γκράφιτι, Βαλκάνιων πορτοφολάδων και κατασκηνωμένων ναρκομανών.

Τι να κάνουμε... Ας προσευχόμαστε τουλάχιστον με πίστη στη θεά Αθηνά να κάνει το Θαύμα της και να σώσει την πόλη της και όλα τα υπόλοιπα, αλλά να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα ρεαλιστικά και όχι -ως συνήθως- συναισθηματικά και επιπόλαια.

 

 http://faiakas.blogspot.gr/