Αγαπητέ κ. Ντίκενς, θερμές ευχές για τα 200ά γενέθλιά σας! Δεν σας άρεσε και τόσο ο εορτασμός των επετείων, πήγατε όμως στο Στράτφορντ-απόν-Εϊβον τον Απρίλιο του 1864, μαζί με τον Ρόμπερτ Μπράουνινγκ, τον Γουίλκι Κόλινς και τον Τζον Φόρστερ, για να γιορτάσετε την 300ή επέτειο της γέννησης του Σαίξπηρ «ήσυχα και ειρηνικά». Και στις 30 Ιανουαρίου 1849 γιορτάσατε τα διακόσια χρόνια από την εκτέλεση του Καρόλου του Α΄, μαζί με τον φίλο σας Ουόλτερ Σάβατζ Λάντερ......
Δώσατε, έτσι, σαφές μήνυμα για το πόσο πολύ εκτιμάτε το έργο του Σαίξπηρ - «είναι απίστευτο ότι υπήρξε ένας τέτοιος άνθρωπος!» - και για το πόσο απεχθάνεστε την κακή διακυβέρνηση.
Σήμερα, όλοι διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε τα μυθιστορήματά σας, τα δημοσιογραφικά γραπτά σας και το διήγημα «Ενα χριστουγεννιάτικο τραγούδι», με το μήνυμά του ότι για να είναι αξιοπρεπής μια κοινωνία πρέπει οι πλούσιοι να μαθαίνουν να είναι γενναιόδωροι και οι φτωχοί να προστατεύονται από την εξαθλίωση και την αμάθεια.
Μιλάμε ακόμα για τους ήρωες των ιστοριών σας, τους καλούς, τους γενναίους, τα καθάρματα. Μιλάμε για το χιούμορ και το πάθος σας, για τις δυνατές γυναίκες σας και για τις γυναίκες - θύματα. Σημειώνουμε πόσο πολύ εκτιμούσατε το σθένος και την αντοχή των ανάπηρων ανθρώπων: Την Τζένι Ρεν, που το σώμα της είναι παραμορφωμένο και υποφέρει από πόνους, αλλά που καταφέρνει να κάνει καριέρα σαν μοδίστρα για κούκλες· τον Φιλ Σκουόντ, που κουτσαίνει και καμπουριάζει αλλά είναι εργατικός, πιστός και καλόκαρδος· τη Μις Φλάιτ, που μέσα από την τρέλα της βλέπει την αλήθεια.
Απολαμβάνουμε τον τρόπο που ζωντανεύετε το Λονδίνο μπροστά στα μάτια μας: οι δρόμοι, το ποτάμι, οι γέφυρες, τα μαγαζιά, οι σωροί των σκουπιδιών, οι αγορές, οι φυλακές. Και διαβάζουμε τις επιστολές σας, που μαρτυρούν και αυτές το ασύγκριτο ταλέντο σας στο ρεπορτάζ και που αναδίδουν άφθονο κέφι, ενθουσιασμό, γενναιοδωρία, αλλά και, πρέπει να το πούμε, μαύρη μελαγχολία σε δύσκολους καιρούς.
Τα μυθιστορήματα και οι επιστολές σας μας δίνουν μια πανοραμική εικόνα της Αγγλίας του 19ου αιώνα. Πώς θα σας φαινόταν όμως ο 21ος αιώνας, ο κόσμος του 2012;
Στο Λονδίνο θα παρατηρούσατε αμέσως ότι ο πανύψηλος, φουσκωτός, μαύρος τρούλος του Αγίου Παύλου, όπως τον είχατε περιγράψει, δεν είναι πλέον μαύρος. Η αιθαλομίχλη, η λάσπη και τα βρωμερά χαμόσπιτα στις φτωχογειτονιές δεν υπάρχουν πια. Η απουσία των πτωχοκομείων και ο μικρός αριθμός των παιδιών που ζουν στον δρόμο θα σας ευχαριστούσε, όπως και το γεγονός ότι η πορνεία στην πιο απροκάλυπτη μορφή της δεν είναι παρούσα πλέον στο Χεϊμάρκετ.
Θα βλέπατε, όμως, το ίδιο χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους, που απολαμβάνουν ανέμελα το χρήμα και την εξουσία τους, και τους φτωχούς, που αναγκάζονται να στηριχθούν για την επιβίωσή τους στα ληγμένα τρόφιμα που πετάνε τα σούπερ μάρκετ, στα συσσίτια και στα πακέτα τροφίμων που μοιράζουν οι φιλανθρωπικές οργανώσεις. Και καθώς σε όλη σας τη ζωή ενδιαφερόσασταν για τις φυλακές, μπορεί να σας απογοήτευε η τεράστια αύξηση των φυλακών και του αριθμού των κρατουμένων στην πατρίδα μας.
Μια ματιά στις εφημερίδες θα σας πληροφορούσε ότι ο διεφθαρμένος χρηματιστής σας, ο κ. Μερντλ, έχει πολλούς διαδόχους και ότι ο λόρδος Ντέσιμους Τάιτ Μπάρνακλ, οι συγγενείς του και οι φίλοι του από το κολέγιο του Ιτον εξακολουθούν να έχουν το πάνω χέρι.
Η μεγαλύτερη δημογραφική αλλαγή που θα σας έκανε εντύπωση είναι πιθανότατα το γεγονός ότι η Βρετανία είναι σήμερα μια πολυπολιτισμική και πολύγλωσση κοινωνία - κάτι που στην αρχή ίσως να σας φαινόταν δύσκολο να καταλάβετε. Γρήγορα όμως θα βλέπατε πόσο πλούσιο υλικό για μυθιστορήματα προσφέρει αυτή η αλλαγή, υλικό που αξιοποιούν λαμπρά πολλοί σύγχρονοι πεζογράφοι.
Είναι σίγουρο επίσης ότι θα παρατηρούσατε και θα εξερευνούσατε τις τεχνολογικές αλλαγές. Θα διαπιστώνατε, ίσως αναστενάζοντας, ότι είναι πλέον πολύ εύκολος ο έλεγχος γεννήσεων, ο οποίος θα σας είχε επιτρέψει να μην αποκτήσετε πάνω από τα τρία παιδιά που επιθυμούσατε. Οι αεροπορικές συγκοινωνίες, επίσης, θα σας έδιναν τη δυνατότητα να ταξιδέψετε στην Αυστραλία, ένα ταξίδι που τόσο πολύ θέλατε να κάνετε - άλλο ένα μεγάλο θέμα για την πένα σας.
Το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, όλα είναι σίγουρο ότι θα σας γοήτευαν. Θα μπορούσατε να δώσετε συνέντευξη στο Start the Week τη Δευτέρα το πρωί, να εμφανιστείτε στην τηλεόραση απόψε το βράδυ. Οι κινηματογραφικοί παραγωγοί θα καλούσαν συνεχώς στο κινητό σας τηλέφωνο - αλλά θα δείχνατε επιφύλαξη, γιατί πάντα φροντίζατε να προστατεύετε τον εαυτό σας από παρατρεχάμενους και θαυμαστές. Θα μπορούσατε να ανταλλάξετε την περίφημη πένα σας και το μελάνι με έναν υπολογιστή; Νομίζω πως ναι.
Σίγουρα θα σας ευχαριστούσε να δείτε όλα σας τα βιβλία να πουλιούνται στα βιβλιοπωλεία και μέσω Διαδικτύου. Και να μάθετε ότι έχουν μείνει ακόμα μερικές βιβλιοθήκες, παρότι έχουν υποστεί επίθεση λόγω των «μέτρων λιτότητας». Πάντα υπερασπιζόσασταν τις βιβλιοθήκες, και τώρα θα ήταν και πάλι πολύτιμη η υποστήριξή σας.
Θα θέλαμε τόσο πολύ να σας επισκεφθούμε στο γραφείο σας στην Ουέλινγκτον Στριτ -υπάρχει ακόμη- και να σας συνοδέψουμε μετά για φαγητό σε ένα εύθυμο εστιατόριο, με καλό κρασί και πούρα, έχοντας καλέσει για συντροφιά μερικούς από τους φίλους σας, όπως συχνά κάνατε στα γενέθλιά σας. Ισως να φέρναμε και τον Λέοντα Τολστόι, ο οποίος δεν σας συνάντησε ποτέ, αλλά είχε δηλώσει ότι είστε ο καλύτερος μυθιστοριογράφος του 19ου αιώνα και είχε ένα πορτρέτο σας στον τοίχο του.
Κύριε Ντίκενς, είστε ακόμη, και πάντα θα είστε, ο Αμίμητος. Σας στέλνουμε τους θερμότερους χαιρετισμούς μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου