Το ρεπορτάζ αφορά τον Λίβυο δικτάτορα Μουαμάρ ελ Καντάφι, που γιά δύο χρόνια (γύρω στο 1965) είχε ενοικιάσει ένα δωματιάκι στο Παγκράτι στην οδο ιπποδαμου (στη πλατεία Πλαστήρα) τότε που ήταν εύελπις και καταδρομέας... Ερχόταν τα Σαββατοκύριακα, θυμόταν η σπιτονοικοκυρά του Κορνηλία Δεκάζου, που μιλούσε συχνά για τον τότε νοικάρη της. Η Δεκάζου, εξαδέλφη του δημοσιογράφου και εκφωνητή της ΕΡΤ Κ. Χ. μιά μέρα του είπε, βρε Κώστα ο νοικάρης μου (που είχε μάθει τα ελληνικά) με ρώτησε τί ήταν ο Πλαστήρας που πήρε το όνομά του η πλατεία κι΄όταν του είπα ένας ηρωικός στρατηγός που έγινε και πρωθυπουργός, χαμογέλασε και μου είπε κι΄εγώ θα γίνω στρατηγός... Μιά άλλη Κυριακή με ρώτησε τί ήξερα για τον στρατηγό Κονδύλη και του είπα το γνωστό, ότι αν ήξερε τι σόι πράμα είναι ο λαός, θα τον είχε διοικήσει από λοχίας... Τότε ο νοικάρης μου γέλασε περισσότερο και μου έσκασε ένα φιλί στο μάγουλο...
Ο νεαρός από τη Λιβύη τα Σαββατοκύριακα έβγαζε τη στολή του Εύελπι και τριγυρνούσε Παγκράτι, Βύρωνα, Μετς και ως το Α΄Νεκροταφείο είχε πάει να θαυμάσει τη Κοιμωμένη... Και στο καλλιμάρμαρο είχε παρακολουθήσει αγώνες... Πάντα, αφού έτρωγε στο γειτονικό εστιατόριο, κατέληγε σε παγκάκι της πλατείας με ένα βιβλίο στο χέρι... Και όταν βρισκόταν στα λουτρά των Καμένων Βούρλων ο βασιλιάς της Λιβύης Ίντρις (που του είχε δώσει την υποτροφία) πεταγόταν ως εκεί να του υποβάλει τα σέβη του... Μάθαμε κι΄άλλα από μία φίλη της Κορνιλίας Δεκάζου που δεν ζει πιά, αλλά τώρα με παιδιά και εγγόνια, αποφεύγει να μιλήσει για το νεαρό Καντάφι (με τον οποίο έχει και φωτογραφία να κάθονται σε παγκάκι) που κάνανε παρέα και πηγαίνανε και σινεμά... Ελπίζουμε να την πείσουμε να μας θυμίσει εκείνη τη περίοδο του νεαρού Λίβυου και να μας επιτρέψει να δημοσιεύσουμε τη φωτογραφία...
Ας πούμε πως τη λέγανε Λίτσα τη φίλη του εύελπι Μουαμάρ, που σήμερα με άσπρα μαλλιά ζει φτωχικά με την οικογένειά της... Κι΄εκείνος μετα 40 χρόνια παντοδυναμίας αγωνίζεται να σώσει τη ζωή του αλλά και των δικών του...
Πού πήγατε, ρωτούσε η σπιτονοικοκυρά του Μουαμάρ τη φίλη της κι΄εκείνη της έλεγε στην "Ωραία μου κυρία", θεούλη μου τι όμορφη και κομψή είναι η Όντρει Χέπμπορν! (Για σκέψου, να είχες πάει σινεμά εκείνη την εποχή και αυτός που μασούσε πασατέμπο στο διπλανό σου κάθισμα, να είναι ο μελλοντικός δικτάτορας της Λιβύης! - Ρίξε μιά προσεχτική ματιά (φωτογραφία του 1965) στα πρόσωπα που βρίσκονται μπροστά στο σινεμά, μήπως μοιάζει κανένα με τον Καντάφι...)
Η πλατεία Πλαστήρα, όπως ήταν τη δεκαετία του 60... Ο νεαρός εύελπις καθόταν σε ένα παγκάκι πάντα με ένα βιβλίο στο χέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου