Α ρε Τολη!

Πρόκειται για εύκολο τρενάκι πρακτικής αριθμητικής, κατάλληλο για την εξοικείωση των μαθητών του Δημοτικού με τον πολλαπλασιασμό και τη διαίρεση: Κάθε χρόνος έχει 365 μέρες, τα τρία χρόνια έχουν 1.095 μέρες και κάθε μέρα της τριετούς ποινής φυλάκισης του Τόλη Βοσκόπουλου μπορεί να εξαγοραστεί έναντι 5 ευρώ. Το όλον: 5.475 ευρώ. Τυχαίο; Δε νομίζω! Για οφειλές 5,5 εκατομμυρίων, το ...αυτοκολλητάκι της Άντζελας Γκερέκου θα καταβάλει ποσοστό ένα τοις χιλίοις. Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι! Μόνο που τελικά, αγαπητοί «φασουλήδες» του ΣΔΟΕ, οι τίτλοι των εφημερίδων που ανακοινώνουν τις εκάστοτε επιδόσεις σας στο ψάρεμα αναγνωρίσιμων λαυρακίων, είναι μεγαλύτεροι απ’ τις εισπράξεις. Πώς θα ισιώσουν τα νούμερα μ’ αυτά τα ψιλολόγια; Πώς θα μπαζωθεί τη τρύπα; Τι θα βρίσκουμε να λέμε στην..... τρόικα τα επόμενα 30 χρόνια;.....

Ας ηρεμήσουμε! Ας μην πέσουμε στην παγίδα των αγωνιωδών αυτών ερωτημάτων. Υπάρχουν επιχειρήματα για τη στοργή και το προδέρμ που ρίχνουν στα οικονομικά συγκάματα των χαϊδεμένων τους φιρμών, τα ελληνικά δικαστήρια. Εν προκειμένω, στην περίπτωση του Τόλη δηλαδή, μάλλον βάρυνε ενώπιον των σεβαστών δικαστών, το ελαφρυντικό «σερσέ λα φαμ»…

Αν σκύψει κανείς χωρίς προκατάληψη στην πονεμένη ιστορία του δημοφιλούς τραγουδιστή, θα διαπιστώσει -όπως είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν όλοι οι παρευρισκόμενοι κατά την ακροαματική διαδικασία- ότι πριχού την ιαματική έλευση της πασοκοκαλλονής Άντζελας στη ζωή του, ο κατηγορούμενος είχε πέσει στα δίχτυα της Τζούλιας Π., μιας ξανθιάς, λωλής, τρελής και ξεμυαλισμένης μέγαιρας που εισέπραττε όλες τις αμοιβές του και του έδινε χαρτζιλίκι, ίσα για τα ποτά του, τα τσιγάρα του κι ό,τι άλλο, τέλος πάντων, ρουφιέται σε καθημερινή βάση. Κι όταν έφτανε, μία φορά το χρόνο, η αποφράδα ώρα της φορολογικής δήλωσης, η καιροσκόπα κερδοσκόπα έπιανε τη σκούπα κι παρίστανε ότι τάχα έκανε Γενική σε όλα τα ακίνητα ένα- ένα, για να φανεί ότι έχασε τις προθεσμίες λόγω φόρτου φασίνας.

Και ποιο είναι το γενικό επιμύθιο της ιστορίας, το οποίο εξάγουμε ημείς διά της μαιευτικής μεθόδου, και ολίγον αυθαιρέτως; Ποτέ μην μπλέκεις με ξανθιά σιτεμένη μέγαιρα που το παίζει νοικοκυρά στο σπίτι της και απαιτεί να σου διαχειριστεί τα οικονομικά είτε με ελληνικό δαιμόνιο είτε με γερμανικό μνημόνιο!

Α ρε Τόλη! Από το 1991 ως το 1996 τρέχανε τα χρέη σου, αλλά αντιπροσωπεύεις εν αγνοία σου την τελευταία οικονομική μας εικοσαετία ως και τα σήμερα… Σε πλάνεψε η ντόλτσε βίτα κι έφαγες μεγάλη ήττα. Ωστόσο, εσύ, ως καλός άνθρωπος και καθόλου δημόσιος υπάλληλος, αξιώθηκες να βρεις αργότερα μια αγγελική εκδοχή Αγγελικής. Τι να πούμε κι εμείς που τη δικιά μας τη λένε Άνκελα και δεν μπορούμε να τη χωρίσουμε με τίποτα… Εμείς, τα έχουμε μπροστά τα δύσκολα. Από τούδε και εφεξής, θα παίρνουμε μονάχα χαρτζιλίκι για τα ποτά μας, τα τσιγάρα μας και ό,τι, τέλος πάντων, ρουφιέται σε καθημερινή βάση… Και το χειρότερο απ’ όλα, δε μας βρίσκονται αυτοκολλητάκια… Ούτε καν τσιρότα…

Α ρε Τόλη! Μας έφαγε η ξανθή, αγαπ(μ)ημένη Ευλογιά!