Είναι αλήθεια ότι είναι λίγο σπάνιο να βλέπεις αστέρια να πέφτουν. Συνήθως το νοιώθεις τη στιγμή που γίνεται, το πιάνεις με την άκρη του ματιού σου κι αν είσαι τυχερός και το προλάβεις κάνεις μιαν ευχή. Τα αστέρια πέφτουν απροειδοποίητα μέσα στης νύχτας τη σιγαλιά και πρέπει να «τύχει» για να τα δούμε. Βέβαια τίποτα δεν γίνεται απροειδοποίητα και τυχαία, για όλα υπάρχει μια αιτία, ένας λόγος και μια συνέπεια. Εμείς είμαστε που δεν βλέπουμε την αιτία και τις συνθήκες της πτώσης ενός αστεριού. Ίσα-ίσα που το προλαβαίνουμε την τελευταία στιγμή... και αν.
Πολύ πιο σπάνιο όμως είναι να βλέπεις αστέρι να πέφτει το πρωί, στις εφτάμιση, την ώρα που βγαίνει ο ήλιος! Και μάλιστα να πέφτει μπροστά από τον ήλιο! Μοναδικό!! Δεν μπορείς να το φανταστείς καν. Που να το δεις!! Πόσο μάλλον να το προβλέψεις... και πόσο να το αντέξεις όταν στο πουν οι άλλοι...
Ένα τέτοιο αστέρι πέταξε, έπεσε και εξαφανίστηκε στην Κέρκυρα την Κυριακή 16 Ιανουαρίου. Μοναδικό, απίστευτο και λαμπρό σε όλη του την πορεία μέχρι την τελική πτώση. Μπροστά στον ήλιο που ανέτελλε μιαν ακόμα όμορφη αλκυονίδα μέρα στην Κέρκυρα.
Στην μνήμη του φίλου μας Τάκη Κουρσάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου