Σύμφωνα με διπλωματικές και στρατιωτικές πηγές κεντρική επιδίωξη της Άγκυρας, η οποία επιμένει να αμφισβητεί το status quo στα Δωδεκάνησα, με συνεχείς προκλητικές ενέργειες στον αέρα και στη θάλασσα, είναι η ανατροπή των διεθνών συνθηκών με τις οποίες καθορίζονται τα σύνορα στο Αιγαίο (Λωζάννη 1923, ιταλοτουρκική συμφωνία 1932, Παρισίων 1947).
Οι ίδιες πηγές εξηγούν ότι η τουρκική στρατιωτική δραστηριότητα επικεντρώνεται στο Αγαθονήσι και στο Φαρμακονήσι, προκειμένου να εκπεμφθεί το μήνυμα ότι οι συνθήκες με βάση τις οποίες ρυθμίστηκε το εδαφικό καθεστώς δεν είναι σήμερα ισχυρές και πρέπει να επανεξεταστούν. Η απάντηση της Άγκυρας, εξάλλου, στα ελληνικά διαβήματα για τις πρόσφατες επιθετικές ενέργειες της τουρκικής αεροπορίας πάνω από το δύο αυτά νησιά, ήταν μια «ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στην περιοχή».
Η Άγκυρα θέτει ανοιχτά θέμα ελληνικότητας στα συγκεκριμένα νησιά, επειδή δεν αναφέρονται ονομαστικά στις συνθήκες με τις οποίες παραχωρήθηκαν. Εξάλλου, η Άγκυρα αμφισβητεί το ιταλοτουρκικό πρωτόκολλο του 1932, με το επιχείρημα ότι η διαπραγμάτευσή του έγινε στο πλαίσιο μιας ιδιαίτερης πολιτικής κατάστασης της εποχής πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας εκφράζουν επίσης τον προβληματισμό τους για το γεγονός ότι μετά την “ουδετεροποίηση” των Υμίων έρχεται τώρα η σειρά των νησιών Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι. Εξαιρετικά ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον κρατά σταθερά ίσες αποστάσεις.
Οι ίδιες πηγές εξηγούν ότι η τουρκική στρατιωτική δραστηριότητα επικεντρώνεται στο Αγαθονήσι και στο Φαρμακονήσι, προκειμένου να εκπεμφθεί το μήνυμα ότι οι συνθήκες με βάση τις οποίες ρυθμίστηκε το εδαφικό καθεστώς δεν είναι σήμερα ισχυρές και πρέπει να επανεξεταστούν. Η απάντηση της Άγκυρας, εξάλλου, στα ελληνικά διαβήματα για τις πρόσφατες επιθετικές ενέργειες της τουρκικής αεροπορίας πάνω από το δύο αυτά νησιά, ήταν μια «ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στην περιοχή».
Η Άγκυρα θέτει ανοιχτά θέμα ελληνικότητας στα συγκεκριμένα νησιά, επειδή δεν αναφέρονται ονομαστικά στις συνθήκες με τις οποίες παραχωρήθηκαν. Εξάλλου, η Άγκυρα αμφισβητεί το ιταλοτουρκικό πρωτόκολλο του 1932, με το επιχείρημα ότι η διαπραγμάτευσή του έγινε στο πλαίσιο μιας ιδιαίτερης πολιτικής κατάστασης της εποχής πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας εκφράζουν επίσης τον προβληματισμό τους για το γεγονός ότι μετά την “ουδετεροποίηση” των Υμίων έρχεται τώρα η σειρά των νησιών Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι. Εξαιρετικά ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον κρατά σταθερά ίσες αποστάσεις.
Την ίδια ώρα η απάντηση της ελληνικής διπλωματίας δείχνει «μούδιασμα» της πολιτικής ηγεσίας και εξηγείται ενδεχομένως από φόβο κλιμάκωσης της έντασης, είτε με θερμό επεισόδιο, είτε με επίσημο τουρκικό αίτημα επανερμηνείας των διεθνών συμφωνιών (!!!). Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών προσπαθεί εδώ και μήνες να αποσιωπήσει την επανεμφάνιση της στρατηγικής των “γκρίζων ζωνών” στο προσκήνιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Τις τελευταίες μέρες, ωστόσο, η ένταση της τουρκικής προκλητικότητας στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο και η πραγματική ανησυχία του Πενταγώνου για κυοφορία ανεξέλεγκτων καταστάσεων ανάγκασαν την ελληνική διπλωματία να αντιδράσει. Προσέξτε και τη διαφοροποίηση στις δηλώσεις του κ. Μειμαράκη και της κ. Μπακογιάννη.
Για την ελληνική πλευρά τα πράγματα είναι σαφή: Το νομικό καθεστώς των νησιών είναι σαφώς προσδιορισμένο και δεν υπάρχει καμιά νομική αβεβαιότητα γι’ αυτό. Επιπλέον, όλα τα νησιά, κατοικημένα ή όχι, ανεξάρτητα από το πώς ορίζονται (νησίδες, βραχονησίδες, βράχοι κ.λπ. - οι ονομασίες αυτές έχουν μόνο γεωγραφικό και όχι νομικό περιεχόμενο) και ανεξαρτήτως του μεγέθους τους τυγχάνουν της ίδιας μεταχείρισης τόσο από τη Συνθήκη της Λωζάννης, το 1923, όσο και από τη Συνθήκη του Παρισιού, το 1947. Συνεπώς δεν υπάρχει κανένα απολύτως κενό όσον αφορά το νομικό καθεστώς των νησιών σε ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου.
Διαβάστε κι εδώ:
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=69368
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&tag=8777&pubid=2172828
http://www.epikairo.gr/?p=9272
Για την ελληνική πλευρά τα πράγματα είναι σαφή: Το νομικό καθεστώς των νησιών είναι σαφώς προσδιορισμένο και δεν υπάρχει καμιά νομική αβεβαιότητα γι’ αυτό. Επιπλέον, όλα τα νησιά, κατοικημένα ή όχι, ανεξάρτητα από το πώς ορίζονται (νησίδες, βραχονησίδες, βράχοι κ.λπ. - οι ονομασίες αυτές έχουν μόνο γεωγραφικό και όχι νομικό περιεχόμενο) και ανεξαρτήτως του μεγέθους τους τυγχάνουν της ίδιας μεταχείρισης τόσο από τη Συνθήκη της Λωζάννης, το 1923, όσο και από τη Συνθήκη του Παρισιού, το 1947. Συνεπώς δεν υπάρχει κανένα απολύτως κενό όσον αφορά το νομικό καθεστώς των νησιών σε ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου.
Διαβάστε κι εδώ:
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=69368
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&tag=8777&pubid=2172828
http://www.epikairo.gr/?p=9272
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου