Χριστούγεννα για emo

Όσο εμπαίζεται η συγκεκριμένη ομάδα εφήβων, τόσο πιο συμπαθής γίνεται. Διάφοροι που ανακάλυψαν τη "νέα" μόδα αναλύουν το πώς όσοι αυτοχαρακτηρίζονται emo αντιμετωπίζουν με θλίψη τη ζωή και δεν κάνουν όνειρα για το μέλλον καθώς όλα φαντάζουν ανούσια και μάταια.
Ωστόσο, το πιο λογικό θα ήταν να αναρωτηθούμε τι είναι το φυσιολογικό στην καθημερινότητα που βιώνουμε.

Η αισιοδοξία για το μέλλον ή η απαισιοδοξία; Έρευνες δείχνουν ότι ειδικά στην Ελλάδα οι πολίτες αισθάνονται διαρκώς πιο ανασφαλείς. Το ασφαλιστικό, η ακρίβεια, η δυσκολία να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές ανάγκες, η έλλειψη επικοινωνίας καθώς και ελεύθερου χρόνου για να ασχοληθούν έστω για λίγο με κάτι που θα τους γέμιζε θετική ενέργεια, προκαλούν καθημερινό άγχος με αρνητικές συνέπειες στον ψυχισμό τους.
Οι έφηβοι, μια ηλικιακή ομάδα με ροπή στην αμφιθυμία, είναι επόμενο να επηρεάζονται περισσότερο. Πιέζονται για τις εξετάσεις, περνούν ατελείωτες ώρες σε φροντιστήρια και μαθήματα, προσπαθούν να βρουν τι τους αρέσει, να αυτοπροσδιοριστούν και όμως γνωρίζουν καλά τι τους περιμένει στο μέλλον. Άπειρες ώρες δουλειάς με χαμηλές αποδοχές, φιλοξενία στη γονεϊκή εστία μέχρι τουλάχιστον τα πρώτα -"άντα" και ούτω καθ'εξής.
Τα Χριστούγεννα- στα μάτια μου- απλώς μεγαλοποιούν τα προβλήματα της καθημερινότητας. Οι υπάλληλοι περιμένουν το 13ο μισθό που συχνά έχει εξανεμιστεί πριν καταβληθεί, οι χαμηλο-συνταξιούχοι συνήθως βρίσκουν την ευκαιρία να κάνουν ένα δώρο στα εγγόνια, όσοι είναι μόνοι ή μακριά από αγαπημένους αισθάνονται μεγαλύτερη θλίψη και όλα αυτά ενώ η τηλεόραση παίζει χαζοχαρούμενες ταινίες με Αϊ-Βασίληδες και τα ραδιόφωνα τραγουδάκια τύπου "Πέφτει το χιόνι απαλά κι οι καμπάνες χτυπούν, Χριστούγεννα". Γι'αυτό φέτος στις γιορτές σκέφτομαι να γίνω κι εγώ emo