ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ. Η είδηση για την επέκταση του ενδιαφέροντος της
τουρκικής Kurum από τη μεταλλουργία στην ενέργεια, με την αγορά τεσσάρων
υδροηλεκτρικών σταθμών στην Αλβανία, βρήκε αμέσως και κυρίως φιλόξενο
χώρο στην ελληνική bloq-όσφαιρα. Παρουσιάστηκε κατά βάση με όλους
εκείνους τους μαιάνδρους της γλώσσας, που παραπέμπουν, με το γνωστό
τρόπο, στο εθνικό ζήτημα. Ο κεντρικός Τύπος δεν κάνει τέτοιες επιλογές.
Και διότι για να τις κάνει χρειάζεται ρεπορτάζ, είδος εν ανεπαρκεία
πλέον όταν αναφέρεται σε χώρους έξω από τις τρεις κεντρικές, αθηναϊκές
πλατείες, και διότι οτιδήποτε ξεφεύγει της επίσημης ατζέντας (ξέρετε,
ΔΝΤ, περικοπές, επανάληψη δώθε κείθε των χιλιοειπωμένων στερεοτύπων)
θεωρείται ότι δεν ιντριγκάρει την κοινή γνώμη. Γι' αυτό άλλωστε και όταν
παρουσιάζονται αυτά τα θέματα φέρουν υποχρεωτικά μια υπαινικτικά
εθνικιστική «εσάνς» ώστε να κάνουν το «γκελ» στη συνείδηση του
καταναλωτή πληροφοριών.
Πάντως, τα πράγματα είναι μάλλον πιο απλά. Η
αναπτυσσόμενη τουρκική οικονομία σε αντίθεση με τη βυθισμένη στην ύφεση
ελληνική, αφ' ενός ασφυκτιά να εκτονωθεί, να εξαπλωθεί, να επενδύσει αφ'
ετέρου δημιουργεί έτσι τις προϋποθέσεις ενός διαφορετικού γεωπολιτικού
«στάτους» απ' ότι είχαμε συνηθίσει.
Η αντιμετώπιση αυτού του
φαινομένου με την επίκληση του Κ. Παλαιολόγου και της μάχης της
Αλαμάνας, δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Προτιμότερο θα ήταν να
εντρυφήσει κάποιος στις παραινέσεις τότε και έτσι στις προβλέψεις του
Πλήθωνα του Γεμιστού για την οικονομική παρακμή του Βυζαντίου. Κατά
πολλούς, την αιτία που κάποιος αλησμόνησε τελικά μισάνοικτη την
Κερκόπορτα...
* Δημώδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου