Ελληνική... οδύσσεια στην Σκωτία

Το Nooz έλαβε και δημοσιεύει ενυπόγραφη επιστολή από αναγνώστη, ο οποίος διηγείται την "οδύσσεια" μίας Ελληνίδας που ζει στη Σκωτία και έπεσε θύμα της δυσκίνητης γραφειοκρατικής μηχανής.

Η επιστολή:

Αξιότιμοι Κυρίες/Κύριοι,

Βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να σας απευθύνω αυτή την επιστολή διαμαρτυρίας σχετικά με τις υπηρεσίες που προσφέρουν οι Ελληνικές προξενικές αρχές στο Ηνωμένο Βασίλειο. Υπηρεσίες αδιαφορίας, υπηρεσίες αγένειας και υποτίμησης της προσωπικότητας των Ελλήνων πολιτών που ζουν και εργάζονται στην Μεγάλη Βρετανία.

Δεν θα μακρηγορήσω, άλλωστε το πιο σύντομο ανέκδοτο στην Ελληνική κοινότητα είναι "Ελληνική πρεσβεία του Λονδίνου", και θα σας αναφέρω το τελευταίο περιστατικό το οποίο και υπερέβη κάθε προηγούμενο ρεκόρ αδιαφορίας, ανικανότητας και οκνηρίας του προσωπικού τόσο των προξενικών αρχών του Λονδίνου όσο και εκείνων Γλασκόβης και Εδιμβούργου.

Συμπατριώτισσα μας εργαζόμενη στην Σκωτία (800km από το Λονδίνο) πέφτει θύμα μάλλον κλοπής με αποτέλεσμα να απολέσει όλα τα χαρτιά της. Διαβατήριο, ελληνική ταυτότητα, δίπλωμα οδήγησης, πιστωτικές κάρτες ανάμεσα τους.

Ταυτόχρονα λόγο των εορτών έχει κανονίσει να ταξιδέψει στην Ελλάδα εντός των επόμενων 5 ημερών.

Όπως καταλαβαίνετε ο χρόνος πιέζει και ταυτόχρονα η απώλεια ταξιδιωτικών εγγράφων κάνει προβληματική γενικότερα την κίνησή της με αεροπλάνο ακόμα και εντός της Βρετανικής επικράτειας.

Θα περίμενε λοιπόν κανείς πως οι Ελληνικές προξενικές αρχές στην Σκωτία, έστω και επί τιμή, θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν την κυρία διεκπεραιώνοντας γρήγορα την διαδικασία έκδοσης νέων ταξιδιωτικών εγγράφων.

Είναι απολύτως κατανοητό πως η έκδοση απαιτεί την αποστολή πιστοποιητικών από το προξενείο της Σκωτίας στο Λονδίνο καθώς και την παρουσία μάρτυρα σε αυτό, το προξενείο.

Όμως στον 21ο αιώνα, είτε με courier είτε μέσω fax είτε μέσω ηλεκτρονικά υπογραμμένου email αυτή η αλληλογραφία θα μπορούσε να αποσταλεί και να παραληφθεί  αυθημερόν έστω και αν τα έξοδα θα βάρυναν τον πολίτη από την στιγμή που η απόσταση και ο χρόνος πίεζαν.

Δυστυχώς και για άλλη μια φορά  όμως το Ελληνικό δαιμόνιο στάθηκε εμπόδιο σε οποιαδήποτε ορθολογική εξυπηρέτηση.

Φανταστείτε έναν Έλληνα πολίτη χωρίς χαρτιά στην μέση του πουθενά, με όλο τον πανικό και την αγωνία για το πως θα ταξιδέψει και το Ελληνικό προξενείο με περίσσια υπεροψία και αδιαφορία να απαντάει πως είτε πρέπει να απευθυνθεί στο Λονδίνο απευθείας(!!!) είτε να περάσει από την Γλασκώβη/Εδινβούργο όπου τα χαρτιά θα συνταχθούν και θα αποσταλούν αλλά καμία εγγύηση για έγκαιρη παραλαβή τους και διεκπεραίωση δεν μπορεί να δοθεί!

Με λίγα λόγια όποιος βιάζεται πρέπει να πάει στο Λονδίνο!!!

Καμία γνώση, καμιά πρόταση καμία διάθεση για αποστολή courier/email/fax, καμιά διάθεση καμία πρόθεση και πρωτοβουλία να επικοινωνήσουν  οι πρόξενοι στην Σκωτία με το Λονδίνο και να στήσουν μια μικρή επιχείρηση για την εξυπηρέτηση του Έλληνα πολίτη.

Ούτε σκέψη για "στέλνουμε τα χαρτιά με DHL σήμερα, να τα υπογράψετε αύριο εκδίδοντας ταξιδιωτικό έγγραφο επαναπροωθόντας το πίσω στην Σκωτία".

Όλα αυτά ακούγονται σαν πυρηνική φυσική τόσο στις κυρίες προξένους της Ελλάδας στην Σκωτία όσο και στις προξενικές αρχές του Λονδίνου.

Αποτέλεσμα, η κυρία που έχασε τα χαρτιά της, αφού μάζεψε λεφτά από την Ελληνική κοινότητα, μπήκε σε ένα λεωφορείο για να ταξιδέψει 12 ώρες(!!!) στον Λονδίνο όπου ελπίζει να εκδώσει το ταξιδιωτικό της έγγραφο.

Φυσικά θα ακολουθήσουν άλλες 12 ώρες ταξίδι επιστροφής γιατί απλά η τεχνολογία και η κοινή λογική δεν υπάρχουν στο μυαλό των υπαλλήλων σας.

Λυπάμαι πραγματικά γιατί η Ελλάδα δεν χάνει μόνο κόσμο στο εξωτερικό αλλά και πολίτες αφού πλέον όλοι εμείς εδώ περιμένουμε απλά την ώρα που θα μπορέσουμε να εκδώσουμε διαβατήριο από μια χώρα που σέβεται τους πολίτες της.

Έχουμε περιορίσει στο ελάχιστο τις επαφές μας με την λεγόμενη πρεσβεία του Λονδίνου και παρακαλάμε να μην μας βρει τίποτα μέχρι να σταματήσουμε να είμαστε ΜΟΝΟ πολίτες αυτού του κρατικού μορφώματος που λέγεται Ελλάδα.

Μετά τιμής και λύπης
Ιωάννης Αναγνωστόπουλος
Aberdeen, UK

Διαβαστε Περισσοτερα...

Έτσι γίνονται τα έργα στη Μεγάλη Βρετανία

Διαβαστε Περισσοτερα...

Απίστευτο,.......Όμως Χαλι

Διαβαστε Περισσοτερα...

Corfu Nightscapes - Only Time, Timelapse - Music: Enya - Only Time

Διαβαστε Περισσοτερα...

Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων

Το 1959 ο Μισέλ Μαρινί είναι δώδεκα ετών. Είναι η εποχή του ροκ-εν-ρολ και του Πολέμου της Αλγερίας. Ο ίδιος είναι ερασιτέχνης φωτογράφος, μανιώδης αναγνώστης και θαμώνας τού «Balto», ενός μπιστρό στη λεωφόρο Ντανφέρ-Ροσρώ, όπου συναντιέται με τους φίλους του για να παίξουν ποδοσφαιράκι. Στην πίσω αίθουσα του μπιστρό θα γνωρίσει τον Ίγκορ, τον Λεονίντ, τον Σάσα, τον Ίμρε και την υπόλοιπη παρέα, πολιτικούς πρόσφυγες από τις κομμουνιστικές χώρες. Οι άνθρωποι αυτοί εγκατέλειψαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τις οικογένειές τους, πρόδωσαν τα ιδανικά και τα πιστεύω τους. Συναντήθηκαν στο Παρίσι, στη Λέσχη σκακιστών που φιλοξενεί η πίσω αίθουσα του «Balto», όπου συχνάζουν επίσης ο Ζοσέφ Κεσέλ και ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Επιπλέον, τους δένει ένα φοβερό μυστικό, που ο Μισέλ τελικά θα το ανακαλύψει. Η γνωριμία με τα μέλη της Λέσχης θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του αγοριού. Γιατί είναι όλοι τους αθεράπευτα αισιόδοξοι. Πορτρέτο μιας γενιάς, λεπτομερής αναπαράσταση μιας εποχής, γλυκόπικρο χρονικό μιας εφηβείας: ο Jean-Michel Guenassia γράφει ένα μυθιστόρημα που εντυπωσιάζει τόσο με την ευρύτητα του θέματος που πραγματεύεται όσο και με την αυθεντικότητα που αναδίδεται από τις σελίδες του. "Η Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων" απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές, πούλησε πάνω από 200.000 αντίτυπα, τιμήθηκε με το βραβείο Γκονκούρ που απονέμουν οι μαθητές λυκείου και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. * * * Ο Γκενασιά βρίσκει τον σωστό τόνο, ταυτοχρόνως τρυφερό και πειραχτικό, για να περιγράψει τη γαλλική νεολαία της δεκαετίας του ’60. Τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, η εξέγερση κατά των γονέων, η ανακάλυψη του ροκ-εν-ρολ, το πάθος για το ποδοσφαιράκι... Αριστουργηματικές σελίδες, που κάνουν επί μακρόν απολαυστική την ανάγνωση αυτού του ογκώδους μυθιστορήματος. Dominique Guiou, Le Figaro Με τον τρόπο του Τζόναθαν Κόου, ο συγγραφέας επιτυγχάνει ένα μικρό θαύμα: ένα μεγάλο λαϊκό μυθιστόρημα που δεν παραιτείται από τις λογοτεχνικές και ιστορικές φιλοδοξίες του. Η αφήγηση ρέει και οι ήρωες είναι συγκινητικοί... δύσκολο να τους αφήσεις. Baptiste Liger, Lire Μια υπέροχη τοιχογραφία, όπου όλοι οι πρωταγωνιστές είναι ελκυστικοί· αυτό το αλά Φρανσουά Τρυφώ μυθιστόρημα αποσπά κάποια δάκρυα και πολλά χαμόγελα. Κλασική η γραφή; Μα δεν είναι ακριβώς αυτή που διαρκεί και νικά όλες τις μόδες; J.-Ch. B., Le Figaro Magazine Η μεγάλη επιτυχία του Γκενασιά συνίσταται στην επιδέξια σύνθεση, τον αδιάκοπο ρυθμό που γοητεύει τους αναγνώστες, ακόμα και όσους αντιστέκονται στα πολυσέλιδα μυθιστορήματα. Josyane Savigneau, Le Monde Με κεντρικό θέμα την προδοσία των ιδανικών και τα δράματα που προκάλεσαν οι ιδεολογίες οι οποίες σημάδεψαν τον 20ό αιώνα, αυτό το πολυσέλιδο βιβλίο του Γκενασιά -που διαβάζεται σαν αστυνομικό μυθιστόρημα- είναι ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα τούτης της εκδοτικής περιόδου. Με φόντο τον πόλεμο της Αλγερίας, ο συγγραφέας σκιαγραφεί έναν αξιοθαύμαστο πίνακα της Γαλλίας του '60 από τη σκοπιά των μεταναστών και των προσφύγων, στους οποίους η σημερινή Γαλλία οφείλει πολλά. C.S., Le Nouvel Observateur Ένα πολύ ωραίο λαϊκό μυθιστόρημα, με την ευγενέστερη έννοια του όρου. Marie-Noelle Campana, Etudes Φιλόδοξο μυθιστόρημα. Χρόνια είχα να καταβροχθίσω με τόση απόλαυση ένα τόσο ογκώδες μυθιστόρημα. Francois Busnel, Lire Δυνατό, βαθύ, μελαγχολικό αλλά και εύθυμο, ένα μυθιστόρημα εκπληκτικής δεξιοτεχνίας: θα είναι το γεγονός αυτής της εκδοτικής περιόδου. Franηois Busnel, L’Express Το σημαντικότερο προτέρημα του βιβλίου: ποτέ δεν ολισθαίνει στον διδακτισμό, διαφυλάσσει τα συναισθήματα, υπερασπίζεται τη μυθιστορηματική δομή. Ωραίο μυθιστόρημα. Christine Ferniot,

Διαβαστε Περισσοτερα...

Γιατί τα μωρά στη Φινλανδία κοιμούνται σε χαρτονένια κουτιά

75 χρόνια τώρα, οι μέλλουσες μαμάδες στη Φινλανδία παίρνουν από το κράτος ένα κουτί. Είναι ένα αρχικό σετ από ρούχα, σεντόνια και παιχνίδια που μπορεί ακόμη και να χρησιμοποιηθεί ως κρεβάτι. Και ορισμένοι λένε πως έχει βοηθήσει τη Φινλανδία να επιτύχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας στον κόσμο.

Το κουτί αυτό αποτελεί παράδοση από τη δεκαετία του 1930 και έχει σχεδιαστεί για να δώσει σε όλα τα παιδιά στη Φινλανδία, ανεξάρτητα από το υπόβαθρό τους, μία ίση ευκαιρία στο ξεκίνημα της ζωής τους.

Το πακέτο μητρότητας – το οποίο παρέχεται δωρεάν από την κυβέρνηση – είναι διαθέσιμο σε όλες τις μέλλουσες μητέρες.

Περιέχει φορμάκια, έναν υπνόσακο, τα απαραίτητα για έξω, βρεφικά προϊόντα μπάνιου, καθώς και πάνες, σεντόνια και ένα μικρό στρώμα.

Με το στρώμα στον πάτο του κουτιού, το κουτί μεταμορφώνεται στο πρώτο κρεβάτι του μωρού. Πολλά παιδιά, ανεξαρτήτως κοινωνικού υπόβαθρου, παίρνουν τον πρώτο τους υπνάκο ασφαλή, μέσα στους τέσσερις χαρτονένιους τοίχους αυτού του κουτιού.

Οι μητέρες μπορούν να επιλέξουν αν θα πάρουν το κουτί ή ένα συμβολικό ποσό, αυτή τη στιγμή ύψους 140€, το 95% όμως επιλέγουν το κουτί γιατί αξίζει πολλά περισσότερα.

Η παράδοση αυτή κρατάει από το 1938. Αρχικά, το σχέδιο εφαρμόστηκε για οικογένειες χαμηλών εισοδημάτων, αλλά αυτό άλλαξε το 1949.

«Δεν το έκαναν απλά διαθέσιμο για όλες τις μέλλουσες μητέρες, η νέα νομοθεσία όριζε πως για να πάρουν τα χρήματα ή το κουτί μητρότητας, οι μητέρες θα έπρεπε να επισκεφθούν ένα γιατρό ή μία δημοτική κλινική προγεννητικού ελέγχου πριν από τον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης τους», λέει η Heidi Liesivesi, η οποία εργάζεται στην Kela – το Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων της Φινλανδίας.

Έτσι το κουτί παρείχε στις μητέρες όσα θα μπορούσαν να χρειαστούν για τη φροντίδα του μωρού τους, βοήθησε όμως παράλληλα να οδηγηθούν οι εγκυμονούσες στα χέρια των γιατρών και των νοσοκόμων στο εκκολαπτόμενο κράτος πρόνοιας της Φινλανδίας.

Το 1930 η Φινλανδία ήταν μία φτωχή χώρα και η βρεφική θνησιμότητα ήταν υψηλή – πέθαιναν 65 μωρά στα 1000. Τα στατιστικά όμως βελτιώθηκαν ραγδαία στις επόμενες δεκαετίες.

Η Mika Gissler, καθηγήτρια στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Πρόνοιας του Ελσίνκι, εξηγεί τους λόγους που συνέβη αυτό – ήταν το κουτί μητρότητας και η προγεννητική φροντίδα των γυναικών το 1940, όπως επίσης και το εθνικό σύστημα υγειονομικής ασφάλισης και το κεντρικό δίκτυο νοσοκομείων που αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του ’60.

Τα περιεχόμενα του κουτιού

• Στρώμα, κάλυμμα στρώματος, κατωσέντονο, παπλωματοθήκη, κουβέρτα, υπνόσακος/πάπλωμα
• Το ίδιο το κουτί που λειτουργεί και ως κρεβατάκι μωρού
• Στολή για τα χιόνια, καπέλο, γάντια με μόνωση και μποτάκια
• Λεπτό μπουφάν με κουκούλα και πλεκτό φορμάκι
• Κάλτσες και γάντια, πλεκτό καπέλο και μπαλακλάβα
• Φορμάκια, μωρουδιακά ρούχα και κολάν σε unisex χρώματα και σχέδια
• Πετσέτα μπάνιου με κουκούλα, ψαλιδάκι νυχιών, βούρτσα μαλλιών, οδοντόβουρτσα, θερμόμετρο μπάνιου, κρέμα για τις πάνες, πανάκι για πλύσιμο
• Σετ από υφασμάτινες πάνες και τετράγωνα κομμάτια μουσελίνας
• Βιβλίο με εικόνες και παιχνίδι για τα δόντια
• Μαξιλαράκια σουτιέν και προφυλακτικά

Ύστερα από 75 χρόνια, το κουτί πλέον έχει γίνει ένα καθιερωμένο κομμάτι της ιεροτελεστίας προς τη μητρότητα για τους Φινλανδούς, ενώνοντας γενιές γυναικών.

Η Reija Klemetti, 49 ετών από το Ελσίνκι, θυμάται να πηγαίνει στο ταχυδρομείο για να παραλάβει το κουτί για ένα από τα έξι της παιδιά.

«Ήταν υπέροχο και είχα ενθουσιαστεί που το έπαιρνα και ήταν σαν την πρώτη μου υπόσχεση στο μωρό», λέει. «Η μαμά μου, φίλοι και συγγενείς, όλοι ανυπομονούσαν να δουν τι περιείχε και τι χρώματα είχαν επιλέξει τη χρονιά εκείνη».

Η πεθερά της, 78 ετών, βασίστηκε πολύ στο κουτί όταν έκανε το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά της τη δεκαετία του ’60. Σε εκείνη τη φάση δεν είχε ιδέα τι θα μπορούσε να χρειαστεί, αλλά το κουτί τα περιείχε όλα.

Πιο πρόσφατα, η κόρη της Klemetti, η Solja, 23 ετών, μοιράστηκε κι αυτή τον ενθουσιασμό που είχε τότε η μητέρα της, όταν κράτησε κι αυτή στα χέρια της το «πρώτο ουσιαστικό πράγμα» πριν από το ίδιο το μωρό. Σήμερα είναι μητέρα δύο μικρών παιδιών.

«Είναι εύκολο να καταλάβεις ποια χρονιά γεννήθηκαν τα μωρά, γιατί τα ρούχα στο κουτί αλλάζουν λιγάκι κάθε χρόνο. Είναι όμορφο να συγκρίνεις και να σκέφτεσαι, «Α, αυτό το παιδί γεννήθηκε την ίδια χρονιά με το δικό μου»», αναφέρει η Titta Vayrynen, μια 35χρονη μητέρα δύο μικρών αγοριών.

Για ορισμένες οικογένειες, τα περιεχόμενα του κουτιού θα ήταν οικονομικά απρόσιτα αν δεν ήταν δωρεάν, η Vayrynen βρήκε όμως πως της εξοικονόμησε περισσότερο χρόνο από ότι χρήματα.

Εργαζόταν πολλές ώρες όσο ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί και ήταν ευχαριστημένη που δε χρειαζόταν να βγει για ψώνια και να συγκρίνει τιμές.

«Υπήρχε μία πρόσφατη έρευνα πως οι Φιλανδέζες μαμάδες ήταν οι πιο ευτυχισμένες στον κόσμο και το κουτί ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Μας προσέχουν πάρα πολύ, ακόμη και τώρα που έχουν γίνει κάποιες περικοπές σε δημόσιες υπηρεσίες», αναφέρει.

Όταν έκανε το δεύτερο αγόρι της, τον Ilmari, η Vayrynen επέλεξε τα χρήματα αντί το κουτί και απλά χρησιμοποίησε τα ρούχα του πρώτου της γιου, Aarni.

Ένα αγόρι μπορεί να δώσει τα ρούχα του και σε ένα κορίτσι ή και το αντίστροφο, μιας και τα χρώματα έχουν επιλεγεί επίτηδες ουδέτερα.

Βρεφική θνησιμότητα στη Φινλανδία, 1936 με 2010 για 1000 γέννες

Τα περιεχόμενα του κουτιού έχουν αλλάξει πολύ με τα χρόνια, ανταποκρινόμενα στους διαφορετικούς καιρούς.

Τις δεκαετίες ‘30 και ’40, περιείχε υφάσματα, επειδή οι μαμάδες συνήθιζαν να φτιάχνουν οι ίδιες τα ρούχα των μωρών τους.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όμως, οι φανέλες και το βαμβάκι χρειάζονταν από το Υπουργείο Άμυνας, έτσι κάποια από τα υλικά αντικαταστάθηκαν από χάρτινα σεντόνια και υφάσματα για φάσκιωμα.

Τη δεκαετία του ’50 υπήρχε μία αύξηση στον αριθμό των έτοιμων ενδυμάτων, ενώ το ’60 και το ’70 άρχισαν να φτιάχνονται από νέα ελαστικά υφάσματα.

Το 1968 έκανε την εμφάνισή του ο υπνόσακος και τον επόμενο χρόνο εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πάνες μιας χρήσης.

Όχι για πολύ. Στα τέλη του αιώνα επέστρεψαν οι υφασμάτινες πάνες και εγκαταλείφθηκαν οι μιας χρήσης, για λόγους περιβαλλοντικής συνείδησης.

Το κουτί μητρότητας είχε σχεδιαστεί εξ αρχής για να ενθαρρύνει τους γονείς να φροντίζουν σωστά τα παιδιά τους.

«Τα μωρά συνήθιζαν να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι με τους γονείς τους και η σύσταση ήταν να σταματήσουν να το κάνουν αυτό», λέει ο Panu Pulma, καθηγητής Φινλανδικής και Σκανδιναβικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι. «Η χρήση του κουτιού και ως κρεβάτι σήμαινε πως οι γονείς και τα μωρά άρχιζαν να κοιμούνται  ξεχωριστά».

Σε κάποια φάση, σταμάτησε να περιέχει μπιμπερό και πιπίλες για να προωθήσει τον θηλασμό.

«Ένας από τους βασικούς στόχους του συστήματος ήταν να παροτρύνει τις μητέρες να θηλάσουν περισσότερο», λέει ο Pulma. «Κι αυτό συνέβη», προσθέτει.

Πιστεύει επίσης πως το βιβλίο με τις εικόνες που περιλαμβάνεται έχει θετικό αποτέλεσμα, ενθαρρύνοντας τα παιδιά να χειρίζονται τα βιβλία και μια μέρα, να διαβάσουν.

Εκτός από όλα αυτά, λέει ο Pulma, το κουτί είναι ένα σύμβολο. Ένα σύμβολο για την ιδέα της ισότητας και της σπουδαιότητας των παιδιών.

Η ιστορία του πακέτου μητρότητας

1938: Εφαρμόστηκε το Φινλανδικό Σχέδιο Επιχορηγήσεων Μητρότητας – τα δύο τρίτα των εγκύων εκείνη τη χρονιά μπορούσαν να λάβουν μετρητά, το κουτί μητρότητας ή ένα συνδυασμό και των δύο. Το κουτί άρχισε να χρησιμοποιείται ως βρεφικό κρεβατάκι στα φτωχά σπίτια γιατί δεν υπήρχε πάντα καθαρό μέρος για να κοιμηθεί το μωρό

Δεκαετία 1940: Παρά τις ελλείψεις λόγω πολέμου, το πρόγραμμα συνεχίστηκε μιας και πολλοί Φιλανδοί έχασαν τα σπίτια τους λόγω βομβαρδισμών και εκκενώσεων

1942-6: Τα υφάσματα για το φάσκιωμα και τα σεντόνια της μητέρας αντικαταστάθηκαν από χαρτί

1949: Σταμάτησε να γίνεται έλεγχος εισοδήματος, το πακέτο πλέον προσφέρεται σε όλες τις Φιλανδέζες μητέρες – αρκεί να έχουν κάνει προγεννητικό έλεγχο

1957: Τα υφάσματα και τα υλικά ραπτικής αντικαταστάθηκαν πλήρως από έτοιμα ενδύματα

1969: Προστέθηκαν στο πακέτο πάνες μιας χρήσης

Δεκαετία 1970: Με όλο και περισσότερες εργαζόμενες μητέρες, τα παλιά υφάσματα αντικαταστάθηκαν από ελαστικό βαμβάκι για ευκολότερο πλύσιμο και πολύχρωμα σχέδια

2006: Επέστρεψαν οι υφασμάτινες πάνες, σταμάτησε να συμπεριλαμβάνεται μπιμπερό για να ενισχυθεί ο θηλασμός

Διαβαστε Περισσοτερα...