H Ελληνική μοναδική συνέχεια και συνέπεια στο κακό

Του Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

(papanikolaou.konstantinos@gmail.com)

Εάν η κυβέρνηση δεν ήθελε να κρατάει όλα τα καρπούζια σε μια μασχάλη, και φυσικά να τα σπάει όλα, θα αρκούσε να στείλει στους εκπροσώπους των σκληρών αγροτών, που κλείνουν ελεύθερα την Ελλάδα από τον κόσμο, κάποια λόγια του πρώτου κυβερνήτη της χώρας Ιωάννη Καποδίστρια, που δολοφονήθηκε από Έλληνες γιατί επέμενε να φτιάξει κράτος και να τους δυναμώσει.

Το 1831 όμως υπήρχε ακόμα «τσίπα», ήθος, ευθύνη ή όπως αλλιώς λέγεται. Στο πέρασμα των γενεών αυτό εκποιήθηκε και σήμερα δεν υπάρχει ούτε σε έλλειψη. Οι τότε πλιατσικολόγοι αγρότες και αστοί απαιτούσαν από το κράτος που δεν είχε προλάβει να δημιουργηθεί… λεφτά!

Οι απόγονοί τους το βελτίωσαν. Δεν δολοφονούν τον κυβερνήτη, αλλά την οικονομία, την επικοινωνία, την αγορά και τους πληττόμενους άμεσα συμπολίτες τους για τον ίδιο λόγο. Για να πάρουν λεφτά! Από πού, δεν έχει σημασία.

Θύμιζε, λοιπόν,  απαντήσεις που είχε στείλει στους τότε εκβιαστές του κράτους ο Ι. Καποδίστριας.

«Προς τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη

Αν ο καθένας από εσάς (και ομιλώ δι’ εκείνους που κατέχουν τας πρώτας θέσεις εις την πολιτικήν ζωήν της χώρας) με εβοήθει ολίγον και καλοπίστως, λησμονών διά μίαν στιγμήν τα προσωπικά του συμφέροντα, το έργον μου θα εγίνετο περισσότερον εύκολον δι’ εμέ και… περισσότερον καρποφόρον διά την Πατρίδα…

Ήθελα να έχω κάμποσα εκατομμύρια τάλλιρα διά να σας δώσω όσα ζητείτε, αλλά καθώς σας είπα το μεν ιδιαίτερό μου ταμείον είναι κενόν, το δε δημόσιον μόλις δύναται να επαρκέσει εις τας μάλλον κατεπειγούσας χρείας του τρέχοντος Φεβρουαρίου και το πολύ του ημίσεως Μαρτίου.

Τούτο είναι γνωστότατον και δύνασθε αυτοπροσώπως να το βεβαιωθήτε, βλέποντες τα κατάστιχα της επί των οικονομικών επιτροπής… Υπομείνατε καθώς υπομένω και υπομένω ίσως επέκεινα της ανθρωπίνης δυνάμεως. 10 Φεβρουαρίου 1829».

Προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη

«…Οι παραπονούμενοι όμως αγαπώσι κάλλιον να ραδιουργώσι και ραδιουργούσι διά να ερεθίζωσι τον λαόν κατά της παρούσης τάξεως των πραγμάτων. Γνωρίζω την πηγήν όλων τούτων, αλλά δεν την νομίζω επικίνδυνον, υμάς δε ευχαριστώ διότι μου εδείξατε πού πρέπει να επιστήσω την προσοχήν μου… Τέλη Φεβρουαρίου 1829».

Και την ημέρα της δολοφονίας του είχε γράψει το τελευταίο:

«Αδύνατον να αλλάξω σήμερον, αλλά θέλω πράξει το δέον και ας γίνη ό,τι γίνη. 14 Σεπτεμβρίου 1831».

Και έγινε. Και συνεχίζεται 180 χρόνια το ίδιο σενάριο.