ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ* Με ανθρώπινο πρόσωπο! Οχι σαν τον άλλον...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ

Μ’ αρέσει ο σοσιαλισμός των βορείων προαστίων. Είναι ο σοσιαλισμός, που δεν τον έχεις ανάγκη. Είναι σα να τον βλέπεις στο σινεμά. Fit νεαροί υπουργοί και όμορφες συντρόφισσες στα υπουργεία, που όσες σκοτούρες και νάχουν δεν παραλείπουν το gym (γυμναστήριο) και το beaute (υπηρεσίες ομορφιάς). Έχουν όλοι (;) σπουδάσει στο εξωτερικό. Μεταπτυχιακά; Ναι. Γνωρίζονται προσωπικά με όλους τους stars της παγκόσμιας οικονομίας. Ακόμα και ‘κείνους που επένδυσαν με πρωτοποριακά, μαθηματικά μοντέλα την απάτη των πιστωτικών προϊόντων, της παγκόσμιας φούσκας καλέ, που έσπασε στα χέρια του Μπους και την παρέδωσε έτσι σπασμένη στον Ομπάμα… Είναι ένας σοσιαλισμός casual, αντικομφορμιστής, μπορεί να πάει στο υπουργείο ακόμα και με τσόκαρα και να χτυπάει το ξύλο στα σκαλιά, καθώς ανεβαίνει τρέχοντας…

Cut. Άλλο πλάνο τώρα, εκεί στο λιμάνι. Άγνωστη, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η εξέλιξη στην κόντρα για τη σύμβαση με τους Κινέζους. Μάθημα πολιτικής οικονομίας αλλά και πολιτικής τα διαδραματιζόμενα επεισόδια, σε ότι χρώμα και να πρόσκειται η ηγεσία του εκεί συνδικάτου. Άλλωστε μιλάμε για το λιμάνι, κι όποιος δεν τόχει περπατήσει δεν μπορεί να το νιώσει όσες ώρες και να κάτσει στην τηλεόραση.
Εκεί λοιπόν, η ηγεσία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, για να μην ξεχνιόμαστε, έχει κατορθώσει να πουλάει πιο εύκολα τη δική της εργατική τάξη απ’ ότι η «εθνική, αστική τάξη» της Αθήνας. Κι έτσι οι δυο «εθνικές» ηγεσίες ξαναμπαίνουν στη διαπραγμάτευση κατά την απαίτηση των εδώ, γιατί οι εκεί… Φουσκώνουν με τα δάκρυά τους τον κίτρινο ποταμό που διατρέχεται συχνά πυκνά και από τα ελληνικά βαπόρια για να φορτώσουν χαμηλής τιμής αλλά ίδιας αξίας προϊόντα, που θα μεταφερθούν εδώ στον προβλήτα 1 ή 2 του Περαία, αδιάφορο, και στη συνέχεια θα «πέσουν» στην εσωτερική αγορά, έρχονται και γιορτές λένε οι έμποροι, για να τ’ αγοράσουν εκείνοι που πούλησαν την εργασία τους, που έχει πάνω κάτω την ίδια αξία με του Κινέζου, με μεγαλύτερη όμως σχετικά τιμή, κι έτσι τους φαίνεται φτηνό, ευκαιρία!
Εδώ το ξέρουν ότι η εργασία είναι «προϊόν» και παζαρεύουν την πώλησή της στο Χρηματιστήριο των πραγματικών αξιών. Εκεί, στη Λ.Δ. της Κίνας, έχουν σοσιαλισμό και δεν το ξέρουν…
Εδώ ευτυχώς ήλθε ο σοσιαλισμός των βορείων προαστίων. Ο σοσιαλισμός των απελπισμένων, που ελπίζουν να μη μεταλλαχθεί σύντομα, όπως παλιά, σε σοσιαλισμό της απελπισίας…

Cut, άλλο πλάνο τώρα. Πάντως τα πράγματα, πέραν της ευφορίας των πρώτων ωρών και το παιγνίδι εντυπώσεων με τις θεσμικές μετακινήσεις, ανταλλαγές και καινοτομίες, δεν μπορεί να κρύψει ότι ο Καραμανλής φεύγοντας δεν άφησε μονοψήφιο επί τοις εκατό έλλειμμα, όπως έλεγε. Ούτε 10%, όπως έλεγε, λίγο μετά ο Προβόπουλος, αλλά παραπάνω. Πολύ παραπάνω. Κι επειδή τη χαρά του να κόβεις μονέδα την παραχωρήσαμε εδώ και μερικά χρόνια στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα, τώρα και θα «δανεισθούμε» και θα «σφίξουμε»... ότι προαιρείστε!
Κι αν αρχίσετε πάλι τις γκρίνιες, ζητώντας τη Δευτέρα σοσιαλισμό, όπως τότε θυμάσαι, τότε δεν αποκλείεται ο fit σύντροφος να πετάξει την τσάντα στο δίπλα κάθισμα και να πηδήξει στο διθέσιο, σπινιάροντας, ξαναγυρίζοντας στην παλιά του δουλειά του executive manager.

Αλλά και ‘γω που σας τα λέω αυτά, δεν θα κάτσω. Θα πάω σε ένα spa κι αφού κουλάρω λίγο στη sauna θα γυρίσω να σας πω για τα όσα εξιστορεί ο Marx στον τρίτο τόμο του Κεφαλαίου και τις θεωρίες για την υπεραξία. Αιώνιες αλήθειες!