Τα αστέρια Michelin τα κέρδισα μαγειρεύοντας. Η τηλεόραση απλώς έφερε τα λεφτά

Το καλοκαίρι του 2007, ο Ramsay επισκέφθηκε την Κρήτη, με αφορμή το διεθνές συνέδριο του Οργανισμού Εξαγωγικού Εμπορίου για την ελληνική κουζίνα. Στο περιθώριο του συνεδρίου, ο Σκωτσέζος αρχιμάγειρας παραχώρησε μία αποκλειστική συνέντευξη στον αρχισυντάκτη του περιοδικού Food Service, Νίκο Δελλατόλα, όπου κατέθεσε την άποψή του για τη μαγειρική και μίλησε για την επεισοδιακή παιδική ηλικία , τον εκρηκτικό χαρακτήρα και την αθυροστομία του. Πρόσφατα, ξεκίνησε στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha η προβολή της εκπομπής Kitchen Nightmare, η οποία καθιέρωσε τον Gordon Ramsay στη συνείδηση των Βρετανών τηλεθεατών ως το κακό παιδί της υψηλής γαστρονομίας. Το κείμενο που ακολουθεί, μάλλον θα σας βοηθήσει να καταλάβετε καλύτερα το φαινόμενο Ramsay...

Φορώντας ένα εντυπωσιακό μαύρο ριγέ κουστούμι Armani και με την ξανθή κόμη του εξαιρετικά προσεγμένη, ο Gordon Ramsay ήταν δίχως αμφιβολία η πλέον εντυπωσιακή παρουσία στο 1ο Διεθνές Συνέδριο για την Ελληνική Γαστρονομία, που φιλοξενήθηκε τον Ιούνιο του 2007 στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Στην ανάπαυλα των εργασιών του συνεδρίου μίλησε αποκλειστικά στο Food Service για τη φιλοσοφία του στην κουζίνα και τη μαγειρική, τον αυταρχικό χαρακτήρα του, ακόμη και για το «άγχος της αποτυχίας» που ευθύνεται για την αθυροστομία του... Στο κείμενο διατηρήσαμε το λεξιλόγιο (ακόμη και τις ύβρεις) που χρησιμοποίησε ο διάσημος chef κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, θέλοντας να αποδώσουμε στο ακέραιο το ύφος που έκανε τον Gordon Ramsay μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες φυσιογνωμίες του μαγειρικού κόσμου.


Δηλώνετε λάτρης της ελληνικής κουζίνας. Πότε τη δοκιμάσατε για πρώτη φορά;
Το καλοκαίρι του 1992 βρέθηκα για πρώτη φορά στο Αιγαίο, ως πλήρωμα μίας ιδιωτικής θαλαμηγού. Στη διάρκεια της κρουαζιέρας το ψυγείο σταμάτησε να λειτουργεί και αναγκαστήκαμε να πετάξουμε μεγάλο μέρος από τις προμήθειες που είχαμε μαζί μας. Φτάνοντας στη Μύκονο, κατέβηκα για ψώνια στην τοπική αγορά και ενθουσιάστηκα από τον πλούτο των προϊόντων. Μαγείρευα επί δύο εβδομάδες χωρίς να πιστεύω και ο ίδιος πόσο πιο γευστικές ήταν οι συνταγές μου με την αξιοποίηση των ντόπιων πρώτων υλών. Από τότε αγάπησα τα ελληνικά προϊόντα και ειδικά τα ζαρζαβατικά, τα ψάρια, το κρέας και το ελαιόλαδο. Δυστυχώς, στην αγορά του Λονδίνου δεν είναι εύκολο να βρεις επαρκείς ποσότητες για να καλύψεις τις ανάγκες ενός εστιατορίου.

Δηλαδή, τα ελληνικά προϊόντα θα είχαν θέση σε gourmet εστιατόρια όπως αυτά που φέρουν την υπογραφή σας;
Μα, φυσικά! Δεν νομίζω ότι κάποιος μάγειρας θα απέρριπτε θησαυρούς όπως τα παραδοσιακά τυριά που παρασκευάζονται στην Ελλάδα. Κάθε άλλο! Πρόκειται για σπάνια προϊόντα υψηλής γευστικής και θρεπτικής αξίας. Ξέρετε, είστε απ’ τους λίγους λαούς που σέβονται και κρατούν ζωντανή τη γαστρονομική κληρονομιά τους.

Στην πατρίδα σας, τη Σκωτία, δεν υπάρχει αντίστοιχη γαστρονομική παράδοση;
Κι αν υπάρχει, δεν τη θυμάται κανένας! Πέρυσι, διάβασα έντρομος στο δελτίο Τύπου ενός ξενοδοχείου στη Σκωτία ότι η σπεσιαλιτέ του ήταν ένα ψημένο σάντουιτς με γέμιση από πραλίνα σοκολάτας. Χριστέ μου! Οι 3 στους 4 συνεργάτες μου είναι Γάλλοι. Τι στο διάολο θα σκεφτούν αν διαβάσουν ότι τα αδέλφια μου στη Σκωτία τρώνε τέτοιες μαλακίες; Το φαντάζεστε; Δύο ψημένες φέτες του τοστ με μία ίντσα γαμημένη σοκολάτα ανάμεσά τους… Από ποια γαμημένη παράδοση μπορεί να προέκυψε μία τέτοια συνταγή;
Η συνέχεια εδώ