Το «κατηγορώ» ενός καλλιτέχνη.

Από τον Θύμιο Παπανικολάου

Μια συγκλονιστική συνέντευξη του Γιώργου Αρμένη (40 χρόνια υπηρετεί το θέατρο Τέχνης) στο «Παρόν».
Μιλάει για πολλά ζητήματα. Ακόμα και για τα ΜΜΕ που εδραιώνουν και αναπαράγουν την παρακμή:
«Μέρος του παιχνιδιού είναι και η τηλεόραση. Ποιος έχει την τηλεόραση; Εσύ η εγώ; Κοίταξε πίσω τα κεφάλαια και τους μετόχους και θα καταλάβεις ποιοι είναι οι μέτοχοι του συστήματος.
Ποιοι μας ψυχαγωγούν; Κάποιες ηλίθιες ξανθές και κάποιοι κραγμένοι γκέι.. Έλεος! Τρομάζουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους για να μη μα πουν ρατσιστές…»
Για τους μετανάστες: « έχουμε γίνει μια λεκάνη για ανθρώπους που ψάχνουν της μοίρα τους… αλλά οι πολιτικοί κωφεύουν… Αν τους στείλουμε τους μετανάστες έξω από τα σπίτια τους στο Ψυχικό, στην Εκάλη, ίσως τότε πονέσουν. Ίσως με καταλάβουν και εμένα που ζω στα Εξάρχεια και μεγαλώνω παιδί. Και ζω με την πρέζα, την πορνεία, τους αναρχικούς, τους μετανάστες… Ας σοβαρευτούμε και ας ελέγξουμε τα σύνορά μας. Εδώ μπαίνει ο καθένας μέσα, άρρωστος, εγκληματίας, παράνομος, χωρίς χαρτιά…Πόσους μετανάστες μπορεί να δεχτεί η Ομόνοια και τα γύρω πεζοδρόμια; Περνάς από την Ομόνοια και...

μυρίζει σαν δημόσιο ουρητήριο…».
Και εύστοχες κοινωνιολογικές επισημάνσεις: Για τη γενιά του Πολυτεχνείου: «Ανέβηκαν στα βόρεια προάστια με βίλες, πολυτελέστατα σκάφη, μάρκες στα ρούχα… Η νέα άρχουσα τάξη είναι μια αμόρφωτη άρχουσα τάξη. Τουλάχιστον, η παλιότερη άρχουσα τάξη, τα τζάκια που λέμε, τα αστικά σπίτια με την καθαρεύουσα, είχαν μια κουλτούρα. Τα νέα τζάκια του 2.000 χαρακτηρίζονται από αμορφωσιά. Μισούν τη σκέψη, τη λογοτεχνία, το θέατρο, τη μουσική. Απλώς κουβαλάνε πολύ χρυσό πάνω τους. Αλλά ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός…».
«… Γεμίσαμε από κουμπάρους, μπατζανάκηδες, μη κουμπάρους που φοροαπαλάσονται ή φοροδιαφεύγουν. Αδίστακτους ρουφιάνους της εξουσίας…»
Φυσικά, ο Γιώργος Αρμένης, λέει πολλά για το θέατρο. Θα περιοριστούμε μόνο στο «κατηγορώ» του εναντίον εκείνων που ασελγούν στην Επίδαυρο.
Αφού εξαίρει το «ένστικτο» του ελληνικού κοινού που διαμαρτύρεται, υπογραμμίζει:
«Όλοι αυτοί που μας έρχονται από τη Βουλγαρία, τα Σκόπια, τη Γερμανία και την Αγγλία και πληρώνονται μάλιστα εκατομμύρια, ποτέ δεν έχουν καταπιαστεί στη χώρα τους με την αρχαία τραγωδία. Και τη φέρνουν στα μέτρα τους, στον δικό τους μικρόκοσμο…»
Και καταλήγει: «Συμπεριφερόμαστε ως δούλοι των Ευρωπαίων. Από τον Όθωνα μέχρι σήμερα έχουμε μάθει να φιλάμε τα παπούτσια των ξένων. Είμαστε σε μια εποχή που έχουμε πιάσει πάτο…»