Το δικαίωμα της επιλογής

Με τους χαρακτηριστικούς ελληνικούς ρυθμούς χελώνας-εκτός αν πρόκειται για μίζες, οπότε η ταχύτητα μας χαρακτηρίζει- εγκρίθηκε η καύση των νεκρών στη χώρα μας. Το θέμα είχε ήδη τεθεί από το 1987 επί δημαρχίας Έβερτ, ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε το 2006 αλλά έκτοτε εκρεμμούσε διότι δεν έχει βρεθεί λύση για τη χωροθέτηση. Με βάση το Προεδρικό Διάταγμα, που κατατέθηκε πρόσφατα για επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας, δικαίωμα δημιουργίας κέντρων αποτέφρωσης έχουν μόνο οι Δήμοι και οι Κοινότητες, μέσα στα ήδη υπάρχοντα νεκροταφεία. Ορισμένοι δήμοι ήδη είχαν εκφράσει ενδιαφέρον από το 2006 αλλά περίμεναν να τους δοθεί το "πράσινο φως".
Ανεξάρτητα από το εάν πρόκειται για μια μακάβρια ή όχι συζήτηση, ο θάνατος αποτελεί ένα δεδομένο στη ζωή του ανθρώπου. Το πότε θα έρθει είναι άγνωστο, το ότι θα έρθει βέβαιο. Μολονότι λοιπόν κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το πως θα πεθάνει, τουλάχιστον πρέπει να του δίνεται η επιλογή για το πως θα ταφεί. Όλα αυτά τα χρόνια, αγνοούσαμε επιδεικτικά τους αλλόθρησκους, οι οποίοι αναγκάζονταν είτε να μεταφερθούν από τους συγγενείς τους σε άλλη χώρα είτε σε άλλη περιοχή (όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τους μουσουλμάνους, που μεταφέρονται στην Κομοτηνή), προκειμένου να έχουν την ταφή που ορίζει η θρησκεία τους. Αυτό συνεπαγόταν ένα υπέρογκο κόστος, που επωμίζονταν αποκλειστικά οι συγγενείς.
Εκτός των περιπτώσεων αυτών όμως, υπάρχουν και χριστιανοί ορθόδοξοι που δεν επιθυμούν την παραδοσιακή ταφή. Αυτοί επίσης είχαν την επιλογή του ξενιτεμού, με μια διαδικασία που ενέπλεκε τις πρεσβείες των χωρών και με κόστος που υπολογίζεται έως και τις 7.000 ευρώ.
Για αρκετούς η αποτέφρωση λύνει αρκετά προβλήματα. Θεωρείται πιο υγιεινή μέθοδος αποσύνθεσης για το περιβάλλον, οδηγεί στην αποσυμφόρηση των ήδη κορεσμένων νεκροταφείων και εν προκειμένω κανείς δεν αναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπος με την πλέον αποκρουστική εικόνα της εκταφής.
Υπάρχουν χώρες όπως η Γαλλία ή η Βρετανία όπου η αποτέφρωση των νεκρών ισχύει από τα τέλη του 19ου αιώνα. Υπάρχουν και άλλες όπως η δική μας, που η συζήτηση τώρα ξεκινά. Η καθυστέρηση αυτή ίσως θα μπορούσε να αποβεί ωφέλιμη, ειδικά αν καταφέρουμε να αποτρέψουμε την αποτέφρωση από το να γίνει ακόμη μια ευκαιρία για κέρδος στα χέρια επιτηδίων. Ίσως επίσης με την αφορμή αυτή, να τεθεί επί της ουσίας το θέμα της θρησκευτικής ελευθερίας. Διότι η αξιοπρέπεια εν ζωή πρέπει να συνοδεύεται από το αντίστοιχο τέλος.

Επιμέλεια: Δήμητρα Κουτσού